Dagboek van horecaondernemer Laura: 'Misschien toch maar stoppen'

Graag wil ik jullie als lezers eerst laten weten dat dit dagboek mij ontzettend veel positieve energie geeft! Ik krijg zoveel lieve reacties, steunbetuigingen en ondernemers die willen kijken of ze mij kunnen helpen. Er komen zelfs ‘fans’ op de club lunchen die het reilen en zeilen en de clubsandwiches met eigen ogen willen zien. Heel veel dank daarvoor!

Kok uit Haarlem haakt af

Woensdag 1 juni Gisteren nog appjes gehad van die kok die ik dolgraag wil hebben. Hij was mega-enthousiast en had nu al zin om aankomende zondag mee te draaien in de keuken. Dit kon echt niet meer fout gaan. Maar 's middags gaat mijn telefoon en ik xie zijn naam in mijn scherm. Dit belooft niets goeds... Waarom zou hij tussentijds bellen? Hij vertelt dat hij toch liever in Haarlem dicht bij huis gaat werken en verder heel veel excuses.

Heel erg vervelend dit. Ik had namelijk nog gevraagd of hij andere sollicitaties had lopen en hij zei van niet. Ik heb de kok zelfs nog 500 euro meer geboden dan wat hij nu gaat verdienen. Ik zit omhoog! Helaas, hij hechtte meer waarde aan dicht bij huis werken. Valt weer zwaar. Ik ben weer terug bij af.

Donderdag 2 juni Vandaag had ik de uitvaart van de broer van mijn goede vriend. Het was op een bijzondere manier prachtig, maar ook hartverscheurend voor de nabestaanden. Dit plaatst alles toch weer in perspectief. Hierdoor besef je dat ondernemersproblemen minder erg zijn dan wanneer er iemand in je naaste omgeving overlijdt. Soms even back to base gaan en voor jezelf nagaan wat nu eigenlijk écht belangrijk is in het leven.

Vrijdag 3 juni Gezeur met de gemeente over onze container. Hij mag niet buiten staan omdat de buren vuilniszakken erbij zetten en dat creëert een mini vuilnisbelt. Daar kan The Club niets aan doen, maar de gemeente vindt dat onze container binnen moet staan. Hoe kan dat nou als deze aan het eind van de dag überhaupt geleegd moet worden door de gemeente zelf? Bovendien staan alle containers van horecazaken buiten op de stoep. Hebben zijn dan geen gedoe met handhaving? Zijn er horecacollega’s met tips?

De jacht op koks is een hoofdpijndossier

Zaterdag 4 juni Twee sollicitatiegesprekken met koks. Er is geen tijd te verliezen omdat de teller van het aantal koks in mijn zaak nog altijd op 0 staat. Vol goede moed ga ik naar The Club en vraag mij ondertussen af of de sollicitanten, in deze tijd van een zwaar tekort aan arbeidskrachten, überhaupt komen opdagen. Je moet in deze tijd niet te veel verwachten en al helemaal niet te veel eisen. Soms nemen mensen niet eens meer moeite om een motivatiebrief bij hun cv te doen.

In sommige gevallen moet je zelfs genoegen nemen met een telefoontje, zeker als ze van platforms zoals Indeed komen. Je kunt er door de baanbomen je favoriete job niet meer uit het bos filteren dus wat doet men dan? Lukraak cv’s doorsturen naar alles wat je ziet. Niet te spreken over de hoeveelheid mensen die louter hun cv sturen zodat ze weer aan hun maandelijkse sollicitatie quotum zitten voor het UWV.

Maandag 6 juni De gesprekken van zaterdag gingen goed en ze komen meedraaien om te kijken of de keuken bevalt en of ik wat met diegene kan. Van de eerste kok krijg ik een half uur voor onze afspraak alleen een appje dat hij erg verkouden is en het graag wil verplaatsen. Ik dacht dat dit soort smoesjes alleen bij millennials voorkwamen, maar deze man is 48 jaar oud. Eerste reactie is: graag of niet! Helaas heb ik de koks nog altijd niet voor het uitkiezen en dus toon ik medeleven. We plannen een nieuwe afspraak.

Dinsdag 7 juni Er heeft een kok van 19 meegedraaid. Jong, maar ontzettend gemotiveerd om te leren. Helaas is hij nog niet in staat om zelfstandig de keuken te draaien. Had ik maar extra budget, dan kon ik twee koks aannemen. Met hem erbij zou de keuken solid zijn.

Woensdag 8 juni Er is een super inspirerende ondernemer op The Club geweest! Hij is ook goed met horecazaken. Deze man had mijn dagboek gelezen en was geïnteresseerd in mijn verhaal over The Clubsandwich Company. Hij wilde weten hoe het tot nu toe gegaan is en wil ook graag zijn netwerk aanboren om te kijken of er andere ondernemers zijn die willen investeren en helpen uitbreiden. Te gek! Dit soort trajecten duren alleen erg lang, wordt dus vervolgd.

Zaterdag 11 juni Het is weer zover: sollicitanten die niet op komen dagen. Het lijkt aan de orde van de dag. Wanneer ik collega-ondernemers spreek, hoor ik dat zij hetzelfde meemaken. Je moet er vanuit gaan dat helft sowieso niet komt opdagen, zeggen ze. Vandaag ondervond ik dat ze gelijk hebben. Een iemand kwam opdagen en de ander niet.

Waarom missen de werknemers in deze branche het fatsoen om gewoon netjes af te bellen. Waar komt dit asociale gedrag vandaan? Waarom is de arbeidsmarkt nu zo dat de werkgevers die werkgelegenheid creëren zo genaaid kunnen worden door werkzoekenden? Mijn vertrouwen in de mens is weer eens naar een nulpunt gedaald.

Dinsdag 14 juni Ik stond vandaag heerlijk te knallen in de keuken van The Club. Door het gebrek aan een vaste keukenmedewerker staan wij met ons eigen team ook in de keuken. We gingen als gek en zijn trots op onszelf dat we alles zo goed onder controle hebben. Ik kan nu wel zeggen dat ik echt alles binnen het bedrijf ben: keuken, counter, administratie, HR-afdeling, rooster planner, social media marketeer én elektricien. Zoals velen zouden zeggen: een ondernemer. Maar hoe lang houdt een mens dit vol?

Woensdag 15 juni Vandaag was echt weer gekkenhuis! Ik had een sollicitant die onder invloed was van drugs. Ik probeerde nog een gesprek aan te knopen, maar het enige wat hij zei was: 'hè chef, heb je werk voor me! Vier dagen, oké?'. Ondertussen viel hij van z’n stoel. Great! Na twintig minuten was ik er klaar mee en heb ik hem gezegd dat ik iets meer communicatieve vaardigheden verwacht van iemand die bij mij in de keuken staat. Ik heb hem veel succes gewenst met verdere sollicitaties.

Verontrustende nieuwsberichten over nieuwe coronagolf

Donderdag 16 juniOh, oh, de nieuwsberichten gaan alleen maar over de nieuwe coronagolf. Ik lees er ook over op De Ondernemer. Deze zal aanhouden zolang de ‘r’ in de maand zit, zeggen ze. Dat is dan toch van september tot april? Dat zijn acht maanden! Details van de plannen in onze sector komen pas in september, maar dan is de golf volgens al ruimschoots bezig.

Minister Kuipers zegt dat elke branche zijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen. Wat betekent dit voor ons? Mondkapjesplicht, anderhalve meter afstand, spatschermen, looproutes, beperkte capaciteit en de deuren weer vroeger dicht? Dit klinkt niet alsof de overheid er alles aan zal doen om de samenleving open te houden. In de horeca weten we natuurlijk al lang wat er gaat gebeuren: mensen worden bang gemaakt en blijven weer vaker weg uit cafés en restaurants. En wordt ons land weer op code rood gezet, dan blijven ook de toeristen weg.

Over nieuwe steunpakketten - waar ik dan hopelijk wél eens voor in aanmerking kom - wordt niet gesproken. Wat moet ik met dit vooruitzicht? Een horecazaak redden kent ook z’n grenzen. Ik heb hier wederom totaal geen invloed op. De gedachten om ermee te stoppen zijn nu toch weer sterk aanwezig. Toss it or keep it?