„In coronatijd werd het voor mij heel zichtbaar dat het randje tussen: ‘hoe sta ik in het leven?’ en ‘ik voel me vergeten’ soms heel erg dun is”, beschrijft Woesthuis, directeur bij internetbedrijf TRIMM. Veel mensen werden geconfronteerd met gevoelens van eenzaamheid gedurende de lockdowns, maar bij sommigen sloeg het wel heel hard toe.
Woesthuis signaleerde gaandeweg dat collega’s structuur misten. Het dag-nachtritme verschoof bijvoorbeeld, of ze kwamen niet opdagen bij onlinemeetings, vertelt hij aan het AD. „En soms slechte persoonlijke verzorging. Er was niemand meer die het zag, omdat je niemand ontmoette. Door dicht bij de camera te gaan zitten of de camera uit te laten, probeerden ze dat te verbergen. Daar gingen bij mij wel alarmbellen af.”
Normaal werken hier ruim honderd mensen. Als er toen een keer tien waren, was dat veel. Je had bijna je eigen vleugel om te werken
Marc Woesthuis
‘Zetje dat ze nodig hadden’
Voor Woesthuis het moment om het thema eenzaamheid bespreekbaar te maken onder zijn werknemers. In twee gevallen besloot hij ook actief in te grijpen. Ze kregen het verzoek om dagelijks naar kantoor te komen, zodat ze weer structuur en houvast kregen. En belangrijker nog, mensen zouden ontmoeten.
„Ze waren er heel blij mee”, merkte hij. „Dat was het zetje dat ze nodig hadden om weer op de rails te komen. We hadden op kantoor heel veel ruimte om afstand te houden. Normaal werken hier ruim honderd mensen. Als er toen een keer tien waren, was dat veel. Je had bijna je eigen vleugel om te werken”, schetst Woesthuis.
De ingreep wierp zijn vruchten af. „Het duurde een paar dagen, toen functioneerden ze weer als vanouds. Door de structuur. En de verwachtingen die werden gesteld, die waren eigenlijk door corona niet veranderd. Maar vooral doordat we aandacht hadden voor de mensen in kwestie.”
Lees ook: De kracht van Ondernemen tegen Eenzaamheid: ‘Deuren gaan open’
Helft werknemers last van eenzaamheid
„Ik zag parallellen met wat gebeurt bij oude mensen. Daardoor viel het kwartje”, aldus Woesthuis. „Je zag het vooral bij mensen van wie het sociale leven voornamelijk uit direct contact met collega’s bestaat”, schetst hij. „Op het moment dat je dan geen werk meer hebt of veel thuis moet werken, val je in één keer buiten alle sociale systemen. Zoals ook gebeurt bij mensen die met pensioen gaan.”
„Het speelt vooral bij mensen die alleen wonen en waarvan de familie maar eens in de zoveel tijd op bezoek komt. Bij mensen die heel gedreven zijn in hun vak en daar ook hun sociale contact in zoeken.” Woesthuis beseft dat dit vakinhoudelijke aspect bij hem in de IT-sector sterker speelt dan elders. Maar hij wijst er tegelijkertijd op dat het overal voorkomt. Uit onderzoek blijkt dat de helft van alle werknemers last heeft van eenzame gevoelens.
Op het moment dat je geen werk meer hebt of veel thuis moet werken, val je in één keer buiten alle sociale systemen
Marc Woesthuis
‘Ook jonge mensen lijden’
En daar wil Woesthuis meer aandacht voor vragen. De ondernemer hoopt, samen met zijn netwerk, bij te dragen aan de initiatieven die Samen1Enschede ontwikkelt in de Week Tegen Eenzaamheid, die 28 september begon. Hij deelt zijn ervaringen op een bijeenkomst die MKB Twente met Samen1 houdt.
„Eenzaamheid is nog altijd niet een thema waarmee veel werkgevers erg bekend zijn. Zelfs ondanks corona niet. Het beeld heerst toch dat het vooral onder oudere mensen speelt. Maar ook jonge werknemers lijden eronder. Zelfs scholieren en studenten. We moeten eerst werken aan brede bewustwording. Pas als je dat bereikt hebt, kun je grote stappen zetten”, stelt Woesthuis.
De ondernemer pleit daarom voor oprechte aandacht voor de werknemers. „Niet te snel denken: het zit wel goed. Niet zozeer om rechercheur te spelen, maar wel in de hoop dat je problemen kunt voorkomen.”
Werkgever is geen hulpverlener
Woesthuis plaatst daarbij wel een kanttekening: „Je moet jezelf de vraag stellen als werkgever: hoe ver ga je? In hoeverre moet jij je met het privéleven van je werknemer bemoeien? Je hebt als werkgever vooral een signaleringsfunctie. Dat doe je door meer aandacht te hebben voor je mensen. Maar je bent geen hulpverlener. Als je signaleert, moet je overwegen om hulpverlening in te schakelen en afwachten of deze wordt geaccepteerd. Daarmee houdt het voor jou als werkgever ook op”, vindt hij.
Lees ook: Kletsmaatjes onderneemt tegen eenzaamheid: ‘Nieuwkomers voelen zich thuis’
