Gitzwarte wolken pakten eind 2022 samen boven de broodjeszaak van bakker Remy Ooink. De reden? De exploderende energieprijzen. Waar hij voorheen ‘maar’ 18.000 euro per jaar betaalde, zouden zijn stookkosten het jaar erop oplopen tot een bedrag van 80.000 euro. Een stijging van maar liefst 62.000 euro op jaarbasis. Zijn energierekening ging bijna vijf keer over de kop.
Zijn Bakker Bart staat nog fier overeind in de binnenstad van Eibergen. Want die donkere wolken zijn - voor een deel althans - inmiddels overgewaaid. Trots vertelt hij dat het beter dan ooit gaat, maar dat hij ook nog dagelijks de gevolgen van die tijd ervaart. ,,Het was heel hard trappelen om met mijn hoofd boven water te blijven. Daarna kwam er meer rust. Dan pas merk je hoe zwaar die periode is geweest. Ik was gestrest en heb, als ik nu terugkijk, wel echt burn-outklachten gehad. Nu let ik veel beter op wat ik doe en ik probeer op tijd rust te nemen.”
‘Kijk waar de kansen liggen’
Maar eerst terug in de tijd. Want de ellende begon voor Remy al vóór de energiecrisis in 2022. De eerste klappen kreeg hij in 2020, toen het coronavirus Nederland bereikte. ,,Van de een op de andere dag moest mijn zitgedeelte dicht, waar de klanten een broodje konden eten met een drankje. Dat heeft me tussen de 60.000 en 80.000 euro aan spaargeld gekost.”
Lees ook: Bakkers stonden op randje van faillissement door hoge stookkosten: hoe gaat het nu?
Remy vindt het eigenlijk bizar hoe hij door die tijd is gekomen. ,,Ondernemers om mij heen hoorde ik zeggen: ‘Je moet stilzitten. Laat het maar gewoon gebeuren.’ Mijn visie was juist: kijk waar de kansen liggen. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk omzet eruit te halen. En als dat betekende dat ik tien kilometer naar een klant moest rijden, en dat kwam eigenlijk helemaal niet uit, dan deed ik dat alsnog.”
Om de hoogste kosten te ontwijken, heb ik tussen 02.00 en 04.00 uur ‘s nachts gebakken
Remy Ooink
Die mentaliteit sleepte Remy de coronacrisis door, maar toen die op zijn einde leek en ‘de emmer al tot de nok gevuld was’, was daar de oorlog in Oekraïne en de daarmee explosief stijgende graan- en energieprijzen. ,,Ook toen dacht ik: wat kan ik wel doen? Ik heb alles wat energie verbruikt heel kritisch onder de loep genomen en daardoor mijn energieverbruik met 20 procent weten te verlagen. Om toch wat zekerheid te hebben, zette ik, met een verdubbeling van de prijs, mijn gaskosten vast. Energie heb ik wel variabel gehouden. Anders moest ik daarvoor dus die gevreesde 80.000 euro gaan betalen.” Hoewel Remy als vader van jonge kinderen al lange dagen maakte, nam hij nog een resoluut besluit. ,,Om de hoogste kosten te ontwijken, bakte ik tussen 02.00 en 04.00 uur ‘s nachts. Dat was echt een aanslag op mijn privéleven.”
Het leed bij de bakkers kwam in 2022 en 2023 veel in de media. Ook op De Ondernemer stonden talloze schrijnende verhalen over familiebedrijven die op de fles gingen door de gierende energieprijzen. Dat sentiment lijkt nu volledig weggeëbd. Zijn de energieprijzen dan zo gedaald? Nee, benadrukt Remy. ,,Tijdens de energiecrisis had iedereen begrip voor je situatie. Het stond breed uitgemeten in het nieuws. Maar die prijzen zijn nooit meer omlaag gegaan. Mijn energieleveringskosten zijn sindsdien met zo’n 33 procent gestegen.”
Door de blijvend hoge kosten is het ingewikkeld voor Remy om te investeren. ,,Mijn spaargeld dat ik klaar had liggen voor een verbouwing is helemaal opgebrand.” Voor nieuwe, zuinigere ovens had Remy ook geen geld. ,,Vanuit de gemeente was hier een regeling dat je voor een lage rente geld kon lenen voor een energiebesparende investering. Daar wilde ik van wegblijven, daarom heb ik tweedehands ovens aangeschaft.”
De bakkerij van Remy in Eibergen is er nog, maar lang niet alle bakkerijen overleefden. ,,In Eibergen zijn er drie gestopt of met pensioen en een failliet gegaan ook zie ik in dorpen hier in de buurt dat er helemaal geen bakker meer is. Ik heb er alles aan gedaan om de toko in leven te houden. Een half jaar lang heb ik dat ‘s nachts werken volgehouden. Zeven dagen in de week werken om zoveel mogelijk op te vangen, want - zo zeg ik altijd - je bent zelf de goedkoopste. Maar de gevolgen daarvan merk ik nog steeds.”
Niet bij de pakken neer zitten
Onder andere door deze werkhouding denkt Remy dat zijn bakkerij nog bestaat. ,,Je moet nooit bij de pakken neerzitten. Als je hoofd omlaag gaat hangen en je denkt dat het goedkomt door niets te doen, dan komt het niet goed en ga je failliet.”
Alles voor de klant, is Remy’s credo. ,,Ik vind het enorm belangrijk hoe het met mijn klanten is. Ik maak altijd een praatje met ze en als de klant drie dagen niet is geweest, dan ga je op zoek naar hoe dat komt. Voor die persoonlijke service willen mensen betalen.” Ook biedt Remy altijd al een tweede kopje koffie gratis aan: ,,Je verdient er toch wel aan en waar krijg je nog twee koppen koffie voor drie euro?”
Remy Ooink betrekt zijn collega’s
Een andere belangrijke les voor Remy is de samenwerking met collega’s. ,,Betrek je personeel zoveel mogelijk bij wat je doet. Vaak hebben ze betere ideeën dan je denkt. Wat je doet is dan ook niet jouw idee, maar het is hun idee. Als ze hun plan mogen uitvoeren, wordt het vaak succesvoller.”
Een recent voorbeeld: ,,Aan een gewoon brood verdien je steeds moeilijker geld. Je wilt aan de ene kant geen lege winkel, maar aan de andere kant gooien we wel eens tien broden weg. Ik zei: ‘jongens denk eens na over hoe we dat kunnen oplossen’. Samen hebben we toen besloten om nog wel brood te verkopen, maar dan op bestelling. Uiteindelijk kom je samen op dit idee. Dan straal je ook samen die boodschap uit.”
Wat willen mensen nog betalen voor een belegd broodje als je telkens de prijzen moet verhogen?
Remy Ooink
Ondanks alle hoge kosten was 2024 een goed jaar voor Remy. ,,Ik ben hartstikke tevreden over mijn omzet en de verkoop. Maar ik denk wel dat er weinig rek meer in zit. Want wat willen mensen nog betalen voor een belegd broodje als je telkens de prijzen weer iets moet verhogen?”
Gelukkig bakt Remy nu weer op ‘christelijke tijden’, maar als het moet dan staat hij er weer om 02.00 uur ‘s nachts. ,,Het is heel lastig om vakmensen te vinden. Niemand wil meer ‘s nachts werken. Jongeren willen vier dagen in de week werken. Ik zeg niet dat dat verkeerd is, want misschien is dat wel de reden waarom mijn generatie zoveel last van stress heeft, omdat wij gewoon heel hard willen werken. Ik weet niet of dat voor je gezondheid altijd even goed is.”
