Ondernemer Micha Noot zag corona als een hoax, kreeg het virus, lag in coma en verloor zijn bedrijven

Jarenlang lachte het leven de Amsterdamse ondernemer Micha Noot toe. Hij runde een agentschap dat acht modemerken exploiteerde en deed daarnaast ook nog de styling van BN’ers. Regelmatig stond hij samen met de sterren op rode lopers, galapremières en cocktailparty’s. Hij greep kansen als hij ze zag en investeerde onder meer in drie horecazaken. Kortom: hij deed dingen die hij leuk vond en verdiende daar goed geld mee. Precies het leven dat hij wilde leven.

Maar toen kwam corona. Het trof niet alleen zijn ondernemerschap ('Horeca en de kledingbranche zijn de twee zwaarst getroffen sectoren, dus kregen mijn bedrijven harde klappen'), maar ook hemzelf: op 12 oktober 2021 moest Noot met gillende sirenes worden overgebracht naar het ziekenhuis vanwege hevige coronaklachten. Hij verbleef acht dagen op de Intensive Care, werd in coma gehouden en lag twee weken aan de beademing. Sinds zijn revalidatie weet hij dat hij chronische hart- en longproblemen heeft en raadt zijn arts hem af om weer te gaan werken. Maar zijn verschillende ondernemingen dan?

De eerste keer dat de redactie van De Ondernemer hoort over de tragiek van Noot, is wanneer een collega een foto doorstuurt van de 47-jarige ondernemer liggend in een IC-bed: ogen dicht, zuurstofmasker op en overal slangetjes. Noot laat via de collega weten zijn verhaal te willen doen, want hij leest 'veel te weinig hoe corona er écht inhakt bij ondernemers'. Dus spreken we af: aanvankelijk in een café, maar net dan wordt (hoe ironisch) de lockdown afgekondigd. Het wordt een videocall.

,,Zakelijk gezien is deze derde lockdown voor veel ondernemers echt de doodsteek”, zegt Noot, zichtbaar strijdbaar. ,,Dat geldt zeker voor de twee branches waarin ik zelf actief ben: in de maand december verdien je normaal gesproken misschien wel een halfjaaromzet met kleding en horeca. Om me heen zie ik faillissementen en ondernemers die er de brui aan geven.”

'Mijn hersenen zeiden dat ik mijn hand moest optillen, maar ik kon het niet. Opstaan was helemaal onmogelijk'

Maar de échte ‘doodsklap’ was voor Noot natuurlijk zijn eigen IC-opname. ,,Eigenlijk weet ik er helemaal niet zo veel meer van, want ik werd kunstmatig in coma gehouden. Toen ik daaruit ontwaakte, wist ik niet wat me was overkomen. Een deel van mijn herinnering was weg en mijn lichaam deed gewoon helemaal niets meer. Op de knop drukken om de zuster te roepen? Mijn hersenen zeiden dat ik mijn hand moest optillen, maar ik kon het niet. Opstaan was al helemaal onmogelijk. Ik voelde me alsof ik een auto-ongeluk had gehad. Zo’n coma is een reset voor je lichaam. Na het ontwaken moet je gewoon echt opnieuw leren bewegen.”

Diagnose: longen en hart beschadigd

Wat volgde was een nieuwe klap: de diagnose. Zijn huidige medische status is dat zijn longen en hart zijn beschadigd. Noot: ,,Mijn longinhoud is nog maar 50 procent van wat het was. Ik kan niet langer dan een half uur lopen. En dat voor iemand die gewend is om zeven dagen per week en twaalf uur per dag te werken. Maar ik heb geluk gehad, want ik lag op de kamer met twee mannen, de ene slechts 25 jaar oud, die allebei nooit uit hun coma zijn ontwaakt. Mijn eerste zorg is nu om weer beter te worden. In het ziekenhuis zat ik qua gezondheid op 40 procent, inmiddels is dat alweer 70 procent. Maar ik ben er nog lang niet. Ik moet nog zeker negen maanden rustig aan doen.”

Door het medische drama krijgt ook het ondernemerschap van Noot al twee jaar klappen. ,,Vanaf de eerste uitbraak van corona stokte de productie van kleding in China en Italië”, blikt hij terug. ,,Als je niks kunt uitleveren, krijg je niks betaald. De eerste lockdown betekende het faillissement voor drie van de acht modemerken die ik exploiteerde.”

Inmiddels droogt het ondernemerschap van Noot noodgedwongen helemaal op, omdat hij door zijn fysieke klachten simpelweg geen energie meer kan steken in zijn werk. ,,Mijn voorfinanciering is op, dus draag ik de overgebleven kledingmerken over aan andere agentschappen. Mijn gehuurde kledingshowroom in Amsterdam staat ter overname op Marktplaats, met alles erop en eraan. Ook mijn horeca-investering is ongewis. Ik wil alles stopzetten voordat het echt failliet gaat.”

'Ik zag corona in eerste instantie echt als een hoax'

Noot is openhartig over zijn aanvankelijke coronascepsis. ,,Laat ik vooropstellen dat ik geen wappie ben”, lacht hij. ,,Toch zag ik corona in eerste instantie echt als een hoax. Ik kende echt niemand met corona, ook niet bij klanten en andere relaties. Alle ophef vond ik enorm overdreven, dus liet ik me niet vaccineren. Nou, daar ben ik natuurlijk helemaal op teruggekomen. Ik heb ook openlijk gezegd: ‘Ik zat ernaast, ik neem mijn woorden terug.’ Begrijp me goed: ook als scepticus heb ik me altijd netjes aan de coronaregels gehouden. Inmiddels ben ik natuurlijk gevaccineerd.”

Ongewisse toekomst: ondernemen of in loondienst?

Wat nu? Noot kan en wil niet stil blijven zitten. ,,Tegen de arts die zei dat ik negen maanden niks mag doen, heb ik gezegd: gaan jullie dan ook de hypotheek betalen, de kosten van mijn bedrijven en de studies van mijn kinderen?”

Hij ergert zich aan mensen die vanaf de zijlijn zeggen dat dit nu eenmaal de risico’s van het ondernemen zijn. ,,Niet als je bedrijven verplicht dicht moeten. Maar op dit soort beleid kan ik geen nieuw bedrijf opbouwen. Ik heb mijn gezin beloofd dat ik er deze kerstvakantie helemaal voor hen ben, na wat er allemaal is gebeurd. Mijn gezin heeft al genoeg geleden. Daarna ga ik me bezinnen op mijn toekomst. Durf ik het aan om weer een bedrijf te gaan opbouwen, met alle risico’s van dien, of kies ik voor zekerheid en word ik weer salesmanager bij een kledingmerk, net zoals vroeger bij Guess? In dat laatste geval ben ik verzekerd en hoef ik een volgende lockdown niet uit eigen zak te betalen.”

Financieel kan Noot het nog een half jaar uitzingen, heeft hij becijferd. ,,Telkens geld bijpassen door je horloge, auto of boot te verkopen, zet geen zoden aan de dijk. Het geeft je hooguit een paar maanden respijt. Binnen nu en een half jaar moet ik een baan hebben of een nieuwe onderneming. Deze hele rollercoaster heeft me natuurlijk wel aan het denken gezet. Hoe succesvol mijn bedrijven ook waren, het kan ineens heel snel afgelopen zijn. Alles is relatief. Ik bevond me tussen de happy few, bezocht de mooiste feesten, maakte de meest prachtige reizen. In de modewereld wordt met geld gesmeten. Collectie-presentaties op de Eiffeltoren of in vijfsterrenhotels, het kon niet op. Ik denk dat het niet meer wordt zoals het was. Niet voor mij, maar ook niet voor de hele kledingindustrie. De onbezorgde tijd is voorbij.”