Gekoelde of juist verwarmde paskamers, tapijt op de vloer, een stemmig muziekje en een webshop. De collega’s van Marcel Bromet op de Haagse markt maken van hun zaak kleine winkelpaleisjes. De kraam van Marcel echter is sober en ongecompliceerd. De poppen hebben zichtbaar betere tijden gekend en wervende aanbiedingen ontbreken. ,,Dit is precies wat mijn klanten willen’’, weet Marcel, die groot werd op de beste markt van Europa.
,,Dit is mijn thuis. Hier groeide ik op’’, vertelt de Haagse koopman in z’n kraam aan het middenpad tegen het AD. ,,Mijn oma is hier na de oorlog begonnen. Met helemaal niks. Ze was een Joodse jonge vrouw die met mijn vader, een kind nog, uit de oorlog was teruggekomen. Haar man en dochter hadden het concentratiekamp niet overleefd. Mijn oma moest het in haar eentje zien te rooien. Hier op de markt is ze toen begonnen met stoffen. Ze was een heel goeie koopvrouw en heeft het goed gedaan, maar het verdriet om wat er allemaal was gebeurd, raakte ze nooit meer kwijt. Mijn vader nam haar handel over. Hij verkocht veel textiel en partijen en ik hielp hem als ik uit school kwam. Vanaf m’n 15de was ik hier elke dag.’’
Echte Haagse koopmanfamilies
,,Ik groeide op tussen echte Haagse koopmanfamilies als Sacht, Kames, Winkel, Van der Veen, Broekarts, Baard, Pootjes en nog veel meer. Die families vind je hier nog steeds. De Haagse ‘Mart’ is enorm geëvolueerd, maar in de basis is het nog steeds hetzelfde. Namelijk heel veel aanbod door lokale ondernemers met concurrerend lage prijzen. Alhoewel de inflatie er wel voor zorgde dat de prijs van mijn T-shirts in twee jaar tijd van 15 naar 19 euro moest stijgen. Het is helaas niet anders.’’
De T-shirts van Marcel zijn niet voor gespierde spijkers. ,,Onder de 100 kilo kun je hier niet slagen’’, meent de grotematenkoopman, die zelf nét de 100 kilo aantikt waardoor hij in z’n allerkleinste maatje past. ,,Ik verkoop kleding voor grote, zware kerels. Mannen van 150 kilo die voor hun werk een overhemd nodig hebben en voor in de kroeg een lekker comfortabel shirt willen. Het zal hen een worst wezen of het een blauwe of een grijze is, als het maar lekker zit. Ik ga tot maat XXXXXXL. Dan heb ik het over een eerlijke 6 x XL. Niet de XL’s die je bij grote kledingketens in de rekken vindt. Die vallen heel veel kleiner. Mijn grootste shirt heeft een omtrek van meer dan 1,5 meter. Mijn handel bestaat uit serieus textiel in serieuze kleuren.’’
Lees ook: Golf aan faillissementen op komst? Ondanks groei bestedingen meer retailers in problemen
Roze Moszkowicz-overhemd
Op een enkel gebloemd vakantieoverhemd na is de kleding van Marcel grijs, blauw, blauwgrijs en zwart. ,,Grote kerels houden nou eenmaal niet van flauwekul. Echt niet. Die zijn totaal niet met mode bezig. Daar zijn we niet ijdel genoeg voor. Als het netjes is en comfortabel zit, is het prima. Heerlijke klanten heb ik. Als ze komen voor een roze ‘Moszkowicz-overhemd’, gaan ze net zo blij naar huis met een lichtblauw exemplaar. Ze zoeken gewoon iets netjes voor een trouwerij of een feestje. Of dat nette overhemd nou wit, roze of lichtblauw is, maakt hen dan echt niet uit. Dat ligt bij vrouwen heel anders.’’
,,Ik schat dat 30 procent van m’n klanten vrouwen zijn, die hier kopen voor hun mannen of zonen. Vrouwen zijn moeilijker. Als die een donkerblauwe zwembroek willen, gaan ze niet met een zwarte naar huis. Aan de andere kant kunnen ze wel goed inslaan. Afgelopen zaterdag kwam er een ploegje vrouwen uit Den Bosch langs. Die deden een dagje Den Haag en grepen hier enthousiast hun kans. Dan is één short echt niet genoeg hoor!’’
Grote kerels houden nou eenmaal niet van flauwekul. Echt niet. Die zijn totaal niet met mode bezig
Marcel Bromet
Geen e-commerce voor koopman Marcel
,,Hoe de zaken gaan? Ik heb al meer verkocht dan de Bijenkorf’’, zegt Marcel. Het is even voor 08.30 uur en een eerste klant heeft zojuist twee T-shirtjes en een joggingbroek afgerekend. De Bijenkorf gaat pas over een half uurtje open. ,,De humor en de gezelligheid van de markt zou ik nooit willen missen. Een vriend van mij is naar Amerika geëmigreerd. Ieder jaar komt hij voor een paar weken terug en dan staat hij vroeg op om met mij naar de markt te gaan. Hier gebeurt het. Altijd reuring en altijd gezelligheid. Ik heb de leukste koopvrouwen van de markt als buren. Een betere plek vind je niet."
,,Waarom ik geen webshop heb? Ik zit tegenwoordig op Facebook. Dat vind ik al heel wat. Zo laat ik ’s ochtends even weten dat ik er weer sta, want m’n klanten in Zoetermeer of Gouda weten niet precies of het nou een marktdag is of niet. Maar verder dan Facebook ga ik niet. Hou op, schei uit. Dat is niks voor mij."
'No nonsense-aanpak past bij klanten'
,,Koopmannen die vrouwen bedienen moeten wel, want hun klanten stellen dat op prijs. Maar die van mij zijn zwaar no-nonsense. Wat dat betreft is dit gouwe handel en past het goed bij mij. Het zou toch vreselijk zijn als ik me druk zou moeten maken om een pop die met ducttape aan z’n romp vastzit?’’
,,Waar dikke mannen bij het kopen van kleding tegenaan lopen? Onze buik is ons kwetsbare punt. Daar dragen we het. Tuurlijk zijn er ook mannen met in verhouding zware bovenbenen, maar de meeste tobben met hun buik. Die moet ergens inpassen. De rest gaat meestal wel. Ik heb ondertussen zo veel mensen geholpen dat ik van een afstandje kan zien of we met een 4 x XL of een 5 x XL te maken heb. Dat scheelt een kilo of 10. Een enkeling past de kleren eerst, maar de meeste klanten vertrouwen me blind. Ze komen hier niet voor niks al twintig jaar. En geloof me, aan passen hebben de meeste mannen een heel grote hekel.’’
