Blog Gideon Borman: het zzp-leven na een hartstilstand (3)

Mijn handtekening op het digitale display is onbeholpen uitgevallen. Desondanks overhandigt de jongen van de bezorgdienst mij het pakketje. Het is veertien dagen voor mijn hartstilstand, alhoewel ik daar op dit moment nog geen weet van heb. In de kartonnen doos zitten mijn nieuwe visitekaartjes. Tweezijdig full colour. 300 grams mat MC. Twee verschillende ontwerpen, zelf gemaakt, beide met dezelfde functieomschrijving.

Humorsoof

Op eerdere kaartjes stond vermeld 'cartoonist'. Omdat ik de essentie van mijn werk, het visualiseren van complexe boodschappen op een komische manier, breder vond dan dat, stond op mijn volgende ontwerp de zelfgeschapen titel 'humorsoof'.

De laatste tijd blijven mijn werkzaamheden niet bij cartoontekenen alleen. Waar het voordragen van mijn gedichten voorheen hobby was, krijg ik er steeds vaker betaalde opdrachten in. Hetzelfde geldt voor mijn optredens als Post-it Man, waarbij ik een overall vol handgeschreven complimenten draag, toeschouwers motiverend om een compliment mee te nemen.

Een alles dekkende lading

Kortom, mijn huidige visitekaartjes vroegen om een alles dekkende lading. Daarbij besloot ik het wat gedurfder aan te pakken. Niet te benoemen wat ik dóe of hoe ik mezelf zie. Maar het voornemen benoemen hoe ik graag gezien wil worden. En daarbij vooral niet kleinschalig of bescheiden denken.

Op het gloednieuwe rechthoekige karton in mijn hand staat: 'Gideon Borman- Levensfenomeen'. Twee weken later lig ik na een hartstilstand in coma. De kaartjes blijven maandenlang ongebruikt in de doos.

Fysiek herstel

In die tijd onderga ik twee operaties en werk ik aan mijn fysiek herstel. Ik sta onder wekelijkse controle in het ziekenhuis. Neem mijn portie medicijnen dagelijks. Aan mijn bed zit een spanband. Die heb ik nodig om me aan overeind te trekken; op die manier kan ik zonder al te veel pijn zelfstandig uit bed komen.

Twee maal per dag loop ik vanuit mijn flatwoning 100 meter naar het dichtstbijzijnde parkbankje. Daar heb ik een kwartier adempauze nodig om de terugweg aan te kunnen. Ik mag niet tillen, mijn linkerarm niet heffen. Ik mag geen auto rijden en niet fietsen. De reikwijdte van mijn bestaan is niet veel groter dan de vierkante meters van mijn woning . Noodgedwongen slaap en rust ik veel. En uiteraard zijn alle werkafspraken gecanceld. Alsof het universum mijn hoognodige rust regelt, komen er ook geen nieuwe werkaanvragen binnen. Dat bespaart me de grote moeite om nee te moeten zeggen en houdt m’n focus op mijn herstel.

Stinkend rijk

Ik teken nog steeds cartoons; als vingeroefening en omdat ik daar blij van word. Maar het voelt anders. Geen opdrachtgever die er op zit te wachten. Geen complimenten. Geen factuur die gestuurd kan worden. Ik ben nooit cartoonist geworden om stinkend rijk te worden, maar een kwartaalomzet boeken van nul euro doet zeer. Ik voel me langs de zijlijn van de maatschappij.

De vijf weken op de hartafdeling waren een cocon. Een eigen wereld. Ik kreeg mijn medicatie, mijn onderzoeken. Verder hoefde er niks. Kon er niks. Nu ik thuis ben is alles anders. Overal word ik geconfronteerd met wat ik niet kan. En wanneer ik vrienden spreek lijkt het of zij de meest grote carrièrestappen maken, uitdagende opdrachten binnenslepen, interessante zakenrelaties spreken en avontuurlijke creatieve projecten uit de grond stampen. Zelfs het in een woon-werkfile staan, klinkt me als walhalla in de oren.

Want ik sta echt stil. Ik kom nergens.

Dan denk ik aan mijn nieuwe visitekaartjes.

Gideon Borman- Levensfenomeen.

En ik word geraakt door een besef... Wat ik daar lees, is precies waar ik mee bezig ben. Ik werk aan mijn leven, mijn nieuwe leven. Ik ben meer dan ooit gemotiveerd om mijn dagen bewust in te vullen. Met uitsluitend constructieve elementen. Op mijn weg kom ik verdriet, pijn, optimisme, woede, machteloosheid en een enorme levensdrang tegen. Ik besef dat ik exact voldoe aan mijn zelfbepaalde, grootste functieomschrijving.

Ik voel een vertrouwen dat alles wat ik nu mee maakt, mij sterkt. Alle ups en downs zijn bouwstenen voor mijn toekomst. Ik heb als zzp'er altijd mijn eigen baan gecreëerd. Ik ben ervan overtuigd dat ik, hoe mijn herstel ook verloopt, een geïnspireerde levens- en werkinvulling kan maken voor mezelf. Eentje die past bij wie ik ben. Dat ik omstandigheden vóór me kan laten werken, niet tegen me. En ongetwijfeld zal het niet altijd makkelijk zijn. Maar daar kom ik doorheen. Want ik zie kansen. Ik ben ondernemer. Ik ben Gideon Borman- Levensfenomeen.