Column 'London Calling': Hopen dat de markten het schip wel keren

De regeringsleiders van de EU27 hebben afgelopen zondag de uittredingsovereenkomst goedgekeurd, nu het Britse parlement nog. Dat lijkt vrij lastig te worden.

Van rechts tot links, van rabiate Brexiter tot hardcore Remainer, er zijn maar weinig parlementsreden tevreden met de deal waar Theresa May mee terug is gekomen uit Brussel. Tijdens het tweeënhalf uur durende debat in het Britse lagerhuis op maandag moest May zich eerst door een uur van kritische vragen en opmerkingen heen worstelen, voor het eerste positieve kamerlid te horen was. Dat belooft niet veel goeds. Er doen dan ook allerlei mogelijke scenario’s de ronde over hoe de deal er misschien toch doorheen zou kunnen komen. Eén daarvan wil ik hier bespreken.

In dit scenario haalt de deal op 11 december geen meerderheid in het lagerhuis en reageren de markten en het bedrijfsleven geschokt. De Britse pond zakt verder weg, beurzen reageren geschokt, bedrijven luiden de noodklok en zetten noodplannen in werking. Deze gevolgen jagen de tegenstemmende politici – die niet persoonlijk verantwoordelijk gehouden willen worden voor een economische crisis – de stuipen op het lijf en bij een tweede stemming haalt het voorstel alsnog een meerderheid.

Ditzelfde gebeurde in de VS in oktober 2008 toen George W. Bush moeite had om het Troubled Asset Relief Program (TARP) goedgekeurd te krijgen. TARP was een snelle reactie op de financiële crisis die er pas doorheen kwam toen de markt desastreus reageerde op het falen van de eerste poging. Er zijn signalen dat de Britse regering serieus rekent op eenzelfde effect.

Twee zaken vallen direct op aan dit scenario. Het is onwaarschijnlijk dat markten sterk zullen reageren als zij weten dat er een tweede stemming komt. Ze lijken er bijvoorbeeld ook van uit te gaan dat een No Deal-scenario onwaarschijnlijk is en verwachten dat de wal het schip wel zal keren.

Veel opmerkelijker is dat ruim twee jaar na het referendum dit de eerste keer lijkt te zijn dat de Britse regering oog heeft voor markten en bedrijfsleven. Een 15 procent val van de pond direct na het referendum, ‘downgrades’ door de grote kredietbeoordelingsbureaus, autofabrikanten en farmaceutische industrie die waarschuwen voor banenverlies, bedrijven in de financiële sector die noodgedwongen functies naar de EU27 verhuizen, belangenorganisaties als de Confederation of British Industry of het Institute of Directors die de alarmbel luiden; niets leek de Brexit-tunnelvisie van de regering te kunnen beïnvloeden. Dat er dan gerekend moet worden op een plotselinge verslechtering van het sentiment in de markten en het bedrijfsleven voor het goedkeuren van de deal, is het toppunt van cynisme.

Ondertussen wordt er flink druk uitgeoefend op belangenorganisaties om zich achter deze deal te scharen. De top van het Institute of Directors heeft een onderzoek onder hun leden laten doen waar ‘geen Brexit’ geen optie was en de “uitslag” twee weken voor het sluiten van de survey bekend gemaakt werd. Afgelopen week lekte een interne email van de Confederation of British Industry uit waaruit bleek dat mensen in de top van de organisatie zich niet kunnen vinden in hun eigen officiële standpunt dat deze deal het steunen waard is.

Tech City UK –de semi-overheids club die zegt namens Britse techbedrijven te spreken– veroorzaakte een rel toen ze zich, zonder hun achterban te raadplegen, voor de deal uitsprak. TechForUK, een inderhaast opgerichte alternatieve organisatie, heeft inmiddels ruim 1000 handtekeningen van prominenten in de tech industrie verzameld om hun afkeuring uit te spreken over een deal die het voor de meeste bedrijven duurder en moeilijker maakt om zaken te doen.

Zag de Conservative Party zag zichzelf altijd graag als de ‘party of business’, daar is inmiddels weinig van over.