Lokale ondernemers staat het water aan de lippen, maar ze geven niet op

Ondernemers in de Kleine Overstraat missen Petra Tebbe. Zij deed haar lunchroom Bij Peet half maart gelijk op slot toen corona dat nodig maakte. Weg iedere ochtend voor de winkels open gingen ‘even een bakkie doen’ op de klinkerstoep van Petra's monumentale etablissementje, zo valt er te lezen in het AD.

Dat deden ze al vijftien jaar. De saamhorigheid was er voor corona en die blijft nu ook op afstand groot. ,,We bellen en appen.”

Het raakt Petra dat collega-ondernemers haar missen. ,,Wat lief. Ik mis ze ook", zegt ze in een telefonische ontmoeting. Of het nog goed komt met Bij Peet? ,,Ik heb 30 vierkante meter. Op drukke dagen zaten er 22 mensen binnen, 16 buiten. Dat kan met de anderhalve meter-economie niet; misschien vier binnen en evenveel buiten, dat is het.” En dat kan nooit uit. Ze wil even nog helemaal niet verder denken dan van dag tot dag.

Bijna iedereen in de Kleine Overstraat heeft het zwaar. Niet in de laatste plaats omdat de horeca op slot zit. De schilderachtige klinkerstraat vol historische panden ademt een beetje de sfeer van de9straatjes in Amsterdam, maar dan mooier. Het wemelt er van bijzondere boetiekjes van alleen plaatselijke ondernemers die het vooral moeten hebben van de dagjesmensen. En die blijven nu weg, zien Toos en Goos Görtemöller van de boekenwinkel Gedrukt en Geknipt.

,,Als je nergens zelfs maar een kopje koffie kunt drinken of even kunt zitten...” zegt hij. Zij: ,,Het scheelt een stuk gezelligheid.”

De meeste winkels in de straat zijn allang niet meer de hele dag open, vaak pas vanaf twaalf uur. Of ze blijven helemaal dicht. Of gaan juist weer voorzichtig open, zoals spelletjeswinkel Koning Willem die binnen Deventer ook aan huis bezorgt.

Dat doet Goos ook, boeken (‘We hebben alles behalve science fiction, daar hebben we geen affiniteit mee’) inpakken en bezorgen of opsturen. Toos: ,,Onze omzet ging door corona 70 procent omlaag. De internetverkoop maakt iets goed, daarvan kunnen we de kosten betalen. Tja... We leven van ons spaargeld.”

Ze hebben net de aanvraag voor 4000 euro overheidssteun op de bus gedaan.

Aan de overkant komt een collega-ondernemer aanlopen. ,,Ha Houssein, hoe gaat het", groet Goos. Houssein Tohme schudt zijn hoofd. ,,Niet goed. Te druk. Te veel.”

De Libanees is eigenaar van de eetgelegenheid Ceders. Op de gevel staat wat zijn keuken belooft: grillspecialiteiten en internationale vleesgerechten. Het restaurantje is piepklein. Houssein moet het vooral hebben van afhalen en bezorgen. Dat was al zo. En nu helemaal. Zelfs drukker dan ooit. ,,Te veel, te druk”, herhaalt hij. ,,Het leven is meer dan alleen werken en verdienen.”

Bianca Nolle van Hemelse Hebbedingen (vooral veel ecologische kleding, een beetje woonaccessoires) zou dolgraag wat extra drukte zien als ‘corona’ dat toe zou staan. Ja, de afgelopen dagen lijken wat te herstellen, er komt iets meer publiek door de straat. ,,Ik had 90 procent omzetverlies, nu misschien 70 procent. Het is ietsje minder minder...”

,,Geen idee hoe zich dat ontwikkelt. Ik hoop dat door corona mensen iets bewuster gaan kopen; meer bio en eco.”

Ze heeft de lach op haar gezicht gebrand staan maar dat bedriegt een beetje; van binnen is dat lang niet altijd zo. ,,In het begin had ik er slapeloze nachten van, hoe het verder moest. Maar je kunt niet zes, zeven weken wakker blijven liggen.”

De eerste twee dagen van corona deed zij de winkel op slot en besteedde zij samen met vier medewerkers om razendsnel een webwinkel op te zetten. ,,Die had ik niet, zo'n site wilde ik juist níet.” Haar kleding moet je zien, voelen en passen, vindt zij eigenlijk. ,,En ik houd van klantcontact.”

Nu ‘moet’ ze wel. ,,Deze week merkte ik dat ‘ze’ mijn site ook vinden. Niet veel. Maar toch. Ik test het gewoon een jaar.”

Verderop, net na een kleine kromming in de Kleine Overstraat staat Mariël Husebosch van de ‘vegetarische’ tassenwinkel Marregie. Er ligt een pakketje-met-tas in het draadmandje van haar fiets, Mariël wil net opstappen voor bezorging. De winkel zelf houdt ze sinds corona dicht. ,,Maar als klanten eerst even bellen doe ik voor ze open. Ik woon boven de zaak.”

,,Een tas komt altijd van pas", is haar parool.

Ze heeft nu een actie: wie een tas bij haar koopt krijgt er een kleurrijk exemplaar van vilt bij ‘om weg te geven aan iemand die dat verdient’.

,,Je kunt beter geven dan nemen, zo zie ik dat. Als je daar een mooie balans in vindt, komt dat vanzelf terug op je pad.” En ja, natuurlijk staat ook haar omzet op min-90-procent, stopt haar moeder haar soms ‘wat leefgeld’ toe en is het ‘iedere dag gewoon blijven ademhalen’.

,,Maar ach... ik heb weinig nodig en ik blijf een optimist.” Ze is heel blij met de saamhorigheid in de straat. ,,Samen staan we supersterk, zo voelt dat.”

Dat vinden ook Michael Hubner van de hippe sneakerzaak DEAUP (‘Ik voel hier een goede vibe’) en Claudi Janssen van wolzaak Dol-op-Wol, die het trouwens net zo druk of misschien wel drukker heeft dan anders. ,,Mensen zitten thuis, hebben tijd. Dan ga je spelletjes doen, knutselen en breien.”

Schuin tegenover haar streek vier maanden geleden Femke Janzing neer met haar rockabillystijlwinkel Miss Bettie. De winkel was nog niet eens echt open toen corona binnenviel. Vandaag komt ze even kijken, maar eigenlijk zit ze op slot.

,,Ik zit in een niche. Het heeft niet zoveel zin om te wachten op klanten die de weg naar mij nog moeten vinden. Ja, dat is ellende. Of ik doorga? Natuurlijk. Ik heb besloten dat ik straks, als die coronacrisis voorbij is, net doe alsof ik opnieuw begin.”

Dan kan ze gelijk op de koffie Bij Peet, 's morgens voor de dag begint en de winkels (weer) opengaan.

Daar verheugt Petra Tebbe zich ook op. Nou ja. Misschien ziet de wereld er straks, na corona, toch iets anders uit, zegt ze. ,,Ik ben een beetje wakkergeschud. Nu pas voel ik dat ik waanzinnig druk was. Ineens heb ik rust, kan ik bijkomen. Ik ervaar dat ik me thuis nog heel goed vermaak. Er is meer ruimte privé, voor mezelf en met mijn partner. Ik denk na over een nieuwe balans.

Zeker, ik ga weer open, absoluut.” Ze overpeinst heel even: ,,Ik was al nauwelijks open op koopzondagen, maar misschien ga ik wel verder terug, van vijf naar vier dagen in de week.”