Charlotte van 't Wout laat multinationals vergaderen in haar woonkamer

,,Ik had nog precies twee weken. Als ik niet binnen twee weken geld zou verdienen, kon ik de huur niet betalen. Daar dacht ik aan toen ik van de makelaar de sleutels in ontvangst nam. 'Gefeliciteerd met je grachtenpand, je woont prachtig. Je bent waarschijnlijk de jongste van de hele straat hè?' Op de Prinsengracht in Amsterdam gaan de meeste mensen wonen nádat ze carrière hebben gemaakt, vaak na hun 50ste."

Concept vergaderen

,,Na 1,5 jaar reizen was ik net teruggekomen in Nederland. Het was april 2017. Ik had onder andere in Bangkok en San Francisco gewoond en wilde terug in Amsterdam een onderneming beginnen. In San Francisco had ik opgemerkt dat vergaderen in woonkamers helemaal hip was. Bedrijven willen niet langer meer vergaderzaaltjes of hotels afhuren, maar zochten meer inspirerende locaties. Techbedrijven als Facebook, Twitter en Uber kon je overal op bijzondere locaties in de stad vinden."

,,Zo ontstond het idee voor Nederland: als ik nu een enorm grachtenpand zou huren, daar ging wonen, en dat tegelijkertijd zou verhuren voor vergaderingen... Het ‘huiselijk vergaderconcept’ kon ik zo naar Nederland brengen. En bonus: ik zou in een prachtig huis wonen. Voor niks."

Stockfoto’s

,,Ik knutselde zelf een site in elkaar, en vulde die met stockfoto’s en tekst. Nog voordat ik een pand had gevonden, had ik mijn netwerk e-mails gestuurd: of ze zin hadden om een hippe nieuwe vergaderruimte te komen uitproberen, gratis? Ik had nog geen foto’s, maar 'het is prachtig'.

,,En jawel – één bedrijf wilde wel. 'Over drie weken is het af' beloofde ik, en belde gelijk daarna de makelaar. 'Ik zoek een groot grachtenpand...'"

Online shoppen

,,Een week later tekende ik het contract voor een pand op de Prinsengracht. Tijd om te gaan shoppen was er niet, dus ik heb bij online webwinkels mijn hele interieur bij elkaar gezocht. En spullen gekocht waarvan ik dacht dat je die zou gebruiken tijdens een vergadering: whiteboards, een beamer, post-its en flipovers."

,,Alles werd betaald van het beetje spaargeld wat ik had, verder ben ik door blijven kopen tot alle rekeningen maximaal in het rood stonden, en alle creditcards tot de uiterste limiet gebruikt: en toen moest het maar ‘af’ zijn. Geld vloog met duizenden euro's van mijn spaarrekening, ik gaf per dag meer uit dan normaal in maanden."

,,Op de dag dat de eerste groep kwam vergaderen, stond ik bij de beste bakker om verse taarten te halen. Superzenuwachtig, want ik had nog maar 200 euro op mijn rekening, en veertien dagen voordat ik weer huur moest overmaken."

Via Instagram klanten

,,De groep kwam, vond het geweldig en bleef komen. En daarna nog meer bedrijven. Mond-tot-mond reclame werkte goed. Ik begon mijn leven via Instagram te delen, waar ik ook klanten vandaan haal. Een bericht op Linkedin werd 300.000 keer bekeken, en resulteerde in een aantal vaste grote klanten als Booking.com, Catawiki en bekende banken. Inmiddels verhuur ik mijn pand zo’n twee keer in de week, genoeg om mijn huur te kunnen betalen. Inmiddels heb ik ook een team aangenomen, pak ik alles professioneler aan en ben ik niet zelf meer elke dag bezig met koffie zetten en schoonmaken."

Hotelgevoel

,,Ik zie mijn huis meer als een hotel. Persoonlijke spullen vind je er niet. Nergens staan foto’s. Omdat ik alles ‘Instagram-proof’ maak, is zelfs de kunst aan de muur ‘neutraal’ gekozen: niemand die het lelijk vindt. Vrienden kijken verbaasd rond: maar waar zijn jouw spullen dan? Ja, niet. Ik ben een kei in weggooien en weggeven."

,,Dat minimalisme vind ik heerlijk, het hotelgevoel ook. De slaapkamer en badkamer, daar komt niemand. Maar de keuken, woonkamer, en onderste verdieping is voor iedereen. Dus daar staan boeketten verse bloemen. Mijn koelkast is altijd gevuld met verse sapjes en op tafel staat een fruitmand vol fruit. Slordig is het er nooit, want stel dat je opeens de volgende dag een boeking hebt. En de schoonmaker komt 4 keer per week."

Nooit meer zalm bakken

,,Natuurlijk zitten er nadelen aan. Al na twee keer verhuren zat er een enorme inktvlek op de gloednieuwe designbank. Slik. Glazen sneuvelen, een antiek kastje mist een poot nadat het voor een fotoshoot het hele huis was rondgedragen. Er komt ook altijd wel één iemand van de groep 1,5 uur te vroeg op de locatie aan. Of blijft gezellig heel lang hangen."

,,Ook je leefritme moet je aanpassen. Uitslapen kan natuurlijk niet. Ziek in bed blijven liggen ook niet. Vis bakken? Nee, want je kunt moeilijk de groep de volgende dag in een zalmlucht ontvangen. 'Dit is toch geen leven', klaagt mijn broer als hij bij me logeert en ik hem om zeven uur uit bed roep, omdat er een groep komt. 'Hoe houd je dat vol?' Ik ben dan al een uur wakker om koffie te zetten, fruit te snijden en muntblaadjes in waterflessen te stoppen."

Delen vind ik leuk

,,Hij heeft een punt: dit kun je alleen volhouden als je het echt leuk vindt. En voor mij is het ‘delen’ juist het bijzondere. Delen vergroot het plezier in alles. Hoe andere mensen ervan genieten om voor een groep te koken, vind ik het te gek om mijn huis en interieur te delen."

,,Het is alsof ik elke dag een feestje geef voor een groep enthousiaste mensen, gewoonweg om ze toe te laten bij me thuis. Proef ik ergens lekkere koekjes, sla ik gelijk het adres op om voortaan daar koekjes in te slaan voor de vergaderingen. En het geeft als ondernemer een kick om een concept uit te denken, en dan te zien dat het werkt."

Over straat zwerven

,,'En waar ben je zelf dan? Zwerf je overdag over straat?!' is wat iedereen wil weten. Eh, ja. Tenminste, dat was de eerste maand zo: van koffietentje naar lunchtent naar koffietent. Maar verplicht blijven zitten tot zes uur omdat je niet naar huis kan, is verschrikkelijk."

,,Daarom besloot ik er juist helemaal voor te gaan en het tot een bedrijf te maken: SPOT. Al na twee maanden opende ik in de zomer mijn tweede vestiging, en begin deze maand een derde op de Keizersgracht. Er is altijd wel één vestiging niet bezet, dus ik ben niet langer dakloos."