Taxi’s geven weer gas: van lege achterbank naar dorpsvervoer

Het uitbreken van de coronacrisis raakte de taxibranche als een mokerslag. De achterbank van veel taxi’s bleef leeg: ,,Midden februari dacht ik dat het mee zou vallen”, herinnert Karim Padding (22), eigenaar van A9 Vervoer uit Heemskerk zich. ,,De maandag daarna werd de eerste rit afgezegd en in één week tijd waren al onze ritten geannuleerd. Wij hebben net een nieuw pand geopend maar ineens staat het bedrijf stil. Die klap was extreem hard.” Ook zelfstandig vip-chauffeur Clifford Gemin uit Amsterdam zag zijn ritten met maar liefst 90 procent teruglopen: ,,Ik rij af en toe een ritje voor Uber, maar eigenlijk is het de moeite niet waard.”

Blauwe kentekens terug bij Schiphol

Toch begint de taximarkt weer voorzichtig te rollen. Op luchthaven Schiphol wordt weer gevlogen en zijn ook weer auto’s met blauwe kentekenplaten te zien, zij het sporadisch. De 30-jarige Adam, die niet met zijn achternaam in de krant wil, poetst het interieur van zijn zwarte Mercedes-Benz V-klasse in afwachting van passagiers. ,,Toen ik geen klanten had heb ik mijn auto meteen geschorst, dan hoef je geen wegenbelasting en verzekering te betalen. Ik ben zzp'er en heb de maandelijkse overheidssteun aangevraagd, na drie maanden thuiszitten moet ik het weer gaan proberen. Ik heb overwogen om te stoppen, maar ik heb die auto en nu KLM weer voor 80 procent vliegt trekt het iets aan.”

Van 600 naar vijf ritjes Schiphol per dag

Ook op de Ring Amsterdam rijden minder blauwe kentekens dan voor de crisis. ,,Tegenwoordig zie ik er vijf à zes per ritje Schiphol, terwijl er normaal 600 tot 800 ritten per dag op de luchthaven rijden”, zegt Humphrey Senff (56) uit Uithoorn die zojuist drie Duitse toeristen afzette voor Amsterdam CS. ,,Voor veel chauffeurs was het Schipholvervoer zo’n 70 procent van het inkomen. Om dat aan te vullen hebben sommige mannen hun oude baantje bij de Kwik-Fit weer opgepakt, maar de meeste zitten echt in de problemen.”

Vijftig procent minder omzet

Senff houdt zijn Toyota Corolla stationwagen zo veel mogelijk rijdend, vertelt hij: ,,Vergeleken met voor de crisis pak ik vijftig procent minder omzet en dan doe ik het nog goed. Ik heb geen steun aangevraagd maar draai langere dagen dan voorheen, in totaal zo’n tien uur per dag. Je moet slimmer zijn, dus bekijk ik constant waar en wanneer het druk is: veel intercontinentale vluchten komen bijvoorbeeld heel vroeg aan, dus zorg ik dat ik om vijf uur ’s ochtends op Schiphol sta zodat ik die ritten kan pakken. Op de rustige momenten kies ik voor tijd met m’n familie of ga ik even hardlopen…”

Onduidelijke regels en strenge eisen

Alle chauffeurs klagen over onduidelijke regels en strenge eisen aan hun auto’s. Karim Padding moet zijn wagenpark (‘vier Mercedes-Benz Sprinters en een luxe E-klasse’) opnieuw aanpassen volgens de wensen van de RDW en het RIVM: ,,Wij hadden keurig plexiglas schermen geplaatst, maar nu moeten ze ineens van steviger polycarbonaat zijn. Bij ons zitten ze vast aan de stoelen maar dat mag officieel ook niet meer: zo’n scherm moet aan het dak gemonteerd zijn. Vanwege de veiligheid zeggen ze dan, maar zie jij mij al een gat in het dak van een E-klasse van 80.000 euro boren? Dat kan gewoon niet. Sommige regels zijn totaal niet realistisch.”

Meer lokaal vervoer

Toch ziet ondernemer Padding alweer kansen: ,,Afgelopen weekend hebben we al proefgedraaid en met vier chauffeurs zo’n 200 euro bij elkaar geschraapt. Heel anders dan de 400 à 500 euro die je normaal per persoon ‘pakt’ maar er ontstaat een voedingsbodem. Bovendien, vind ik, moeten wij ons werk ook anders gaan benaderen: waarom gaan we niet meer lokale mensen vervoeren nu er geen toeristen zijn? Vroeger stond er bij elk station een taxi klaar, dat wil ik gaan terugbrengen.''

,,Zodra mensen weer inzien dat de taxi een goed en veilig alternatief is om bijvoorbeeld binnen de eigen gemeente te reizen, zit daar werk voor ons. Dat kan bovendien goedkoper dan mensen denken, want voor zo’n kort ritje kan je een vast laag bedrag afspreken. Op die manier kunnen mensen veilig en voordelig reizen en creëren wij weer wat inkomen. Ik heb tien mensen in dienst en ga proberen niemand te ontslaan. Samen zijn wij ons bedrijf en zo lang we niet omvallen blijf ik ze doorbetalen: zij zijn er voor mij in goede tijden, in slechte tijden ben ik er voor hun. Het is lastig voor iedereen, maar met stilzitten komen we nergens.”