Wibe Wagemans’ eerste start-up in Silicon Valley bleek een blindganger

Plof… als een blindganger in een regenplas eindigde het avontuur. Alles aan Roamhero, mijn eerste start-up, klopte, behalve de timing. Het was 2006 en nog te vroeg voor de adoptie van een oplossing die we hadden bedacht voor het dure roamen als je in het buitenland bent. Zelf had ik veel gereisd voor Nokia en mobiele telefoonrekeningen van 1800 euro per maand waren geen uitzondering voordat er prijsplafonds waren voor internationale spraak, data en sms. In plaats van simkaartje wisselen hadden we met Roamhero een software-oplossing die inbelde op lokale IP-servers van 120 internationale mobiele operators die meededen. De tijd was er nog niet rijp voor en de massamarkt kwam jaren later pas.

Daar stond ik dan, in Silicon Valley waar ik zo verknocht aan was geraakt. Had ik daarvoor een succesvolle internationale loopbaan opgegeven? Hadden al die mensen die me voor gek hadden verklaard, gelijk?

Dé plek die de mobiele wereld ging domineren

Twee jaar eerder had Nokia - waar ik een business van 1 miljard euro leidde - me van Finland naar de VS gestuurd om als lid van de Regional Board of Directors de smartphone-divisie op te bouwen. In de Valley, dé plek waar meer dan ooit in de geschiedenis rijkdom wordt gecreëerd, waar vanuit een garage start-ups uitgroeien tot de grootste bedrijven ter wereld. Roamhero dus niet. Dé plek ook van waaruit de mobiele markt - mijn wereld - zou worden gedomineerd, al duurde het nog wel een tijdje voordat iOS en Android doorbraken.

Ik had zoals veel oprichters mijn reputatie en hele hebben en houden in mijn start-up gestopt en voelde als echtgenoot en jonge vader de druk. Ik kon niet nog een keer nat gaan. Dan hoor je mensen zeggen dat het in Silicon Valley goed is als je failliet bent gegaan, vanwege de ervaring. Totale onzin! Er is helemaal niets goed aan failliet gaan. Wel is het zo dat er in Silicon Valley anders naar een faillissement wordt gekeken. Je krijgt veel sneller nog een kans.

Als ondernemer heb je soms een bord voor je kop

Als telg uit een familie van ondernemers had ik een beetje een bord voor mijn kop en wilde verder. ‘Grit’ noemen Eva en ik dat in ons boek; een combinatie van passie en doorzettingsvermogen. Overigens is in de VS het verschil tussen oprichter/ceo zijn en vroeg in dienst treden bij een start-up niet zo groot als je denkt. Vroeg bij een bedrijf instappen is ook extreem ondernemend. Vanwege het enorme risico dat het mislukt en ook omdat je een groot deel van je salaris in aandelenopties in de loop van 48 maanden uitgekeerd krijgt. Zo startte ik als Senior Vice President voor Rovio, de start-up van Angry Birds, waar ik de mobiele business runde.

In de jaren die volgden, veranderde de markt met een enorme snelheid. In 2007 waren apps voor Amerikanen nog een volledig onbekend fenomeen. Toen we vier jaar later een presentatie gingen geven op de Google I/O Conference en de lege zaal binnen liepen, zagen we de topmanagers van Google zich op het podium voorbereiden. Tot onze bescheiden verbazing stopten ze de hele productie, wezen naar onze T-shirts en riepen in koor ,,Angry Birds!" en wilden met ons op de foto.

Mobiel was eindelijk een biljoenenmarkt geworden - games alleen al 70 miljard euro - en mobiele start-ups werden de nieuwe rockstars.