Foodtruck-ondernemer Marco zet alles op alles om zijn bedrijf overeind te houden

,,Deze mensen betekenden werkelijk álles voor mij en mijn gezin. Voor mij zijn ze er altijd geweest. Het is zó onwerkelijk dat ze er plotseling niet meer zijn. Soms voelt het net alsof ze elk moment bij ons de kamer in kunnen lopen”, valt te lezen in het AD. Ze waren er ook voor hem toen Marco Kalkhoven (50) uit IJsselstein verslaafd raakte aan alcohol. Vijftien jaar lang heeft de drank van alles en nog wat in zijn leven kapotgemaakt. Werk, vriendschappen. Het huis moest verkocht, zijn dochters sliepen bij vriendinnetjes en ‘overal en nergens’. De schulden liepen hoog op, tot boven een ton. Maar zijn gezin bleef wél overeind.

Zijn vrouw Linda en hun drie meiden lieten hem niet vallen. Ze bleven voor hem vechten, tot hij tenslotte in december 2008 werd opgenomen in een kliniek om af te kicken. ,,Ik heb nadien niet één druppel meer gedronken. We zijn als gezin heel dicht naar elkaar toegegroeid na die loodzware periode. Daar ben ik nog steeds ongelooflijk dankbaar voor. We hebben toen ook nog een zoontje gekregen. Met elkaar hebben we een nieuw leven kunnen beginnen.’’

Al zegt hij het zelf: Marco Kalkhoven kan heel lekker koken. Aan de barbecue is hij een ware goochelaar. ,,Het was altijd lekker eten bij ons en de mensen kwamen dan ook graag over de vloer. Maar ik heb in mijn achterhoofd altijd gedacht: dat wil ik niet alleen privé doen, eerdaags wil ik er mijn werk van maken. Ik heb jaren in een bakkerij gewerkt en daarnaast heb ik op zeker moment een foodtruck gekocht waarmee ik de catering ging verzorgen op festivals, feesten en partijen. Dat ging hartstikke goed en in 2018 heb ik het aangedurfd als zelfstandige verder te gaan met Foodies by Marco.’’

Alle potjes zijn zo goed als leeg

Maar zoals voor velen was ook voor Marco Kalkhoven corona de grote spelbreker. Geen feesten en partijen meer, dus staat de foodtruck werkloos in de garage. ,,De overheid heeft veel steunmaatregelen toegezegd voor ons als horecaondernemers, maar wel onder bepaalde voorwaarden. Eén van die voorwaarden is dat je bedrijf niet op een huisadres ingeschreven mag zijn. Omdat ik als cateraar 80 procent van mijn opdrachten op locatie uitvoer, is dat bij Foodies by Marco het geval en valt mijn bedrijf dus buiten de boot wat betreft de steunmaatregelen. Na veertien maanden keihard strijden, zijn nu alle potjes zo goed als leeg en is het einde van mijn droom in zicht.’’

In een laatste poging de droom toch levend te houden, is Marco nu een crowdfunding begonnen. ,,Ik ben er ook weer bij gaan werken in een bakkerij. Puur om de huur en de vaste lasten te kunnen betalen van ons huis. Daarnaast ben ik maaltijden gaan rijden. Mijn dochters en mijn schoonzonen helpen me daarbij. Geweldig, zoals ook die jongens voor mij klaarstaan. Maar extra steun in de rug is nodig, willen we niet alsnog een beroep moeten doen op de voedselbank.’’

Schoonvader was zijn steun en toeverlaat

Maar het ergste van alles kwam ineens vorige maand, toen Marco werd gebeld vanuit de ambulance. Die was met zijn schoonvader op weg naar het ziekenhuis. Dat ze maar snel moesten komen. Schoonvader was al niet meer aanspreekbaar en zou bij aankomst direct worden geïntubeerd en naar de ic gebracht. Daar heeft hij twee weken gelegen. ,,Hij was nog maar 67 jaar oud en we hebben geen afscheid van hem kunnen nemen. Een grote steun en toeverlaat was er plots niet meer.’’

Een dag later, weer vanuit de ambulance, werd Marco Kalkhoven opnieuw gebeld. Dit keer betrof het zijn schoonmoeder. De dag ervoor had ze nog geen klachten gehad, nu was ze plotseling toch heel ziek geworden en ging ze hard achteruit. Het bleek een kwestie van uren voor zij overleed, 72 jaar oud.

Kalkhoven: ,,Nu is alles voor ons zó onwerkelijk. We kwamen van zó ver. We hebben elkaar als gezin altijd vast kunnen houden. Ik heb al mijn schulden kunnen inlossen en tenslotte mijn droom kunnen verwezenlijken. Maar dan slaat die rotziekte je ineens alles uit handen. Je zou het bijltje erbij neer willen gooien, maar dat gaan we niet doen. We hebben haast niets meer, maar we hebben elkáár. Het zijn weer mijn vrouw en kinderen die er samen met mij voor willen vechten. Dit keer slepen we elkáár erdoorheen.”