‘Twaalf jaar was ik, toen ik op de markt ging werken. Mijn moeder had een kroeg op de Schiedamseweg, waar veel marktkooplui kwamen. Eén van hen wilde me best een baantje geven.
Doodeng
,,Stond ik daar als klein meisje tussen de grote grofgebekte kerels in de groente- en fruitkraam. Doodeng. We mochten niet naar huis voordat alles was verkocht, zei mijn baas. Er zat niets anders op om ook te gaan roepen. ‘Mandarijnen, gulden een kilo, wie maakt me los?’ Of: ‘Niet lullen, tassen vullen’. ,,Acht jaar is dat mijn bijbaan geweest. We stonden meestal op het Visserijplein en tijdens vakanties ook bij Blaak. Mijn baas was niet erg geliefd, deed onaardig tegen klanten. Wij stuurden hem vaak weg. Als iemand ook maar iets negatiefs over z’n spullen zei, dan ontplofte hij en bekogelde hij hen met grapefruits. Niettemin vond ik hem fantastisch.
Delfshaven
,,Hard werken was het, maar ik ben een echte Rotterdamse, geboren op 22 december 1981. Opgroeien deed ik in Delfshaven aan de Voorhaven, waar we altijd buiten speelden tussen de toeristen en brood haalden bij de molen. Ik woonde er samen met mijn moeder, stiefvader en later mijn halfbroertje. Als je foto’s van ons drieën ziet, dan geloof je haast niet dat ik familie ben. Zij zijn blond, ik ben donker. Die Aziatische genen komen van mijn vader, oorspronkelijk een Hongkong-Chinees. Het huwelijk tussen hem en mijn moeder heeft niet lang standgehouden na mijn geboorte. Ik zag hem wel elke week. Als klein meisje vond ik hem heel stoer, met z’n snor.
Snackloket
,,Veel Rotterdammers zullen mijn vader ook kennen. We gingen vaak patatjes eten en ik weet nog - ik was vier of vijf jaar - dat hij al zei ooit een snackbar te willen. In 2004 nam hij Snackloket Japie over, op de Nieuwe Binnenweg. Daar heeft hij jarenlang gestaan. Mensen gingen daar ’s nachts na het uitgaan nog even een vette hap scoren. Ze noemden mijn vader ook Japie. Hij maakte vaak dezelfde grapjes. Als iets zes gulden kostte en iemand gaf een tientje, zei hij: ‘precies gepast’. Eén keer heeft mijn vader ook in de Donald Duck gestaan, in een strip op de achterpagina. Kwik, Kwek en Kwak gingen patat halen bij een snackloket met zo’n zelfde rood luik als Snackloket Japie. Achter de balie stond een Chinees. Heel grappig.
Lees ook: Eigenzinnig Amsterdams Tatteljee bleef bewust klein
Mede-eigenaar
,,Dat ondernemende heb ik van beide ouders meegekregen. Tot voor kort was ik mede-eigenaar van een bedrijf in relatiegeschenken. Heel leuk, maar ik miste de vrijheid, wilde geen verantwoordelijkheid meer hebben voor personeel. Nu ben ik voor mezelf begonnen. Onder de naam Little Monkey en The Sales Tiger Company organiseer ik evenementen, zoals lanceringen, huwelijken of openingen. Daarnaast ondersteun ik ook de verkoop voor verschillende merken en bedrijven. Daarnaast ben ik verhuisd, van Blijdorp naar Hillegersberg en spontaan getrouwd met mijn vriend Neal, tijdens onze rondreis in Amerika, in Las Vegas.
Omgegooid
,,Eigenlijk heb ik in een jaar tijd alles omgegooid. Ik was niet gelukkig in mijn werk, niet in mijn huis. Uiteindelijk besloot ik een masterclass te volgen bij Michael Pilarczyk, zo’n levenscoach. Heel Amerikaans, maar het heeft me wel geholpen om te bepalen wat ik wil en dat ook te gaan doen. ,,Normaal gesproken hou ik niet van verandering, ben ik echt een controlfreak. Nu heb ik geleerd dat ik moet loslaten. Niet alles in je leven kan altijd goed gaan, maar daar hoef je je ook niet altijd zorgen om te maken. Het gaat erom dat je doet wat je leuk vindt. Het enige wat absoluut niet zal veranderen, is mijn woonplaats. Ik blijf in Rotterdam wonen. Deze stad zit in elke vezel van mijn lijf.’’
