Tussen juli 2024 en juni 2025 nam het ziekteverzuim door stress toe met 8 procent ten opzichte van een jaar eerder, blijkt uit de jaarcijfers. Werknemers die hierdoor uitvallen, zijn gemiddeld 36 weken niet of niet volledig inzetbaar. Bij een burn-out is dit met tien maanden nog langer. Het totale gemiddelde verzuim is licht gestegen, van 4,7 procent naar 4,8 procent.
Groot maatschappelijk probleem
Stressgerelateerd verzuim is volgens de arbodiensten een groot maatschappelijk probleem dat de persoon zelf, organisaties en de samenleving raakt. Werkgevers kunnen steun bieden door flexibele werktijden en professionele hulp te faciliteren. Werknemers moeten hun klachten op tijd kenbaar maken en deze niet erger laten worden.
Stressklachten hebben vaak allerlei oorzaken, volgens de arbodiensten. Vrouwen en parttimers melden zich relatief meer dagen ziek met zulke klachten dan mannen en fulltimewerkenden. De levensfase, persoonlijkheidskenmerken en privésituaties, zoals mantelzorg of een scheiding, spelen ook mee. Maatschappelijke trends vergroten de druk op werkenden verder, bijvoorbeeld de druk om altijd ‘aan’ te staan, personeelskrapte en technologische veranderingen.
Van alle sectoren is het stressverzuim het hoogst in de zorg. Grote organisaties kampen gemiddeld met meer stressgerelateerd verzuim dan mkb-bedrijven. De impact is voor kleine ondernemers echter vaak meer voelbaar, benadrukken de arbodiensten.
Lees ook: Zes tips om schade te voorkomen bij langdurig verzuim van medewerkers
Veel werkgevers onderschatten aantal chronisch zieke werknemers
Het toenemende stressverzuim is niet het enige signaal. Ook het aantal medewerkers met een chronische aandoening blijkt veel groter dan werkgevers vaak denken.
Meer dan één op de drie Nederlandse werknemers (zo’n 3,5 miljoen) heeft een chronische aandoening, maar ruim driekwart van de werkgevers schat het aantal binnen hun organisatie lager in.
Onbegrip of negatieve gevolgen
Dit onderzochten de Samenwerkende Gezondheidsfondsen, een samenwerkingsverband waarbij onder meer de Hartstichting, KWF Kankerbestrijding en het Longfonds zijn aangesloten. Het gaat bijvoorbeeld reuma, hart- en vaatziekten, een fysieke beperking, psychische aandoeningen of diabetes.
Uit de studie komt ook naar voren dat ruim een op de drie chronisch zieke werknemers niet volledig open is over de aandoening. Vaak uit angst voor onbegrip of negatieve gevolgen.
Verantwoordelijkheid bij werkgevers
Vanwege de drempel om erover te praten wordt volgens bestuurder Mark Monsma vaak gehandeld vanuit aannames. „We weten uit de praktijk dat als leidinggevenden en werknemers het open gesprek voeren dat er veel meer mogelijk is dan ze van tevoren aannemen. Relatief kleine aanpassingen kunnen vaak het verschil betekenen tussen goed blijven kunnen werken of uitval.”
Er ligt grote verantwoordelijkheid bij werkgevers, in het belang van hun eigen bedrijfsvoering en vanuit economisch perspectief
Ook voor werkgevers is het volgens voorzitter Boyd Thijssens van de Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde (NVAB) belangrijk dat mensen met een chronische aandoening kunnen blijven werken, gezien de oplopende personeelstekorten en het groeiende aantal werkenden met een chronische aandoening. „Daarvoor ligt een grote verantwoordelijkheid bij werkgevers, niet alleen vanuit humaan oogpunt, maar ook in het belang van hun eigen bedrijfsvoering en vanuit economisch perspectief.”
