,,Als ik bedenk dat we het enige Sudanese restaurant in Nederland zijn, slaat mijn hart een beetje op hol. Een eetcultuur introduceren en een heel volk of land vertegenwoordigen is een hele uitdaging. Dat moet je écht goed doen. Daar zijn we nog lang niet en vinden dat we zo veel meer te doen hebben.” Maar Abdel en Ranya zijn ook heel blij en trots, zeggen ze tegen Indebuurt.nl. ,,Je kunt je niet voorstellen dat een land als Soedan, met zoveel eeuwenoud erfgoed, niet vertegenwoordigd is. Of dat daar géén markt voor is.”
Een bijzonder leven
Als Abdel zegt dat hij meerdere levens heeft geleid, overdrijft hij dat niet. In 2014 vroeg hij asiel aan en kwam hij met gezin in Driebergen-Zeist terecht. ,,Ik heb in Nederland alleen al drie identiteiten gehad: als internationaal medewerker, daarna als internationale student met mijn masterstudie en nu als vluchteling. Dat is een totaal andere identiteit; je begint vanaf nul. Maar ik geloof ik positiviteit: dat er altijd wat goeds uit de strijd voortkomt.”
Terwijl zij vernietigen, proberen wij te bouwen. Liefde is de drijfveer.
De ondernemer is van oorsprong journalist, maar werkte ook als humanitair activist en hulpverlener. Zijn vrouw, die de keuken van Napata runt, is kunstenaar. Vanwege zijn werk werd Abdel in 2010 opgepakt door de Soedanese dienst en zaten hij en zijn collega’s dertien maanden vast. ,,Na druk van mensenrechtenorganisaties zijn we vrijgelaten. Ik ben toen in Amsterdam verder gegaan met mijn werk bij het kantoor daar.”
Teruggaan naar Soedan was onveilig voor hem en zijn gezien, dus besloot Abdel zich verder te ontwikkelen en een studie te volgen in Groningen. Omdat hij op (sociale) media nog steeds zichtbaar was in zijn strijd tegen armoede en vóór vrede, werd de druk op zijn gezin in Soedan opgevoerd. ,,De Soedanese dienst is ons huis binnengevallen. Ze hebben onze boekenverzameling geruïneerd en laptops meegenomen.”
De duizendpoot deed ondertussen vrijwilligerswerk, volgde het integratieprogramma, deed wat korte vertaalklussen voor de NPO en begon een importbedrijf tussen arme Soedanese (vrouwelijke) boeren en Nederland vanuit Utrechtse deelruimte Graduate Space, de werkruimte boven zijn huidige restaurant.
Zijn gezin verliet Soedan en volgde Abdel naar Nederland. Daar begon hij met zijn vrouw een cateringbedrijf. Met succes, tot de coronapandemie: ,,We moesten blijven betalen voor de keuken die we amper gebruikten en waren bovendien uitgeput.” Ze moesten wéér opnieuw beginnen, met een bak schulden onder de arm.
In 2022 hoorde Abdel van zijn goede vriend Nils de Witte dat de restaurantruimte onder de Graduate Space vrij was. Een nieuw idee was geboren. ,,Nils is de eigenaar van de deelruimtes en zei: ‘Wil jij het? Dan is het van jou’. Maar we hadden geen cent. Hij heeft ons geholpen, tot aan het kopen van borden en bestek toe. Hij is geweldig: in de tijd dat hij geld van ons moest krijgen, hielp hij ons juist financieel. Dit restaurant is voor hem.”
Met het winnen van de award hebben wij ook ons bordje op de tafel mogen zetten. Daar zijn we trots op
Een Soedanees bord op de Nederlandse tafel
Toen Abdel nét terug was in Nederland van een reis naar zijn thuisland, brak de oorlog opnieuw uit in Soedan. ,,Terwijl zij vernietigen, proberen wij te bouwen. Liefde is de drijfveer.” Abdel en Ranya werken al maanden lang meer dan zeventig uur, zonder uitbetaling. Naast het runnen van Napata organiseren ze evenementen om Soedan te helpen met inzamelingen. ,,Zoveel Soedanezen en Nederlanders komen daarop af, echt een boodschap van vrede en eenheid. Ik weet niet hoe we alles overleefd hebben, maar het is gelukt.”
Het winnen van de Beste Nieuwkomer-prijs was voor Abdel een erkenning van de moeite die hij in zijn onderneming stopt. ,,Het is belangrijk om te voelen dat wat je doet, niet voor niks is. We geloven nu meer in onszelf. We presenteren een deel van het Soedanese culturele erfgoed in Nederland. De tafel in Nederland is al fors gedekt met gerechten uit elke andere streek of regio van onze aardbol. Met het winnen van de award hebben wij ook ons bordje op de tafel mogen zetten. Daar zijn we trots op.”
Lees ook: Syrische vluchteling ziet droom uitkomen en wordt bloemenexporteur
