Horecaondernemer springt bij in de zorg maar ziet daar 'geen cent' van terug

Hartstikke dankbaar is de 54-jarige Hans de Beus voor de uitkering van 1075 euro die hij nu ontvangt omdat al zijn horeca-inkomsten door de lockdown zijn weggevallen. In de historische binnenstad van Zaltbommel runt hij Het Hof, een sfeervolle zaal voor culturele activiteiten, optredens met livemuziek maar ook voor feesten en partijen.

In maart vorig jaar moest de deur op slot en sinds die tijd verdient De Beus geen cent. Want de zomeropenstelling voor dertig man bood, bij gebrek aan een terras, ook geen soelaas. Ondertussen lopen de vaste kosten wel gewoon door. ,,Natuurlijk is het geweldig dat ik via de Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers (Tozo) 1075 euro krijg. Maar dat is niet genoeg om persoonlijk en zakelijk overeind te blijven", zegt hij in het AD.

Steentje bijdragen

Toen in maart vorig jaar de horeca noodgedwongen dicht moest en het kabinet een oproep deed te helpen in de zorg, twijfelde De Beus geen moment. Als 18-jarige begon zijn werkzame leven met een kort contract bij Defensie, waar hij werd opgeleid tot verpleger. Daarna volgden zo’n twintig dienstjaren bij de politie en nu is De Beus alweer tien jaar de uitbater van Het Hof. ,,Na de oproep om te helpen in de zorg, heb ik me meteen aangemeld. Ik vond dat ik een steentje moest bijdragen.”

Bij woonzorgcentrum ’t Slot in Gameren werd hij in april met open armen ontvangen. Aanvankelijk vulde hij de gaten in het rooster op. ,,Veel personeel was ziek, en zelf kreeg ik ook corona”, blikt hij terug. ,,Later in het jaar ben ik gaan werken op de afdeling waar de coronapatiënten lagen. Helemaal ingepakt proberen om deze mensen zo goed mogelijk te verzorgen. Dat was heftig, want je ziet ze in korte tijd steeds zieker worden en overlijden.” Sinds enkele weken zit De Beus in de flexpool van zorgorganisatie Mijzo die actief is in de regio Waalwijk. Ook daar springt hij weer bij op de plekken waar het het hardst nodig is.

Geen cent zelf houden

Omdat zijn vroegere zorgregistratie verlopen is, zit De Beus in een lage salarisschaal. ,,Ik werk nu 28 uur per week en daar verdien ik rond de 1.000 euro per maand mee. Maar daar mag ik geen cent van houden. Wat ik verdien, wordt meteen ingehouden op de overbruggingsregeling. Zo zijn de regels, krijg ik te horen, maar het voelt oneerlijk. De steun die ik ontvang, is gewoon niet genoeg. Het is dat ik voor Het Hof een schappelijke huurbaas heb, anders was ik allang gezien.”

De Beus vraagt zich af of wel tot Den Haag doordringt hoe sommige regelingen in de praktijk uitpakken, en hoe dat voelt voor mensen die extra aanpoten in de zorg. Hij schreef de landelijk politiek er brieven over, maar kreeg geen reactie. ,,Als je graag wilt dat mensen nu dit zware werk gaan doen, dan moet je ze niet gaan korten. Dat gebeurt overigens niet alleen bij mij, maar ook bij sommige parttimers in de zorg, die op verzoek van hun baas extra uren maken. Zij kunnen er per saldo zelfs op achteruit gaan, omdat ze dan bijvoorbeeld net geen huurtoeslag meer krijgen.”

Bevrediging en frustratie tegelijk

Letterlijk voor hetzelfde geld kan De Beus dus thuis gaan zitten duimendraaien, maar daar piekert hij niet over. ,,Zo zit ik gewoon niet in elkaar.” Schoppen tegen de coronabeperkingen doet hij ook niet. ,,Voor de maatregelen heb ik begrip. Ik snap dat ze nodig zijn, want ik zie met eigen ogen wat corona doet. Voor de mensen in de zorg is mijn bewondering alleen maar toegenomen. Ze gaan warm en liefdevol met mensen om, en dat voor zo’n klein salaris. Dat houd je alleen vol als het een roeping is.”

Zelf haalt hij zeker bevrediging uit zijn huidige werk, maar tegelijk is er ook frustratie. ,,Je helpt mee met een crisis, biedt steun aan de meest kwetsbare groep. Maar behalve het gevoel dat ik iets goeds doe, levert het me niks op.”

Schulden stapelen op

Bij vrijwel iedere persconferentie noemt Rutte de horeca. ,,Ik hoor hem dan zeggen dat we zwaar getroffen zijn, en dat hij ons er doorheen wil trekken. Ook roept hij op om het samen te doen. Nou, ik doe mijn best, maar dan mag er ook wel iets meer van de andere kant komen.” Over de toekomst van Het Hof heeft De Beus inmiddels grote zorgen. ,,De schulden stapelen zich op. Ik weet niet hoe ik dat moet gaan inhalen.”

Hij benadrukt dat hij zijn verhaal niet doet om zielig gevonden te worden. ,,Nee, het gaat mij om de onrechtvaardigheid, en ik wil dat hogerop duidelijk wordt hoe het in de praktijk werkt. Mijn doel is dat hier in ieder geval naar gekeken wordt. En het gaat niet alleen om mij, maar ook om anderen die in een vergelijkbaar schuitje zitten. Bijzondere tijden vragen om bijzondere maatregelen. En niet om het strak vasthouden aan de regels omdat ze nu eenmaal zo zijn.”