Rederijen zijn wanhopig: de rondvaart verzuipt

Geen hop-on-hop-offbussen meer, geen geschommel bovenop de A’dam Toren. Toerismegigant Stromma staakt alle activiteiten op het land, om zich terug te trekken op het water. “Dat is de schuld van corona,” zegt directeur ­Carola Hoekstra tegen Het Parool.

Overnamen Amsterdamse ­Canal Company

Vorige week verkocht de grootste rondvaartrederij van de stad haar ­belang in de A’dam Lookout. “Anders blijven we versplinteren.” De Zweden, die in 2016 het Amsterdamse ­Canal Company overnamen, zijn daarmee terug bij af: rondvaarten, waterfietsen en maritieme ­arrangementen. “Terwijl juist onze andere activiteiten voor de corona-uitbraak groeiden; dat is het pijnlijke.”

“We hebben vorig jaar ook meteen een reorganisatie doorgevoerd, maar inmiddels zijn we twee rondes verder,” zegt Hoekstra. “We hebben mensen weggestuurd die jaren in dienst waren, maar ook de contracten niet verlengd. Ik vind dat een vergeten groep, de zzp’ers die op eigen initiatief bij ons wilden werken. Die hadden als eersten geen werk meer.”

Spaarpot raakt leeg

“In een notendop: het gaat niet goed,” zegt ook Ramon van der Storm van Blue Boat Company. “Tijdens de eerste lockdown waren we twaalf weken dicht. In juli en augustus konden we weer aan de slag, maar we voeren voor niemand. Toen in september alles op rood ging, droogde het weer op. Nu is alles dicht. De omzet van 2020 is 95 procent kleiner dan die van 2019. We zijn een familie­bedrijf met een spaarpotje, maar dat raakt wel leeg.”

“2021 móet een normaal jaar worden met tussen de 30 en 50 procent van de normale omzet. Wij rekenen er echt op dat we het Keukenhof­seizoen dat 20 maart begint halen, anders wordt het heel moeilijk. Dan moeten we misschien herfinancieren. We hebben al een ontslagronde achter de rug.”

Lenen bij de bank

Ook rederij P. Kooij, die niet heeft gesaneerd, ­rekent op een snelle herstart. “Als we maar kunnen varen,” zegt Marco Kreuger, “dan kun je iets terugverdienen. Maar winst zit er niet in. We kunnen hoogstens met halfgevulde boten varen, ­vanwege de 1,5 meter. Voor vrijwel dezelfde inkomsten moeten we dus met meer boten en meer schippers varen, wat ook meer kost. Dat wordt lastig. Het gaat niet de goede kant op.”

De eerste klappen zijn al gevallen, weet Frans Heijn van de Verenigde Rederijen Amsterdam, dat 43 kleinere bedrijven vertegenwoordigt. “Er zijn al reders die het bijltje erbij neer hebben ­gegooid. Veel ondernemers krijgen geen leningen meer bij de bank. Het onderpand is weg. De Jonckvrouw, de voormalige GVB-boot, is net voor 65.000 euro verkocht. Dat is bijna gratis.”

Ook bij zijn eigen boot, de Admiraal Heijn, lopen de kosten op. “We hebben 15.000 euro vaste lasten per maand, dat wordt niet allemaal door steunmaatregelen gedekt.”

Heijn heeft nood­gedwongen 140.000 euro bijgeleend bij de Triodos. “De enige bank die meeleeft, maar wel met per saldo 7 procent rente. De gemeente blijft intussen gewoon geld vragen voor aanmeerplekken die we niet ­gebruiken. Ik heb net een rekening van 13.000 euro binnen, in mei te betalen. Voor een beetje water dat we niet mogen gebruiken. Onze particuliere verhuurder heeft tenminste nog de helft van de huur opgeschort. Er staat iets over barmhartig in het stads­wapen, maar ze zijn bikkelhard. Er is nergens het gevoel: laten we die branche redden.”