Alweer een roerige dag op de vloer van firma Kesbeke – fijne tafelzuren sinds 1948 – in Amsterdam-West. De vraag naar augurken, Amsterdamse uitjes en piccalilly is met de kerstdagen in zicht gierend hoog. En dan is er ook nog een werknemer in het magazijn die het niet zo nauw neemt met de veiligheidsregels. Dan moet je net Oos Kesbeke hebben. De pater familias en ster in de RTL-realityserie De Augurkenkoning is nog foeterend zijn kantoor binnen komen lopen, weet het AD. De medewerker heeft een standje gehad, maar Kesbeke – ook op televisie al geen type van het blad voor de mond – is zijn ergernis nog niet geheel kwijt. ,,Wat werken er af en toe toch imbecielen bij mij in de zaak. Die jongen bedoelt het goed, maar hoe verzint hij het om als een halve Niki Lauda met die heftruck te gaan racen? Hartstikke gevaarlijk. Als hij iemand raakt! Wat een mafkees.”
Het zijn pittige dagen, begrijp ik?
,,Oh man, we hebben het zo druk. Weet je wat het is? Als ondernemer doe je mee aan een soort wedstrijd. Je wil altijd een beetje meer omzet. Als de drukte toeneemt, denk je eerst: da’s lekker. Maar dan wordt het té druk. Voor een weekje wel te doen. Maar als het steeds zo blijft, moet iedereen op de puntjes van zijn tenen lopen en krijg je fouten. En het aller-, allerergste: soms kunnen we onze klanten niet op tijd leveren. Dan schaam ik me kapot, echt waar. Dat vind ik zo erg dat ik er overstuur van raak.”
Is dat nu allemaal het gevolg van de populariteit van de serie? Die was dit jaar zelfs in de race voor een Televizier-Ring.
,,Voor het grootste deel wel, ja. We hadden het al lekker druk, maar door dat programma is het echt ontploft. We moeten oppassen dat we straks in april niet al uitverkocht zijn, want in de zomer komt er pas weer een nieuwe oogst.”
Seizoen drie is net afgelopen. Komt er een deel vier?
,,We zijn in onderhandeling. Maar het tempo mag van mij wat lager. In het begin kwamen die camera’s hier soms drie dagen per week over de vloer. Dat wil ik niet meer.”
‘Je denkt toch niet dat je zo’n bedrijf kan opbouwen zonder eens iets vervelends tegen iemand te zeggen?’
Had jij zo’n succes verwacht toen u in 2023 begon met de serie?
,,Nee. En ik begrijp het af en toe ook nog steeds niet. Ik ben nu een BN’er. Nou, lekker dan. Maar ik kan toch eigenlijk helemaal niks? Niet zingen, niet dansen, niet acteren; het enige wat ik wel aardig kan, is een potje lekkere augurken maken. Laatst was ik gevraagd om naar een tuincentrum te komen voor een actie. Stonden daar mensen twee uur in de rij voor een foto! Dan voel ik me zo opgelaten. Wie ben ik dat die mensen dat doen? In eerste instantie dacht ik: dat moet wel een stelletje lijpo’s zijn. Maar het bleken allemaal hartstikke lieve mensen. Ze waren gewoon fan. Da’s echt raar, geloof mij maar.”
Waarom denk je dat mensen De Augurkenkoning zo leuk vinden?
,,Ze vinden het oprecht, niet geacteerd. Het is zoals het is. Nou ja, dat klopt inderdaad. Er liep vandaag nog iemand binnen die zei: je maakt je net zo druk als in de serie. Tja, wat dacht je dan? Ik ga toch niet moeilijk lopen doen omdat er toevallig een camera bij is? Soms kan ik er gewoon echt met m’n kop niet bij hoe dom mensen kunnen doen.”
En die ergernis is dan met geen mogelijkheid binnen te houden?
,,Niet altijd, nee. Zeker als het zoals vandaag een paar keer achter elkaar gebeurt. Dan denk ik echt: stik er effe lekker in. En dat zeg ik dan ook.”
Theaterproducent Joop van den Ende zei in een interview veel in jou te herkennen.
,,Dat vind ik heerlijk om te horen. Die man is een grootheid. Als je dan hoort dat hij het een beetje à la Oossie doet, vind ik dat een groot compliment. En de mensen dragen hem op handen, hè. Ik hoop dat al die woke mafkezen dat ook zien.”
In één moeite door: ,,Wat een van de pot gerukte imbecielen zijn dat. Ik denk vaak: heb je nou echt niks anders te doen dan dit? Ga je lopen zeiken over een schilderij dat al 50 jaar aan de muur hangt en waarop een paar mannen met een sigaar zitten? (In 2022 werd een werk van Rein Dool na een klacht uit een vergaderruimte van de Universiteit Leiden verwijderd en kreeg uiteindelijk een nieuwe plek in de ontvangsthal, red.) Dat willen die lijpo’s dan weg hebben!”
Er zal hier niet snel een protocol met inclusieve omgangsvormen komen, bedoel je?
,,Moet je luisteren, ik ben een gewone Amsterdamse jongen met een leuk bedrijf. Dat hebben we met hard werken en buffelen opgebouwd. Je denkt toch niet dat dat lukt zonder ooit iets vervelends tegen iemand te zeggen? Als ik tegen iemand roep dat ie een lul is omdat hij vergeten is een pallet op te ruimen, dan bedoel ik toch niet dat zo iemand per definitie niet deugt? Moet ik dan voortaan heel voorzichtig informeren of hij zich wel goed voelt en of ik hem ergens mee kan helpen? Nee, ik zeg gewoon: ‘Mafkees! Hoe ken je dat nou doen? Kost een paar duizend euro als daar iets mee gebeurt!’ Als je daar niet mee om kunt gaan, moet je hier niet komen werken.”
We zagen dit jaar ook jouw gevoelige kant. Je stond te huilen op een Drentse akker waar voor het eerst Nederlandse augurken werden geplant.
,,Dat waren tranen van vreugde. Toen ik daar stond, ging er zoveel door mijn hoofd. Even zag ik mijn vader augurken kopen op de veiling en zat ik weer met hem in de auto om in Diemen grove waar in te kopen. En dan nu, als Amsterdams fabriekje, mogen we onze eigen augurken verbouwen. Daar heb ik altijd van gedroomd.”
Je liet ook tranen toen je hoorde van de kanker die bij jouw naaste medewerker Frans was geconstateerd.
,,Ik heb de bloedzenuwen om hem gehad. Het is echt mijn gabber. Frans werkt hier al 56 jaar, hè. Geloof mij nou, het hakt er in als zo iemand ziek wordt. Pas toen we die aflevering terugkeken zag ik dat mijn zoons Sil en Camiel er ook om stonden te janken. Gelukkig is Frans weer aan het werk. Je hoort hem hier alweer lekker mopperen.”
‘Toen mijn jongste zoon zei dat hij ook hier tussen de augurken wilde werken, kwam mijn droom uit’
Ik zag je ook bij de Televizier-Ring. Hoe vond je de sfeer met al die mediapersoonlijkheden onder elkaar?
,,Figuren die me anders straal voorbij zouden zijn gelopen, kwamen contact met me zoeken. Alleen maar omdat je serietje het goed doet. Vaak van die kijk-mij-nou-types. Daar heb ik dus helemaal niets mee. Weet je wie oprecht leuk is? André van Duin. Wat een geweldige kerel. En zijn vriend is ook zo leuk trouwens.”
De bedoeling was dat de tv-serie de overdracht van de fabriek aan je twee zonen zou volgen, maar tot nu toe is er maar weinig overgedragen.
,,Misschien ben ik te veeleisend. Dat kan. Maar ik maak me echt intens druk over hoe het hier gaat. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je je hele leven bij een bedrijf werkt en dan een dag na je pensioendatum zegt: nou bedankt, je ziet me nooit meer. Je voelt je toch betrokken?”
Het gevolg van veel blijven doen is dat je uiteindelijk minder makkelijk te vervangen bent.
,,Misschien ben ik ook wel een beetje te extreem, ja. Weet je hoe lekker het is als je hier door de hal loopt en alles draait lekker? Dan kan ik iedereen wel een kus geven van geluk, echt waar. Maar dat is helaas niet vaak zo. Het ultieme is dat die twee het net zo doen als ik. Een utopie, dat weet ik ook wel. Ieder doet het op zijn eigen manier. Het is denk ik een kwestie van vertrouwen. Er gaat al heel veel goed. Als je ziet hoeveel die twee al doen, daar ben ik trots op. Maar zoiets gevaarlijks als vandaag. Die kleine van mij stond er gewoon bij en zegt er niets van. Dan kan ik hem wel een stoot voor z’n porem geven.”
Heb je eraan getwijfeld of jouw zonen je zouden willen opvolgen?
,,Ik had het nooit verwacht. Camiel heeft gymnasium gedaan met een vakkenpakket om geneeskunde te studeren. Ik dacht dat hij dokter of chirurg zou worden. Uiteindelijk heeft hij bedrijfskunde én economie gedaan. En z’n master gehaald, hè? In de coronatijd is hij bij mij aan het werk gegaan. Dat vond hij zo leuk dat hij nu de toekomstige augurkenkoning is. Zijn broertje lijkt meer op mij. Praktisch ingesteld, geen studiebol. Toen hij zei dat hij ook hier tussen de augurken wilde werken, kwam mijn droom uit. Je wilt je werk toch doorgeven.”
Je laat in de serie geen gelegenheid onbenut om de kwaliteiten van de augurk te roemen. Hoeveel heb je er zelf gegeten dit jaar, denk je?
,,Ik eet ze niet elke dag, maar wel vier tot vijf dagen per week. Dus dan kom je toch al gauw op een paar honderd. Mijn vrouw kookt er vaak mee. Spicy kip uit de oven met plakken augurk erop. Oooh jongen, da’s zo lekker.”
