De eerste was vooral symbolisch, een motie van het parlement dat ze geen No Deal accepteert - nu niet en nooit niet. Het is symbolisch omdat de enige manier om No Deal te vermijden het vinden is van een alternatief dat ook door de EU27 wordt geaccepteerd. Zonder alternatief wordt het nog steeds No Deal. Dat deze motie maar met vier stemmen verschil werd aangenomen wil overigens niet zeggen dat een groot deel van het parlement een voorstander is van No Deal. Er zijn ook redelijk wat mensen die de optie tafel willen houden omdat ze denken dat er nog onderhandelingen gaande zijn en dat het druk op de EU27 zou zetten.
De tweede was eigenaardiger. Een variatie op het zogeheten ‘Malthouse Compromise’ (naar parlementslid Kit Malthouse die de eerste variatie indiende). De kern is het verlaten van de Europese Unie zonder formele Withdrawal Agreement maar daarna wel een soort transitiefase waarin verder onderhandeld wordt. De EU27 hebben al meerdere malen laten weten dat het geen optie is, alleen al omdat het juridisch niet eens mogelijk is. Het voorstel heeft dus niet voor niets de bijnaam “Madhouse Compromise”, zelfs als hij aangenomen was dan was het een doodgeboren voorstel. Dat maar 164 van de 650 voorstemden geeft wel aan dat zelfs een hoop extreme Brexiters er weinig in zagen.
Tot slot werd gestemd over het geamendeerde voorstel, wel dus met de wijzingen van het eerste amendement inbegrepen maar niet die van de tweede. Opmerkelijk was dat nog tijdens het stemmen de regering ineens fractiediscipline afdwong om tégen haar eigen voorstel te stemmen. Waarschijnlijk kwam die melding te laat voor sommige van haar kabinetsleden om dat nog mee te krijgen aangezien die al gestemd hadden. Door het verlies met 43 stemmen is No Deal symbolisch weggenomen. Echter, aangezien de Britse wetgeving (nog) niet is gewijzigd –ze zijn zo dom geweest zichzelf tegen de muur te manoeuvreren door de vertrekdatum in de wet op te nemen– en er nog steeds geen alternatief is waar een meerderheid van de House of Commons én de EU27 zich in kunnen vinden, blijft het risico van een No Deal op 29 maart gewoon bestaan.
Nu is het afwachten op de stemming donderdag over vragen van uitstel van de Artikel 50-periode. Het voorstel gaat op dit moment uit van het vragen van een éénmalig uitstel tot 30 juni, het maximum dat uitgesteld kan worden zonder deel te nemen aan de Europese verkiezingen. Maar, dat kan donderdag met amendementen dus nog kan veranderen. Amendementen kunnen morgenochtend tot half elf worden ingediend, een deel ervan worden door voorzitter Bercow gekozen om dan ‘s avonds ter stemming te worden gebracht. Kortom, we kunnen donderdag meer vuurwerk verwachten dan vandaag.
