Caroline (22) opende eigen viskraam: ‘De eerste maanden was het keihard werken’

Op een woensdagochtend in het kleine dorpje Hagestein is de piepkleine weekmarkt op haar hoogtepunt. Naast de kraam van Caroline staat er een groenteboer, een kaaskraam en een bakker. De inwoners zijn er maar wat blij mee dat de 22-jarige haar vis komt verkopen. Zo vertelt een klant terwijl Caroline de kibbeling nog één keer laat zwemmen, aldus het AD.

Negentig uur per week

De vrolijke Caroline heeft geen dag spijt gehad van haar besluit om visboer te worden. Van werken is Caroline zeker niet vies en dat komt goed uit. Want haar werk houdt wel in dat ze hele lange dagen maakt. In haar tienerjaren werkte ze al met veel plezier bij een kaasboer op diverse markten.

Ze besloot het onderwijs in te gaan, maar dat werk als onderwijsassistente op een school voor bijzonder onderwijs beviel haar niet goed. ,,Al op de eerste dag werd er een stoel naar mijn hoofd gegooid.’’ Niet veel later besloot ze om toch de sprong in het diepe te wagen en als zelfstandig ondernemer aan de slag te gaan.

,,Vooral de eerste maanden was het keihard werken. Toen bereidde ik in de avonduren zelf veel gerechten voor die ik verkoop. Nu maak ik zelf minder klaar en koop ik meer in, daardoor hoef ik geen negentig uur per week meer te werken. Het was vooral in het begin erg zoeken naar hoe het allemaal het beste zou werken.’'

Na twee jaar buffelen heeft de jonge Wijk en Aalburgse haar viskar al bijna afgelost. ,,Het is bizar goed gegaan, zelfs in de onzekere tijd waarin de visprijs omhoog ging en de diesel en olie heel erg duur werden.’’ En er kwamen meer uitdagingen op haar pad. ,,Zo draaide mijn koeling een keer in elkaar, maar ook dat is weer opgelost.’’

Ook het vinden van goede verkoopplekken ging niet zonder slag of stoot. ,,Sommige plekken die niet succesvol genoeg waren, ruilde ik in voor andere plekken die achteraf toch beter waren. Het fijne is dat er veel kleine marktjes zijn in dorpen, maar bij elke markt is het weer afwachten hoe het zit met het aantal klanten. Dat heb je met ondernemen, je neemt een gok en het kan niet voor de volle honderd procent altijd een succes zijn.’’

Geduld bij drukte

Voor de jonge visboerin, die uit een gezin van acht kinderen komt, is motorrijden een uitlaatklep. Binnenkort vertrekt ze voor een vakantie naar Italië om heerlijk rond te toeren. En dat kan, omdat ze ook een vervanger heeft voor in haar verkoopwagen. ,,Dat is een vrouw die bij me in de loods werkt. Superfijn!’’

Na twee jaar is Caroline volledig gewend aan het werk in de kar die ze in haar eentje bestiert. ,,Ik heb mezelf alles aangeleerd, ook het haring snijden. Dat kon ik in het begin best goed, maar bij drukte moest ik toch sneller gaan werken, toen ben ik weleens zenuwachtig geworden. Gelukkig hebben de klanten geduld en respect, dat is heel fijn.’’

Toen ze twee jaar geleden begon, deed ze dat met haar toenmalige vriend. Inmiddels heeft ze een nieuwe liefde, iemand die niets met vis heeft, maar installateur is. ,,Hij komt goed van pas hoor’’, zegt Caroline met een glimlach. ,,Zo helpt hij me bij klusjes in de loods.’’

Ze verkoopt inmiddels wekelijks vis op acht plekken, maar op zaterdagmiddag, zondag en maandag is ze vrij. Ook sport ze zo’n vier avonden in de week. ,,Tijdens het sporten in de sportschool doe ik veel krachttraining. Cardio heb ik niet echt nodig, want ik loop al de hele dag. Dat scheelt.’’

Douchen

Rond één uur loopt het kleine marktje, op een parkeerplaats bij het dorpshuis van Hagestein, op z’n einde en pakt ook Caroline haar spullen weer in. Op naar Heerewaarden, vlak onder Zaltbommel waar ze die middag staat.

Zo heeft ze nog zeven plekken. Naast Hagestein en Heerewaarden zijn dat Herwijnen, Ophemert, Klundert, Buren, Meerkerk en Hoef en Haag. ,,Mijn zelfgemaakte visloempia’s doen het goed’’, vertelt Caroline tevreden. Die maakt ze ‘s avonds nog wel zelf thuis of als ze eens een spaarzaam uurtje over heeft. ,,En daarna lekker douchen, want dat is na een dag werken in de viskraam wel hard nodig.’’