Het is 29 mei 2020. Joop Beermann rommelt op de bovenverdieping van zijn winkel. Coronatijd, de kledingoutlet is gesloten. Hij bladert door een map met allerlei archiefmateriaal over winkel, gerund door drie generaties Beermann, schrijft de Stentor.
Hij kijkt zelden in de archieven, maar bij toeval dwarrelt er een klein, vergeeld papiertje op de grond:
Sinds 1920 ingeschreven bij Kamer van Koophandel
„Het bleek de inschrijving van mijn opa bij de Kamer van Koophandel te zijn. Geloof het of niet, hij schreef zich op 29 mei 1920 in, exact honderd jaar eerder.”
Zijn vader, Pol Beermann, zei altijd dat de zaak in 1922 van start ging. „We hebben al onze jubilea verkeerd gevierd.”
Hij is stomverbaasd. Een teken van boven? „Ik geloof normaal nooit in dat soort dingen, maar ik dacht: dit komt van die ouwe, mijn opa.”
En de oude kassa van zijn opa staat al jaren als decoratie in de winkel, als onderdeel van de lange geschiedenis die de winkel doormaakte.
Zo overleefde de winkel de Tweede Wereldoorlog, de beurskrach van 1929 en de kredietcrisis in 2008.
„Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat het ondergrondse Apeldoornse verzet in de kelder voor de winkel. Omdat wij ‘Beermann’ met ‘dubbele N’ zijn, waren wij niet verdacht voor de Duitsers. Het verzet kon daar communiceren met de Engelsen, in de etalagepoppen zaten antennes verstopt.”
We kregen veel reacties terug van vaste klanten, ook via Facebook en Instagram. Ze gaan ons missen, en wij hen
Opheffingsuitverkoop
De zaak aan de Deventerstraat bestaat dus officieel al 105 jaar – en daar zal het bij blijven. Binnenkort gaan de deuren op slot. ‘Opheffingsuitverkoop’, staat in grote letters op een bord voor de winkel. Afgelopen dinsdag ontvingen ruim zesduizend klanten een e-mail met het nieuws.
„We kregen veel reacties terug van vaste klanten, ook via Facebook en Instagram. Ze gaan ons missen, en wij hen.”
De winkel gaat vermoedelijk eind januari dicht. „Of eerder, als we eerder leeg zijn. Maar we gaan nog even knallen in de laatste maanden.”
Eerder afscheidsbericht Modehuis Beermann
In 2019 deed zich een vergelijkbare situatie voor. Klanten ontvingen toen een brief met een afscheidsboodschap. De deuren van Modehuis Beermann zouden voorgoed sluiten. Onder meer financiële druk zorgde ervoor dat het niet meer mogelijk was om investeringen te doen en buffers op te bouwen.
Het pand, eigendom van Beermann, zou worden verhuurd. „Maar dat ging op het laatste moment niet door”, zegt de eigenaar. De winkel leeg laten staan was geen optie. Daarom begon het echtpaar een kledingoutlet totdat er een nieuwe huurder werd gevonden.
In de tussentijd genoot Beermann ervan dat te ontdekken en het op de markt te brengen.
„Normaal gingen we naar modebeurzen in Duitsland en Parijs om collecties samen te stellen, die we vervolgens een half jaar later in de winkel geleverd kregen. Nu rijden we naar leveranciers in Duitsland om collecties te kopen die op voorraad klaarhangen van het jaar ervoor.”
Toen kwam corona.
Lees ook: Melissa schreef openhartig boek over overname van familiebedrijf
Corona trof modewinkel
Er kwamen geen nieuwe huurders. „De hele huurmarkt zakte compleet in, en niemand durfde het meer aan om het pand te huren en een nieuwe zaak te beginnen.” Maar de outlet?
„Die liep eigenlijk heel erg goed. We hadden onze webshop nieuw leven ingeblazen. Mensen bestelden onze kleding vanuit huis. Uiteindelijk hebben we nog zes jaar doorgewerkt.”
Toch is het einde nu echt daar. „Ik word 65. We vinden het eigenlijk wel mooi geweest. Een goede vriend van me, die zijn bedrijf nét verkocht had en wilde gaan genieten van het leven, kreeg het slechte bericht dat hij binnenkort zou overlijden.”
Onze kinderen hebben beiden gestudeerd en hebben een goede baan. Het is zes dagen lang hard werken en elk jaar is er weer financiële onzekerheid
‘Er is meer in het leven’
Dat zette Joop Beermann en zijn vrouw Caroline aan het denken. Ze kwamen tot de conclusie: „Er is meer in het leven dan onze zaak en ons werk, al hebben we het altijd met veel plezier gedaan.”
Is er niemand die een winkel van meer dan een eeuw oud wil overnemen? „Er is geen animo voor. Onze kinderen hebben beiden gestudeerd en hebben een goede baan. Het is zes dagen lang hard werken en elk jaar is er weer financiële onzekerheid.”
Het personeel reageerde begripvol op de keuze. „Natuurlijk vinden ze het jammer dat ze hun baan kwijtraken. Ze hebben alle vrijheid om te solliciteren. Sommigen naderen ook de pensioensleeftijd.”
En dus gaat het pand, dat in 1905 is gebouwd, hoogstwaarschijnlijk in de verkoop. „Het staat nu te huur. Mijn inschatting is dat het niet binnen een half jaar verhuurd zal worden. Dan zullen we het verkopen.”
Met twee kleinkinderen – ‘en een derde op komst’ – en de natuurfotografiehobby verwacht hij zich niet te gaan vervelen. „We gaan samen lekker op reis. We hebben er zin in en zijn er klaar voor.”
