Coffeeshopbeleid: Omzet Space Mountain volledig verdampt

"Ik verkoop geen wiet meer!" Het is de eerste zin die Yasser Millhim (52), eigenaar van Coffeeshop Space Mountain in de Pijp in Amsterdam-Zuid tegen binnenkomende klanten roept. Samen met zeven andere Amsterdamse coffeeshops moest hij op 1 januari dit jaar zijn gedoogverklaring inleveren.

De zaak is nog open, want zijn exploitatievergunning mocht hij houden. Maar sinds er geen softdrugs meer worden verkocht, laat de klandizie te wensen over. Millhim: "Mijn hele wereld is vergaan."

De neonletters 'Coffeeshop Space Mountain' schijnen nog helder het donker van de Dusartstraat in, maar wie naar binnen kijkt, ziet niet de vertrouwde drukte van toeristen, blowende vaste gasten en kletsende buurtbewoners.

In de fel verlichte ruimte staat alleen nog Millhim, in zijn eentje achter de bar. Hij rookt een jointje, zet af en toe koffie. Geld tellen hoeft niet, de kassa is de hele dag nog niet open geweest.

Het intrekken van de vergunning is fase drie van het gemeenteplan om coffeeshops rondom scholen te sluiten. Door de komst van een praktijkopleiding in de buurt (binnen 250 meter afstand), moest ook Space Mountain eraan geloven. Oneerlijk, vindt Millhim. "Ik heb nog nooit aan minderjarigen verkocht," zegt hij. "En als de politie ooit zou controleren, zou ze het weten." Volgens hem helpt het helemaal niet om vergunningen in te trekken. "Die scholieren fietsen ook wel een kilometer verder naar een winkel die wel aan ze wil verkopen."

Wat er met de shop gaat gebeuren, weet Millhim nog niet. Hij is al zeventien jaar eigenaar, sinds hij uit Israël naar Nederland is verhuisd. Ooit was het plan dat de zaak naar zijn zoon zou gaan, die de afgelopen jaren al achter de bar stond. Een natuurtalent, volgens vader en stamgasten. "Maar ik heb hem moeten ontslaan. Gelukkig studeert hij nog."

Iets nieuws openen blijkt moeilijker dan verwacht. Van de gemeente kreeg Millhim te horen dat hij zelf op zoek moest naar een goede locatie voor een nieuwe shop. Eén van de voorwaarden is dat die op een plek komt waar drugsoverlast is, van bijvoorbeeld straatdealers. Een veilige coffeeshop kan de onbetrouwbare straatdealer vervangen en is bovendien controleerbaar.

Maar Millhim zit niet te wachten op boze straatdealers zonder klanten aan zijn deur. En bovendien: hij gaat het werk van de politie toch niet doen? "Die zorgen zelf maar dat de overlast verdwijnt."

Politieagent was hij misschien niet, al die jaren achter de bar van zijn coffeeshop, maar wel psycholoog, docent en dokter, zo vindt hij zelf. Menig eerste gebruiker heeft hij geleerd hoe te roken zonder flauw te vallen, en als zijn klanten het allemaal even niet meer wisten, had hij altijd wel advies paraat.

"Ooit had ik een klant die zich schuldig voelde over dat hij rookte. Toen zei ik: zorg dat je van negen tot vijf gewoon je werk doet, en als het af is, mag je een jointje roken. Dat deed hij, en hij voelde zich meteen beter."

Nu de klanten weg zijn, praat hij vooral zichzelf uit de put. Hij verdient niet veel meer dan elf euro per dag, nauwelijks genoeg om de energierekening van te betalen. Voor nu leeft hij nog van zijn spaargeld. "Ik moet ook mijn zoon en vrouw onderhouden. Als ik daaraan denk, dooft het lichtje in mijn hart."

Gerelateerde artikelenCoffeeshopbaas slaat terugNet een gewone winkelCoffeeshop krijgt keurmerk