Hij is ze bijna allemaal kwijt, vertelt Bert Hesselink, de eigenaar van de winkelketen Die Grenze, in Tubantia. Zijn pakhuis vol frisdrank is zo goed als leeg. Dit jaar gingen maar liefst 15 miljoen blikjes fris over de toonbank in zijn winkels, zonder ook maar één cent statiegeld. „Ik heb alleen nog wat Red Bull liggen, omdat die langer houdbaar is dan een jaar. De rest is weg, op.”
Lees ook: Deze koopjesketen verovert Nederland in rap tempo: ‘Ook multimiljonairs komen hier’
Het was een typische stunt voor Bert Hesselink, ook wel bekend als de ‘koning van de restpartij’. Vorig jaar, vlak voor de invoering van statiegeld op blikjes, kocht hij een gigantische lading prik in blik op, driehonderd vrachtwagens vol. Zijn magazijn werd een immense schat aan statiegeldvrije blikjes, zo ver als je kon kijken.
40.000 blikjes per dag
De maas in de wet die hij vond, heeft goed uitgepakt, zegt Hesselink nu. Precies een jaar geleden werd de retourpremie verplicht, behalve als blikjes vóór die datum waren geproduceerd. En dus kon Hesselink blijven verkopen, statiegeldvrij. Zonder blikken of blozen verkocht hij dagelijks meer dan 40.000 blikjes frisdrank vanuit zijn winkelimperium, verspreid over 65 locaties in Noord- en Oost-Nederland.
Een slecht geweten heeft hij er niet van gekregen, zegt hij. „Kijk, het draait allemaal om het tegengaan van zwerfafval. De blikjes die bij mij in de winkel worden gekocht, belanden bij mensen thuis in de prullenbak en worden echt wel gerecycled. Die blikjes bij tankstations, zelfs met statiegeld, vormen denk ik een groter probleem. Die vind je terug langs de kant van de weg of in de natuur.”
Een jaar na de invoering van statiegeld op blikjes en flesjes wordt iets meer dan 65 procent ingeleverd, blijkt uit deze week gepubliceerde cijfers van Verpact, het vroegere Afvalfonds. Een derde komt dus niet terug. Nederlanders laten op die manier voor 374 miljoen euro op straat slingeren. Supermarkten in Twente worstelen ook met de inname van de ‘plakkerige’ blikjes.
Kopzorgen als grensondernemer
Het statiegeldcircus maakt blikjes in rap tempo minder populair. Sinds voor elk blikje 15 cent extra moet worden neergeteld, is het aantal verkochte blikjes drank met 12,5 procent gedaald, blijkt uit de laatste cijfers van consumentenonderzoeksguru NielsenIQ.
Hesselink ziet die trend ook, al heeft hij als grensondernemer andere kopzorgen. „Die accijnsverhoging is veel erger. Dat is een veel groter probleem.” Hij doelt op de belasting op frisdranken en alcoholvrij bier die vanaf 1 januari wettelijk is verhoogd, van 8 cent naar ruim 26 cent per liter. „Drie keer zo hoog! Het is van de gekke. Om te voorkomen dat we dik worden van frisdrank. Alleen geldt die accijns net zo goed voor light- en zero-varianten.”
Wetgeving omzeilen
Omdat in Duitsland geen accijns wordt geheven op fris, heeft zijn concurrentiepositie in de grensregio een aardige tik gehad, zegt Hesselink. Zijn winkels die het dichtst tegen Duitsland aan liggen hebben al te maken met een omzetdaling van 15 tot 20 procent, vertelde de ondernemer deze week in het Financieele Dagblad. „Iedereen gaat naar Duitsland, om te tanken, sigaretten te kopen en nu dus ook voor frisdrank.”
Of hij nog geen nieuwe Hesselink-stunt heeft bedacht om deze wetgeving óók te omzeilen? Zelfs dat zit er voor de Twentse ondernemer niet in. „We gaan niet failliet ofzo, maar het gaat wel ten koste van de winst. Een echte oplossing heb ik voorlopig ook nog niet.”
Lees ook: ‘Koning van de restpartij’ omzeilt wet en verkoopt 15 miljoen blikjes zonder statiegeld
