Britse pubs in de Brexit-problemen: barmannen vertrekken en bierprijs omhoog

Vorige week sprak ik Eric Bestebreur, de Nederlandse manager van The Bolton Earl’s Court, een Britse pub op de begane grond met Proeflokaal Rembrandt op de eerste etage. Het proeflokaal is volledig in Nederlandse stijl ingericht met een gigantische Nachtwacht achter de bar, originele Delfts Blauwe tegels aan de muur en een flinke keuze Nederlandse bieren op tap en fles. Het Brexit-referendum blijkt hem veel meer te raken dan ik had verwacht.

Bier

In 2016 zaten Amerikaanse biermerken als Brooklyn Lager en Goose Island middenin marketing campagnes om met hun speciaalbieren de Britse markt te veroveren. Ze hadden veel geïnvesteerd in branding en een sales operatie, en met succes.

Helaas, een week na het referendum bereikte de wisselkoers tussen Amerikaanse Dollar en Pond Sterling het laagste punt in 31 jaar. Bij het verlengen van de contracten met pubs sprong de prijs flink omhoog en verhuisde hetzelfde bier van het ‘Premium’ naar het ‘Super Premium’ segment. In The Bolton is Eric gestopt met Goose Island toen de prijs per gallon van 9 á 10 pond naar 14 á 16 pond schoot. Met dat soort prijzen kun je alleen nog een kleinere doelgroep via speciaalzaken aanspreken, niet op een tap voor een breed publiek.

Eric verbaast zich niet over de opkomst van het tweederde pint glas. Een glas met 33% minder inhoud is een ideale manier om de gestegen bierprijs te verdoezelen. De Britten waren altijd moeilijk van het –met ruim een halve liter vrij grote– pint glas af te krijgen, misschien dat Brexit dat voor elkaar krijgt.

Om bier uit continentaal Europa maakt Eric zich ook zorgen, en niet alleen vanwege de wisselkoers. Sommige speciaalbieren die hij serveert in Proeflokaal Rembrandt –zo speciaal dat de markt te klein is voor importeurs– gaat hij persoonlijk halen. Een rugzak met 140 bijzondere biertjes mee in de Eurostar en hij kan weer even vooruit. Mochten de Britten niet in de Douane Unie blijven dan zal diezelfde tocht ineens langs de douane moeten om invoerrechten te betalen, wordt ook dat te duur en is er geen Gronings Bax bier meer in het proeflokaal.

Poolse koks en Italiaanse barmannen

Ook qua personeel merkt Eric duidelijk een verschil. Jarenlang dreef de Britse horeca op personeel uit andere delen van Europa. Veel Oost Europeanen in de keuken bijvoorbeeld. Serieuze krachten, vaak al op jonge leeftijd getrouwd en kostwinner, die een paar jaar hard werken om te sparen voor een eigen restaurant als ze weer terug zijn. Hard getroffen door de slechte wisselkoers kunnen ze nu vaak meer verdienen in Duitsland. Keukenpersoneel is inmiddels lastig te vinden.

In de bediening waren Zuid Europeanen altijd populair. Vaak Italiaanse en Spaanse studenten die een jaartje een masters doen in het Verenigd Koninkrijk om hun Engels te verbeteren en die, in tegenstelling tot de meeste Britten, met plezier in de horeca werken. Slimme mensen met bovendien vaak een hart voor hospitality. Eric heeft er redelijk wat naar Dublin zien vertrekken, daar voelen ze zich tegenwoordig meer welkom en verbeteren ze ook hun Engels. Bovendien, Londen is niet meer cool, het is niet meer het New York van Europa.

Bestedingen

Dit alles speelt zich af tegen een achtergrond waar veel mensen voorzichtiger worden met hun uitgaven. Mensen vragen in de pubs minder vaak om een nét iets duurder biertje of wijntje. Ook bedrijfsfeestjes, belangrijk voor pubs met een aparte zaal te huur, worden kariger. Niet langer gaat zomaar de company credit card achter de bar en is niets te gek. The sky is no longer the limit in Brexit Britain.