Brexit-expert: 'Kans op een No Deal neemt toe'

Eén van de opmerkelijke worstelingen van de Britse politiek tot nu toe is het voorbereiden op het leven buiten de EU. Voorbereiden voor de Brexit is één grote paradox. Tijdens de referendumcampagne en de maanden erna is mensen beloofd dat met de Brexit alles beter wordt. “There will be no downsides to Brexit, only considerable upsides” zei voormalig Brexit minister David Davis.

Maar, als alles binnenkort beter wordt dan hoef je je daar over het algemeen niet op voor te bereiden. Gewoon laten gebeuren en genieten maar. Aan de andere kant, als je weet dat zaken binnenkort slechter worden dan wil je je daar juist wel op voorbereiden om schade te beperken.

Dát is precies het dilemma waar de Britse regering en de Brexiters al sinds het referendum mee worstelen. Als je teveel waarschuwt dat mensen zich moeten voorbereiden op het leven buiten de EU dan klinkt dat niet geruststellend. Adviseren alvast extra voedsel en medicijnen in te slaan klinkt niet alsof het beloofde land naderbij is. Zo zit de Britse regering al drie jaar klem. Te weinig waarschuwen veroorzaakt straks een grotere chaos, te veel waarschuwen betekent beschuldigingen van doemdenken of niet genoeg in Brexit geloven.

Reclamecampagne: 100 miljoen

Een paar dagen geleden is de nieuwe 100 miljoen-kostende reclamecampagne van start gegaan. Eén van de duurste Britse overheidscampagnes ooit. Met de slogan “Get ready for Brexit” (volkomen toevallig ook de naam van een initiatief van een aantal Nederlandse logistieke organisaties) probeert de regering mensen te wijzen op de nadere Brexit en gevolgen die het voor mensen zou kunnen betekenen.

Het kan ook uitgelegd worden als iets positiefs, ‘lang gewacht maar de Brexit is nu toch echt hier!’. Wie zich er niet in verdiept ziet de aankondiging van een groots evenement, wie zich er wel in verdiept krijgt een persoonlijk advies met al snel acht kantjes over wat er voor hen straks moeilijker wordt.

Nauwelijks voorbereidingen

In werkelijkheid laten de Britse voorbereidingen flink te wensen over. Veel geblaat, weinig wol. De Fransen houden deze hele maand proeven rond Calais met de nieuwe douane-infrastructuur die ze na het referendum hebben aangelegd. De Britten hebben in Dover nog amper een schop in de grond gestoken om de nieuwe processen voor ruim tienduizend vrachtwagens per dag in goede banen te leiden.

Geen onderhandelingen

Lang ging ik er vanuit dat de gebrekkige Britse voorbereidingen een bewijs waren dat No Deal slechts een drukmiddel was. Als de andere 27 landen maar dachten dat de Britten serieus waren over No Deal dan gaven ze zich vast gewonnen. Dan hoefde het Verenigd Koninkrijk zich ook niet voor te bereiden op een chaos die nooit zou komen. Daar kom ik inmiddels van terug.

Na een gesprek met Dublin en de rondgang langs Berlijn, Parijs en de G7 top in Biarritz, zou Johnson opnieuw gaan onderhandelen. Niets blijkt minder waar. Er is nog steeds geen Britse onderhandelingspositie, nog geen onderhandelingsteam en nog geen concreet nieuw voorstel. Terwijl de Britse regering haar eigen bevolking vertelt dat er voortgang wordt geboekt zegt het EU-team nog te wachten op het eerste voorstel.

Schijnvertoning

Gisteren lekte uit dat Dominic Cummings, Johnsons belangrijkste adviseur, de onderhandelingen intern een ‘schijnvertoning’ noemt. Het lijkt een afleidingsmanoeuvre om het parlement te overtuigen dat het beter kan wachten op een deal in plaats van blokkeren. Totdat verzet te laat is…

De grootste paradox is misschien wel dat een deel van het volk voor Brexit stemde om het Britse parlement meer zeggenschap te geven, terwijl de Brexiters nu de macht van het parlement inperken.

Kijk mee met deze video (Engelstalig) van The Telegraph, waarin Boris Johnson z'n best doet duidelijk te maken - met gejoel op de achtergrond - dat hij echt geen nieuwe verkiezingen wil: