Expert Rutgers: 'Prijzenwet niet het antwoord op koopkrachtcrisis'

'Prijzenwet niet inzetten om koopkracht te bevorderen'

,,Het is niet voor niets dat ze die prijzenwet al een tijdje geleden naar het museum hebben verhuisd”, laat Rutgers er geen misverstand over bestaan. ,,Je kunt alles wel centraal willen regelen, maar we zijn geen China. Ondernemers verhogen hun prijzen niet omdat ze dat leuk vinden hoor. Maar ze worden gewoon gedwongen door hun leveranciers en de prijzen die zij hanteren. Nee, voer je een prijzenwet in, dan help je de consument misschien, maar zet je ondernemers volledig klem.”

Marges niet meer zo hoog als vroeger

,,In de jaren ’60 waren de marges veel hoger”, vervolgt hij. ,,Toen kon je ondernemers dwingen om een deel van die marges in te leveren. Nu is dat onmogelijk omdat deze al zo klein zijn. Megabedrijven als Shell en Vattenfal hebben hun slaatje al uit deze situatie geslagen. Die kunnen prima voor zichzelf zorgen. Maar een mogelijke prijzenwet betekent ook dat de kleine ondernemer het ermee moet doen en dat gaat dus niet.”

Rutgers schaart het idee van Elzinga onder ‘bemoeizucht’. ,,Bij deze partij (FNV, red.) leeft nog altijd het historische idee dat ondernemers wolven zijn die de boel willen leegroven. Maar ik kijk geregeld in de keuken van deze ondernemers en neem van mij aan dat veel van hen zichzelf niet eens meer vakantiegeld uitbetalen. Het geld is er niet.”

Verlaging van accijnzen oplossing voor koopkracht

Een dikke streep door de prijzenwet dus. Wat er volgens hem dan wel moet gebeuren om de koopkrachtcrisis te lijf te gaan, is het verlagen van de accijnzen. Rutgers ziet dat we met z’n allen veel belasting aan de pomp betalen en beschouwt een dergelijke mogelijkheid tot verlaging als een mooi instrument om enigszins overeind te blijven tijdens de verwachtte storm.

Wennen aan een lager welvaartsniveau

,,Het probleem is dat de overheid een broertje dood heeft aan het verlagen van belastingen. Toch zullen ze moeten gaan inzien dat we door de gaswinning in het Groningse Slochteren ruim twee generaties boven onze stand hebben geleefd. Die opbrengsten zijn rechtstreeks de Nederlandse economie ingegaan. Nu gaat de kraan dicht en zijn we afhankelijk van buitenlandse partijen. We zullen eraan moeten wennen dat ons welvaartsniveau daardoor naar beneden gaat. Als je het mij vraagt, zit de kern van deze energiecrisis in het wegvallen van de bron in Groningen.”