Waarom geen gespreid ambtenarenbedje meer?"Ik omschrijf het als 'ik spring in het diepe en weet niet of ik kan zwemmen, hoe diep het is of waar de kant is'. En toch sprong ik. Ik vond dat ik geen keus meer had. Al enkele jaren had ik een textieldrukkerij, voor de balans met het steeds minder interessante werk dat ik voor de overheid deed. De drukkerij heb ik tien jaar geleden verkocht. Ik kon al hoog en breed leven van mijn tekenwerk en de drukkerij werd een blok aan mijn been. Die had z'n werk gedaan als een soort haas door ondernemersland."
Hoe belandde je aan de tekentafel?"Ik teken al van kleins af aan, later voor geboorte- en trouwkaarten van collega's en zo nu en dan voor een bedrijf. Ik had nog geen flauw benul van kosten en btw-facturen. Een jaar of vijftien geleden kon ik als cartoonist aan de slag voor consultancybedrijf Capgemini, dat denktanks organiseerde voor klanten als ministeries en grote bedrijven. Ik visualiseerde die meetings. Toen veranderde mijn leven."
En nu?"Ik ben gegroeid in het tekenwerk en heb me helemaal toegelegd op whiteboard-animaties, waarbij je tijdens de voice-over plaatjes ziet ontstaan. Ik teken, film en bewerk zelf in mijn eigen studio. Nu denk ik dat ik kan zwemmen, maar hoe diep het water is en waar de kant is, weet ik nog niet. Pas na de sprong zag ik dingen op mijn pad die eerder onzichtbaar bleven. Momenteel lanceer ik een webwinkel met rugby-merchandise. Als blijkt dat ik over een paar jaar maar twee petjes heb verkocht, gaat de shop zo de sloot in. Ik ben er veel gemakkelijker in geworden. Elke dag ga ik fluitend naar mijn werk."
