Brexit-column: Groot-Brittannië lijkt zo lek als een mandje

Diplomatieke lekken

Vorige week zondag verschenen er in the Mail on Sunday passages uit een reeks ‘diplomatic telegrams’, vertrouwelijke correspondentie tussen de Britse ambassade in Washington DC en het Britse ‘Foreign Office’. Een deel van de passages was niet zo opmerkelijk, dat de Amerikaanse regering op dit moment zeer chaotisch in elkaar steekt en amper functioneert, was van de buitenkant ook wel zichtbaar. Sommige aanwijzingen over hoe Donald Trump het best te beïnvloeden is, waren al wat interessanter. Het schandaal was dan ook niet de inhoud van de correspondentie, maar dat de hoogst vertrouwelijke interne diplomatieke informatie zomaar in een krant terecht kwam.

Vrijwel direct doken een reeks prominente Brexiteers op in het nieuws. Ze vonden dat de ambassadeur vervangen moest worden door een pro-Brexit, pro-Trump zakenman. Het luidst klonk dat uit de mond van Richard Tice, voorzitter van the Brexit Party en pro-Brexit, pro-Trump zakenman. Toen Boris Johnson, de gedoodverfde kandidaat om Theresa May op te volgen, in een debat weigerde z’n steun uit te spreken voor de eigen Britse topdiplomaat, diende de ambassadeur zijn ontslag in.

Kiezen tussen Trump en Europa

Inmiddels weten we dat de journalist die de lekken in handen kreeg een relatie heeft met diezelfde Richard Tice, dat het politieonderzoek inmiddels al een dader van het lek op het oog heeft en lijkt het steeds meer op een vooropgezet plan om het Verenigd Koninkrijk uit de Europese invloedssfeer te duwen richting de Amerikaanse. Het is maar zeer de vraag of dat gaat lukken als de Britse bevolking daar iets over gevraagd gaat worden. Zo’n driekwart van de Britse bevolking moet niets van Trump hebben en als ze zouden moeten kiezen tussen Amerikaanse of Europese voedselstandaarden (cruciaal voor een VK-VS handelsverdrag), dan zouden ze zeker voor de Europese kiezen.

Economische lekken

Afgelopen zondag lekte nog meer uit. Informatie over de voortgang, of het gebrek er aan, van de No-Deal-voorbereidingen om de relevante ministeries wakker te schudden. Eén van de problemen is dat een hoop maatregelen die getroffen waren voor een No-Deal in maart, de oorspronkelijke Brexit-datum, niet automatisch herzien zijn voor een No-Deal in oktober, de nieuwe Brexit-datum.

Zo zijn er destijds overeenkomsten gesloten tussen het VK en de EU27 om elkaars grensoverschrijdend vrachtvervoer nog tot eind december op oude voet te erkennen. Die negen maanden zouden de tijd geven om een alternatief af te spreken. Nu deze afspraak niet is herzien blijft die datum eind december, maar is van die termijn nog maar twee maanden over. De Freight Transport Association heeft de alarmbel al geluid.

Samen met eerdere lekken over slechte voorbereidingen geeft dit niet veel vertrouwen. Na het verlenen van zes maanden Brexit-uitstel zijn veel No-Deal-teams op ministeries ontbonden. De ferrybedrijven hebben afgesproken geen vrachtwagens met ontbrekende papieren aan boord te laten, maar havens als Dover zijn niet voorbereid om grote hoeveelheden vrachtwagens te herbergen. In Nederland vindt straks de controle ver vóór de terminals plaats zodat de terminals niet vol lopen, in het VK niet.

No-Deal als ongeluk

Ik ben er nog steeds van overtuigd dat Boris Johnson No-Deal gebruikt als bluf om de EU27 onder druk te zetten. Maar helaas betekent dat niet dat No-Deal niet zal gebeuren. Er is nog steeds een flinke kans dat No-Deal plaatsvindt. Misschien niet expres, maar zeker wel per ongeluk. Dan is het misschien maar goed dat we dankzij de lekken weten dat we ons op het ergste moeten voorbereiden.