Ondernemers Ruud en Jan runnen na vallen en opstaan met succes hotel-restaurant in Dordogne

De Dordogne, een prachtige streek in Frankrijk met een mooie natuur, grotten en heel wat kastelen. Het zou de toekomst worden van Ruud en Jan, maar drie jaar geleden wisten ze dat nog niet. ,,We leerden elkaar kennen in Antwerpen, maar we voelen ons nog altijd geboren Kempenaars hoor”, steekt het ondernemende koppel in het AD van wal.

Het is druk dit hoogseizoen in Le Cro-Magnon, zeker rond ‘le quatorze juillet’, de Franse nationale feestdag. ,,Jaren geleden al stelden we ons de vraag of we wel zouden blijven doen wat we op dat moment deden. De hele discussie rond het alsmaar langer werken en dan de pensioenleeftijd die alleen maar leek te stijgen. We praatten er veel over. Tot we een Engels televisieprogramma zagen over iemand die een Frans kasteel kocht en dat helemaal opknapte. Daar is ook onze droom ontstaan."

Dat bank project ondernemers wilde financieren leek bijna onmogelijk

Maar dat was alleen maar plan A: een kasteel kopen en er gastenkamers in onder brengen. Toch lieten de twee dit idee snel varen. Het bleek niet zo evident en ook een bank vinden die zulk project wilde financieren leek bijna onmogelijk. Er volgde een plan B dat meer en meer een plan A begon te worden.

,,Laat ons een hotel kopen ergens in het buitenland”, vertelt Ruud. ,,Mijn idee was uiteraard zo ver mogelijk, maar Jan was iets meer nuchter. ‘Laat het ons dichter bij huis zoeken, in Frankrijk bijvoorbeeld. Dan zijn we nog altijd dicht bij onze ouders, wat toch iets makkelijker is in tijden van nood’, zei hij. We stootten eerst op iets in Auvergne, een relatief onbekende streek in Frankrijk, maar dat werd uiteindelijk niets. Een lening krijgen lukte niet en we waren ontgoocheld, maar het gaf ons ook moed: we moeten en willen voor onze droom gaan."

Halsoverkop vertrokken met een huurauto

De zoektocht bracht het koppel uiteindelijk naar de Dordogne, een adembenemend mooie streek in Frankrijk die rijk is aan natuur, historie en vooral heel wat prachtige kasteeldomeinen. ,,We zijn zelf op zoek gegaan naar panden, want we wilden zelf de controle houden. Het derde gebouw waar we een bezoek aan brachten, was Le Cro-Magnon. We stonden ernaar te kijken, en dat was meteen een ‘coup de foudre’. We keken elkaar aan en wisten meteen: het is dit of we gaan terug naar België. Daarop deden we een bod.''

,,Het duurde wel nog een maand of acht vooraleer we een goedkeuring kregen voor een lening, maar de allerlaatste bank waar we naartoe waren gestapt, geloofde erin. We waren dolgelukkig, maar ineens kwam ook het besef dat we er nu voor moesten gaan. Zes dagen nadat we de akte tekenden, was de lockdown van toepassing. Drie dagen na onze Goodbye Wedding Party zijn we halsoverkop vertrokken met een huurauto, twee valiezen (koffers, red.) en onze twee katten.”

Twee grote familiekamers zijn zeker tijdens de zomermaanden bijna altijd vol

Maar dat was nog maar het begin. De binnenkant van het gebouw was uiteindelijk in iets mindere staat dan gedacht, en dan was daar ook nog eens de coronacrisis. Niet open kunnen gaan, het is de hel voor elke beginnende ondernemer. ,,Uiteindelijk zijn we blij dat we het gedaan hebben”, zeggen Ruud en Jan.

,,Veel van de verbouwingen hebben we zelf gedaan. Ons hotel telt nu vijftien kamers en daarnaast hebben we ook nog ons restaurant. Verbouwen - de kleinere dingen dan toch - doen we nog altijd zelf, en dan vooral tijdens de wintermaanden. Het blijft toch wel een pand waar de mogelijkheden nog altijd niet ten volle zijn benut. We hebben twee grote familiekamers en die zijn zeker tijdens de zomermaanden bijna altijd vol geboekt. We hebben de voorbije maanden niet minder dan 35 verschillende nationaliteiten mogen ontvangen, waaronder veel Amerikanen.”

Het was én is nog altijd grote droom van ondernemers

Ruud staat in voor het bedienen van de gasten en zorgt voor de aangepaste wijnen en bieren (uit België uiteraard). Jan leeft zich dan weer uit als chefkok. Of zoals hij zelf omschrijft op de website: ,,Ik maak nu ook receptjes, maar hopelijk smaken ze beter dan bij de apotheek.”

Het koppel kan ook rekenen op een goed team personeel. ,,Al zoeken we er nog altijd wel hoor, het is overal wat inspringen. Na drie jaar beginnen we ook meer en meer aanvaard te worden in Frankrijk. Dat is ook niet altijd evident, maar we weten nu wie we kunnen vertrouwen. (lachen) We zijn nog altijd heel blij dat we de sprong gewaagd hebben. Zouden we het nog eens doen als we wisten wat ons allemaal te wachten zou staan? Ja hoor, het hotel draaide eigenlijk niet meer, maar nu weer helemaal. Daar doe je het voor. Het was én is nog altijd onze grote droom.”