Kwieke 80-jarige runt nog steeds bed & breakfast in Enschede

'Mijn bed & breakfast houdt me op de been", legt de 80-jarige Gerrie uit. "Ik geniet van de gezelligheid, dan voel ik me niet zo alleen."

De vlot geklede dame zit aan de eettafel waar ze 's ochtends ook het ontbijt uitserveert. Ze verwent haar gasten graag. "Ik bak muffins en ik leg ook snoepjes op hun kussens, dat lijkt zo gezellig." Haar twee hondjes huppelen vrolijk rond in de overvolle woonkamer. Geen plankje of hoekje is onbenut. Overal liggen knuffels en tierelantijntjes en de bank is bezaaid met kussens. Op de vloer liggen verschillende kleuren tapijt. Ook haar grote keuken staat bom- en bomvol.

Gerrie begon haar bed & breakfast 45 jaar geleden uit nood. Haar man overleed op jonge leeftijd, waardoor zij en haar zoon er alleen voor kwamen te staan. Gerrie besloot haar huis open te stellen voor arbeiders. Met name werknemers van de Nederlandse Spoorwegen maakten gebruik van de slaapkamers in haar toenmalige woning aan de Wienerbrink. "Toen kookte ik ook nog avondeten voor mijn gasten, daar verdiende ik extra veel aan." Dit is later uitgegroeid tot Bed & Breakfast Benneker. Gerrie zette haar zaak voort in een woning aan Stroinkslanden en later vanuit haar huidige woning aan de Esstraat 27.

Spannend vindt ze het nooit, die vreemde mensen in huis. "Als ik het niet vertrouw, zeg ik gewoon dat ik vol zit."

Ondanks dat Gerrie 'niet graag piept' geeft ze toe dat ze geen makkelijk leven heeft gehad. Naast dat haar man haar ontviel, verloor ze ook haar dochtertje en broer op jonge leeftijd. Met haar zoon heeft ze geen contact meer. "Ik ben alleen over, dat maakt me verdrietig." Het verdriet en het gevoel van eenzaamheid zijn haar drijfveren. Door haar bedrijfje is ze niet altijd alleen. "Als de telefoon gaat ben ik helemaal blij, misschien is het wel een gast!"

De 80-jarige verhuurt drie tweepersoonskamers voor 35 euro per nacht, inclusief ontbijt. Ze haalt een etui vol sleutels tevoorschijn. "Ik vergeet altijd welke sleutel bij welke deur hoort." Na zo'n tien pogingen opent ze de deur van een van haar kamers. Het is een simpele kamer, met een eigen wasbak en een klein tv'tje. Gasten hoeven geen luxe te verwachten: "Het is gewoon slapen en ontbijt, zoals de naam het zegt."

Een Duitse gast noemde het tarief recent nog hoog. "Ik moet er ook veel voor doen", verdedigt de Enschedese zich. "Ik moet alles wassen, de kamers schoonhouden en boodschappen doen." En al dat werk doet Gerrie helemaal alleen. Ondanks enkele ouderdomskwaaltjes en zelfs een recente val van de trap. "Het gaat gewoon langzamer dan vroeger", vertelt ze als ze de deur weer op slot doet. "O, dit moet ik straks nog even doen", merkt ze daarna op als ze langs een vensterbank vol stof loopt.

Een gemiddeld aantal gasten kan Gerrie niet geven. Storm loopt het de laatste tijd in ieder geval niet, nieuwe boekingen heeft de Enschedese nog niet binnen. De laatste gast zag ze enkele weken geleden.

Gasten zijn volgens Gerrie vaak studenten of toeristen. De slapers vinden haar via internet. "Met dit sta ik in de hele wereld op het net", vertelt de 80-jarige trots terwijl ze met haar mobiele telefoon zwaait. Een student heeft een webpagina voor haar gemaakt.

Volgens de 80-jarige komt het zelden voor dat ze echt samen koffie drinkt met een gast of een lang gesprek aangaat. "De meesten zitten op hun eigen kamer." Maar dat maakt haar niks uit: "Het feit dat er mensen in huis zijn is al fijn." Ze noemt haar bed & breakfast dan ook een cadeautje. "Ik moet er wel wat voor doen, maar beleef er ook veel plezier aan." En ermee stoppen, dat komt ook geen moment bij haar op: "De bed & breakfast gaat net zo lang door als ik kan doorgaan."