Hans van Tellingen: 'Het recessiespook kan zomaar worden weggevaagd'

De retail zal opveren, maar eerst: meer IC-bedden en coronatestmogelijkheden

Thuiswerken. Ik zie allerlei mensen posten hoe ze dat doen. Lastig voor mij en mijn collega’s. Want ons bedrijf, Strabo, brengt consumentengedrag in kaart in winkelcentra en -gebieden. Ter plekke. Op locatie. Met bezoekersonderzoeken. En die liggen op zijn gat. Volledig zelfs. En dat duurt nog wel even. Thuiswerken betreft voor mij dus mailtjes beantwoorden. En, voor onze medewerkers, de projecten die qua veldwerk zijn afgerond nog afronden in de vorm van een rapport.

En dan? Dan hopen dat een en ander niet te lang duurt. En dankbaar de maatregelen die de overheid biedt (deeltijd ww en dergelijke) aanvaarden. Al is dat ergens niet meer dan terecht. Bedrijven hebben immers sinds jaar en dag belasting betaald. Tijd om wat terug te doen. Chapeau voor de overheid.

Per 1 juni een herstart?

Maar goed. Wat kan ikzelf doen? Projecten, tientallen in aantal, zijn stilgelegd. Ook mijn activiteiten als veelgevraagd spreker zijn stilgelegd. Acquisitie is lastig in tijden van sociale distantie. En het is maar de vraag of de opdrachtenstroom weer snel op gang komt als de coronacrisis op zijn einde loopt. Want de zakken van veel van onze klanten (winkelvastgoedeigenaren) zullen minder goed gevuld zijn.

Ik hoop in ieder geval dat vanaf 1 juni, de datum waarop het land op slot lijkt te zijn, ‘de boel’ weer open gaat. En dat de economische activiteiten, ook die van mijn eigen bedrijf, een herstart gaan beleven.

Blogs schrijven

Er is echter één ding wat ik wél kan doen op dit moment. En dat betreft blogs schrijven. Over de veerkracht van de mensheid. Over de veerkracht van de economie. Over de veerkracht van de retail. Zoals verwoord in dit blog.

De Bertha en Clarabella in mij

Ik ben ervan overtuigd dat na de coronacrisis het recessiespook, dat zogenaamd al tijden aan de deur klopt, zomaar kan worden weggevaagd. Omdat mensen dolblij zijn. Omdat mensen dan en masse gaan consumeren. De retail en de horeca zullen opveren. En de consument gedraagt zich dan als een blije koe. Als deze in de lente weer voor het eerst de wei in mag. Rare vergelijking? Nee, hoor, laat mij maar die koe zijn. En er bevindt zich zelfs een Bertha en Clarabella in ons allen. Daar ben ik van overtuigd.

Eerst levens redden!

Maar in de tussentijd? Laten we mensenlevens proberen te redden. Want dat is het allerbelangrijkste. Belangrijkste issue om dat te bewerkstelligen betreft het vergroten van de IC-capaciteit (om code ‘zwart’ te voorkomen), het aankopen van beademingsapparatuur, het met spoed werven van deskundig medisch personeel, het inrichten van extra noodhospitaals én -boven alles- het testen van (grote delen van) de bevolking op de aanwezigheid van het virus. Om er snel achter te komen of iemand het virus heeft of niet. Dát zet pas echt zoden aan de dijk bij de bestrijding van het virus, zeggen vele experts.

‘Makkelijker gezegd dan gedaan’, hoor ik dan weer anderen zeggen. Eens. Maar daarom zijn deze voorstellen niet onmogelijk om uit te voeren. Koop en produceer mondkapjes, creëer overal testfaciliteiten, regel meer beademingsapparatuur, huur gepensioneerd medisch personeel in alsmede studenten verpleegkunde en geneeskunde. Er gaan veel mensen helaas nog overlijden. Maar als we het gebrek aan capaciteit deels weten te tackelen, dan kunnen we dat ook deels beperken. Dit heeft wat mij betreft de absolute prioriteit. Doen! Echt!

Nee, ik ben geen viroloog. Maar - net als vele anderen - beschik ik over enige common sense. Boerenverstand. En soms dient dat te prevaleren. Boven alles.