Dagboek van horecaondernemer Laura: 'Met huilen schiet ik niets op'

De rekening betaald voor een borrel

Zondag 1 mei 2022 Shit! Onze kok heeft laten weten dat hij gaat stoppen bij The Clubsandwich Company. Dat kan er ook nog wel bij! We zijn nu nog maar met z’n vijven en geen van ons is kok. Ik denk dat ik zelf maar in de keuken ga staan en collega Stefanie vraag of zij mij daar wil helpen. En ik moet natuurlijk een vacature gaan plaatsen. Indeed? Facebook? Ik doe het allebei.

Maandag 2 mei Vacature vandaag online gezet. Volgens mij is het wel een aantrekkelijke omdat ik sollicitanten verzeker dat ze van 9 tot 17 uur werken en daarna ook echt klaar zijn. Ik vind het wel bizar om te zien hoe snel zo’n advertentie op een pagina zakt. Vanochtend gepost, rond 15 uur al vijftig plekjes verloren. Het personeelstekort is werkelijk overal echt gigantisch.

Zaterdag 7 mei Op de dinsdag en donderdag na een goede week gedraaid. Gisteren na werk een lekkere borrel gedronken met vrienden. Even de zorgen opzij en genieten van het moment. In tegenstelling tot veel andere nachten heb ik ook niet uren wakker gelegen met gedachtes over het bedrijf. Haha, hoe zou dat nou komen? Vanochtend heb ik er alleen wel de rekening voor betaald. Ik zat niet alleen met een kater, maar ook met een depressief gevoel over de huidige ellende met The Club.

Woensdag 11 mei Na mijn verhaal eerst op de website van De Ondernemer te hebben gedeeld, werd ik uitgenodigd om ook in De Ondernemer Radio Live over mijn situatie te praten. Dat doe ik. Ik heb vertel de heren presentatoren dat ik nog altijd aan het surviven ben, we langzaam aan het opkrabbelen zijn maar nog een hele, hele lange weg te gaan hebben.

Omdat de tijd bij de radio zo snel ging, hebben we het niet eens gehad over de ook vreemde aanbiedingen die ik van de lezers van dat eerste artikel bij op deondernemer.nl heb ontvangen. Een lening van een paar ton bijvoorbeeld, waarbij ik zelf mag bepalen wanneer ik het terugbetaal… Superlief, maar begrijpen mensen dan niet dat dit uitstel is van executie? Ik wil gewoon iemand die bij mij instapt, in het merk gelooft, geld investeert en mij letterlijk vanaf de werkvloer helpt met opbouwen.

Vacature: goede hoop op komst van nieuwe kok

Donderdag 12 mei Ik heb een geschikte kandidaat voor onze vacature gesproken! Hij is begin 50, is volgens mij echt van het ‘niet lullen maar poetsen’ en is naast kok ook nog eens een echte ondernemer. Hij vertelde dat hij op Aruba een eigen zaak had, maar daar door corona mee is gestopt. Zijn dochter zit nog daar, maar hij is nu hier met zijn zoontje. Ik hoop echt dat dit ‘m gaat worden!

Maandag 16 mei Van 3 tot 5 uur wakker gelegen met allemaal ideeën voor The Club. Ik kan nog zoveel dingen doen, maar kom er gewoon niet aan toe. Ben alleen maar operationeel bezig. Trouwens, geld om te innoveren is er niet eens en we moeten straks na de zomer ook al beginnen met het terugbetalen van de belasting.

Vrijdag 20 mei Ik las vandaag dat de overheid het begrotingstekort wil dekken met belasting van de rijken en bedrijven. Zijn ze nou echt helemaal gek geworden? Voor wat ben ik eigenlijk nog aan het werk?

Geen energie meer verspillen aan verkrijgen TVL

Dinsdag 24 mei Slechte dag. Mijn herzieningsverzoek voor TVL is afgekeurd omdat onze omzet voor de eerste lockdown niet toereikend was... Ik was een startup en moest verbouwen om überhaupt open te kunnen! We hebben onze situatie verklaarbaar uitgelegd in een casus, maar het lijkt wel alsof een satanist de beoordeling heeft gedaan.

Volgens hun had ik in de beginperiode óf ernstig ziek moeten zijn óf iemand in mijn directe omgeving moeten verliezen om wel aanspraak op de TVL te kunnen maken. Het is dus kiezen tussen een dikke coronaschuld of de dood; de keuzes bij de overheid zijn niet bepaald aantrekkelijk. Note to self: geen energie meer steken in het gevecht voor TVL. Ik heb al mijn kracht nodig om The Club draaiende te houden.

Zondag 29 meiVerdomme! Het was ook allemaal te mooi om waar te zijn. De kok heeft gemaild dat hij toch niet voor ons komt werken. Ik dacht dat ik een hartaanval kreeg toen ik het las. Hij zou morgen beginnen, maar komt met het verhaal dat hij zijn ‘papieren’ niet in orde krijgt en bovendien terug moet naar zijn dochter op Aruba. Waarom heeft hij dat over die papieren niet gewoon gezegd? Dat wist hij toch al veel langer? Ik heb vandaag wel tien keer tegen mezelf gezegd dat ik niet moet gaan huilen. Daar schiet ik toch niets mee op.

Snelle reactie op vernieuwde vacature

Maandag 30 mei Oké, we zijn nu dus nog steeds maar met z’n vijven. Stefanie en ik staan nog altijd samen in de keuken en ondanks de hulp van een oud-medewerker móet ik voor het einde de maand iemand hebben. Gelukkig reageerde er vandaag meteen al iemand uit Haarlem op mijn vernieuwde vacature. Hij lijkt wel te snappen hoe het in een horecazaak werkt.

Minpuntje voor mij is dat hij nog een sollicitatie heeft lopen bij een strandtent in de buurt van zijn woonplaats. Toen ik hem vroeg wat hem leuker lijkt, vertelde hij dat hij niet echt zit te wachten op werkdagen van 14 uur. Die zijn op het strand natuurlijk gebruikelijk. Ik merk aan mezelf dat ik het vertrouwen in de mensheid een beetje ben verloren, al klinkt dit allemaal wel erg goed. Hij komt zondag proefdraaien, fingers crossed dat hij het bij ons leuk vindt!