Deze puissant rijke zakenman aast op Roda JC

Een diepe zucht weerklinkt door de entree van zijn kasteel in het Zeeuwse Aardenburg. Als blijk dat het leven, zelfs voor een miljonair, ook weleens tegenzit. ,,Dit is nou het nadeel van zoveel auto's hebben'', foetert Salar Azimi, graaiend door de berg sleutelbossen in zijn hand. ,,Je weet niet meer welke sleutel bij welke auto hoort.'' Even later poseert hij vrolijk voor de fotograaf, ingeklemd tussen twee van zijn bolides die hij uit zijn garage heeft gereden, een Lamborghini en een Ferrari. Over die laatste: ,,Op de roller gaat-ie 383 kilometer per uur. Op de weg slechts een kleine 350.''

Niettemin was hij onlangs ruim op tijd in het Parkstad Limburg Stadion, waar de wedstrijd Roda JC - Ajax werd gespeeld. Azimi kwam er niet zonder reden. Hij wilde de Limburgse club overnemen, vertelde hij financier Frits Schrouff en directeur Wim Collard. En dat wil hij nu, een paar weken later, nog steeds. ,,Ik kijk als ondernemer naar een voetbalclub'', verklaart Azimi. ,,KV Oostende heeft een stadioncapaciteit van 8.200 en een omzet van 18 miljoen euro. Bij Roda is het 20.000 versus 11 miljoen. Je hoeft geen schriftgeleerde te zijn om de groeipotentie te zien.''

Terwijl hij hardop rekent, laat Azimi zijn oogbollen over zijn kasteeltuin glijden, die ondanks de voorjaarskou al opvallend in bloei staat. Het geheim, onthult hij: geregeld besproeien met champagne. Vervolgens, met een glimlach op zijn gelaat: ,,Ik ben een simpele boer. Maar wel een hardwerkende boer. Met die mentaliteit kan ik Roda uit het slop trekken. Zo zijn al mijn verhalen namelijk uitgekomen.''

Asielzoekerscentra

Dat verhaal in een notendop: in 1995 vlucht Azimi met zijn ouders en vier jaar jongere broer Sasan vanuit Iran naar Nederland. Ze komen terecht in diverse asielzoekerscentra. Vanaf dan werkt Salar zich snel op. Hij volgt Nederlandse les en gaat na de middelbare school bedrijfsmanagement studeren. Nog tijdens zijn opleiding behaalt hij zijn eerste zakelijke succes, wanneer hij een ondernemingsplan schrijft voor een telefoonzaak in Sluis en dat met spaargeld zelf uitvoert. De opbrengst investeert hij in detailhandel, horeca en vastgoed. Het legt hem geen windeieren. Inmiddels zegt Azimi een bod van 8 miljoen euro op zijn hotel De Elderschans - een van zijn panden - te hebben afgewezen. ,,Ik werk twintig uur per dag, maar hoef dat in principe nooit meer te doen. En mijn achter-, achterkleinkinderen ook niet. Hoeveel geld ik precies heb? Genoeg om Roda JC over te nemen.''

Lees ook: Demy de Zeeuw scoort met BALR 10 miljoen omzet, maar geen cent naar traditionele marketing

Wat drijft u?

,,Ambities. Als jeugdspeler kon ik naar Club Brugge. Dat was voordat ik de disco leerde kennen en mijn onepack nog een sixpack was. Mijn droom is nu een club te hebben.''

Een jaar geleden doneerde u 110.000 euro aan NAC. Naar eigen zeggen omdat u verliefd bent op die club. Bent u ook verliefd op Roda?

,,Ach, wat is verliefd? In Iran trouw je eerst met een vrouw. Die verliefdheid komt dan later wel. Dat is onze cultuur. Je moet gevoel hebben bij een club. Een tussenpersoon benaderde me onlangs met de vraag of ik interesse heb in FC Groningen. Nee. Heb ik niks mee. Dat gevoel heb ik wél bij Roda. Ook omdat het alleen maar beter kan. Ik beloof geen Champions League-voetbal, wel dat Roda een stabiele eredivisionist wordt."

Lees ook: Het beste all-inclusive hotel staat in Aardenburg

Algemeen directeur Collard zegt dat u niet past bij Roda.

,,Laat ik het zo zeggen: het dossier loopt nog. Ik onderhoud goed contact met onze tussenpersoon, die de gesprekken voert met Roda. Het is nog steeds fifty-fifty dat ik de club overneem. Ik zie mezelf wel zitten, in Limburg, op het ereterras. Naast Frits Schrouff (de loempiagigant, red.), een geweldige man.''

Voor degenen die het nog niet was opgevallen: Azimi laat zich graag voorstaan op zijn rijkdom. Neem zijn geste aan FC Dordrecht, dat hij trakteerde op duizend flessen 'eigen ontwikkelde wijn' met zijn beeltenis. Logisch, vindt hij, 'voor iemand die als vluchteling met 50 gulden naar Nederland kwam'. Dan geniet je extra van weelde. Vandaar ook dat hij deze lentedag alle tijd neemt om zich te laten vereeuwigen door de fotograaf. Veel voetballers trekken op dit soort momenten een gezicht alsof ze zojuist tot 30 jaar strafkamp zijn veroordeeld. Azimi niet. Al zou er een orkaan razen over Zeeland, hij blijft voor de lens staan. ,,Wilt u dat ik mijn zonnebril ook eens afzet?'', klinkt het met half Perzische, half Zeeuws-Vlaamse tongval. Dan: ,,Ik geef ook lezingen via Speakers Assemblee. Net als Jeroen Dijsselbloem en Herman van Rompuy. In feite zijn zij mijn collega's.'' En weer even later: ,,Nederland is een prachtig land. Nadeel is wel: als je met je kop boven het maaiveld uitsteekt, dan hakken ze die kop eraf.''

U doelt op de politie-inval in uw hotel, afgelopen jaar, voor een grote controle?

,,Ik ben superblij in Nederland. Wat me alleen stoort, is die argwaan als je succesvol bent. Dan redeneert men: 'Dit klopt niet'. In andere landen bewonderen ze dat juist. Wat betreft die inval: ik heb niets te verbergen.''

Maar toch: u trakteert NAC op een groot bedrag, u laat duizend flessen wijn uitrukken in Dordrecht, u wilt miljoenen pompen in Roda. Begrijpt u dan dat mensen denken: 'Waarom doet iemand dat?'

,,Heel simpel: het is de persoon die ik ben. Ik ondersteun hier ook de lokale voetbalclubs, ik ben donateur van de stichting Cure for Cancer, tweemaal per jaar mogen alle bejaarden van de gehele gemeente Sluis gratis eten en drinken in mijn hotel. En-zo-voort! Om rijk te worden moet je kunnen delen. Ik ben een weldoener.''

En straks eigenaar van Roda JC?

,,Dat weet ik niet. Ik ben nog met twee clubs in gesprek. Eén in Nederland en één in België. Nee, welke zeg ik niet. Wat vaststaat: er komt een dag dat ik een eigen club heb. Die belofte doe ik je zwart op wit.''

De middag loopt al op zijn eind, wanneer Salar Azimi zijn bezoek naar de parkeerplaats escorteert, in een Rolls Royce deze keer. Rijdend over de idyllische weggetjes van zijn landgoed, valt het hem op dat snelheid maken maar lastig is in dit bosrijk stukje Zeeuws-Vlaanderen. ,,Eigenlijk is dat autorijden maar ongemakkelijk", verzucht de trotse bezitter van dertien bolides. ,,Toch maar eens een privéjet kopen binnenkort.''