'Als het even niet goed gaat, laten we onze kop niet hangen'

Als kind vond Bernhard Krepel het prachtig om met zijn skelter door de fabriek van het familiebedrijf te rijden op het Gelderse Landgoed Klarenbeek. Toen hij twaalf was, wist hij zeker dat hij het bedrijf in wilde. En op zijn 18^e zei zijn opa tegen hem: ‘Je bedje is gespreid.’ Toch was hij er op die leeftijd nog niet aan toe om aan de slag te gaan bij de Krepel Group. Hij wilde eerst de juiste opleiding volgen, buiten de deur kijken en kennis vergaren.

Achtste generatie

Nu, op 36-jarige leeftijd, is Bernhard Krepel algemeen directeur van het familiebedrijf dat exclusieve houten verpakkingen, deuren en kozijnen ontwerpt en produceert.

Bernhard Krepel en zijn zus Catherine (34) behoren tot de achtste generatie van het familiebedrijf dat in 1732 begon als kopermolen. Dat is nogal een prestatie, als je bedenkt dat slechts 3 procent van de familiebedrijven de derde generatie overleeft, zo blijkt uit onderzoek.

‘Ik weet niet precies wat het geheim is van ons lange voortbestaan,’ zegt Krepel. ‘Misschien is het omdat we zoiets moois hebben opgebouwd, het bedrijf, het landgoed met de monumentale panden, de omgeving. Dat geef je niet zomaar op. Als het even niet goed gaat, laten we onze kop niet hangen, het móet en het zal. Maar daarnaast is er ook nog altijd de liefde voor het pionieren: we kijken naar nieuwe producten, naar een nieuw land.’

Polen

Inmiddels telt Krepel Group 165 medewerkers. 45 in Nederland, waar de tak Krepel Deuren zit die binnendeuren en binnendeurkozijnen levert voor woningnieuwbouw, renovatie en utiliteitsbouw. Het overgrote deel werkt bij Krepel Cassettes in Polen. Daar worden luxueuze houten verpakkingen gemaakt voor de sigarenindustrie, voedingsmiddelenindustrie en juweliersbranche in heel Europa

Krepel zegt elke maand met veel plezier naar Polen te reizen: ‘Het is een andere omgeving, een andere cultuur en mentaliteit. Als je daar succesvol kunt zijn, met een heel ander type mensen, dat is mooi.’

Duidelijke rolverdeling

De rolverdeling tussen Bernhard en zijn zus is strikt gescheiden. ‘We zitten elkaar niet in de weg, maar we vullen elkaar wel aan, ’zegt hij. Broer en zus zitten momenteel in het overnameproces met hun ouders waarna zij ieder 50 procent van de aandelen in handen zullen krijgen.

Bernhard heeft de leiding over het bedrijf in Nederland en Polen. Catherine doet naast het juridische advies voor het bedrijf ook het management van Galerie Bij Krepel, de evenementenlocatie op het landgoed dat gevestigd is in de monumentale fabriekspanden. De komende jaren zal zij het gehele beheer van het landgoed op zich gaan nemen, hetgeen nu bij haar ouders ligt. Een duidelijke rolverdeling noemt Krepel cruciaal voor het succes van een familiebedrijf. ‘Ook mijn ouders hebben een heldere rol. Mijn vader zit meer op de technische kant en mijn moeder heeft een bemiddelende rol. Zij is dé bindende factor in de familie en zorgt ervoor dat we allemaal op één lijn blijven.’

Conflicten

Dat iedereen op één lijn zit, betekent volgens Krepel niet dat er geen conflicten en gevoeligheden voorkomen in de familie. ‘Je kunt lang en breed op emoties ingaan en dat mag ook, maar op een gegeven moment moet er ook iets gebeuren’, zegt Krepel. ‘Dan komt het rationele om de hoek kijken en daarin lijken we gelukkig op elkaar. Hoe goed het ook gaat, het zou zomaar ineens afgelopen kunnen zijn. Je moet het altijd zakelijk blijven bekijken.’

Het bedrijf is volgens Krepel mede zo succesvol omdat het altijd is blijven investeren. ‘Ook al ging dat soms met de handrem erop,’ zegt hij. Wat Krepel anders doet dan zijn vader en opa is dat hij naar eigen zeggen veel meer kijkt naar de markt en daarop probeert in te spelen. ‘Mijn vader en zijn generatie dachten destijds veel meer vanuit het product. Ze maakten een goed product en daar vonden ze een markt voor. Tegenwoordig werkt het niet meer zo.’

Ruimte

Krepel zegt veel waardering te hebben voor de ruimte die zijn ouders hem hebben gegeven om te groeien en voor de manier waarop zij langzaam afstand kunnen nemen van het bedrijf. ‘Door die afstand raakt hun kennis misschien iets meer op de achtergrond en dat is jammer, maar het geeft mij ook de ruimte om nieuwe mensen aan te nemen, die bij mij en bij het bedrijf passen.’