Marco Aarnink over 'Ferd' en anderhalve meter: 'Grapperhaus verdient steun'

Als ik ergens heb geleerd mij staande te houden, dan was het wel in de goal op het voetbalveld. In mijn jeugd was ik keeper, niet al te best overigens. Als keeper moet je met een enorme bak commentaar kunnen omgaan, want jouw fouten worden hard afgestraft. Medespelers lijken vaak te vergeten dat er eerst tien anderen de fout waren ingegaan. Een goed team is een team waarin iedereen zich verantwoordelijk voelt. Dat is de kracht en het succes van een winning team: het samen doen!

Net als een keeper maak je als leider fouten; fouten die ook vaak onder een vergrootglas worden gelegd. Fouten waarvan je achteraf zegt ‘het was niet handig’. Maar het kwaad is dan al geschied. Terugkijken heeft geen zin, daar wordt niemand gelukkiger of beter van. Billen bloot, communiceren, verontschuldigingen aanbieden en ervan leren, is dan het beste dat je kunt doen. Daar komen leiders, net zo min als keepers, niet altijd mee weg. Hoge bomen vangen veel wind.

Pareto-principe

Vilfredo Pareto en Joseph Juran beschreven ooit het Pareto-principe, ook wel de tachtig-twintig-regel: tachtig procent van de uitkomsten kan worden verklaard door twintig procent van de oorzaken. Een concreet voorbeeld van Pareto was dat twintig procent van de Italianen tachtig procent van de bezittingen in handen had. De tachtig-twintig-regel wordt in het dagelijks leven, zeker zakelijk, heel breed toegepast, vooral om efficiënt aan de slag te gaan met de variabele die de grootste impact heeft.

Kijken we vanuit dat principe naar de corona-verspreiding, dan houdt tachtig procent van de bevolking zich prima aan de regels en zorgt twintig procent voor verspreiding van het virus. Dat klinkt plausibel. Ik voeg daar wel aan toe dat ook die tachtig procent zich niet voor honderd procent aan de regels kan houden. We zitten allemaal wel eens in een spagaat tussen wat wel en niet kan en we gaan allemaal wel eens bewust of onbewust een grens over. Dat ene etentje of die bijzondere bijeenkomst met familie of vrienden is soms te ‘intiem’, het handen wassen raffelen we soms af. Noem maar op. Ik durf wel te stellen dat we ons voor zo’n tachtig procent aan de regels houden en voor twintig procent (onbewust) smokkelen.

(Tekst gaat onder afbeelding verder)

De tweet van Jordi van de Bovenkamp, Creative director bij MediaMonks, die Aarninks verontwaardiging aanwakkerde:

Zo ook minister Grapperhaus, liefkozend ‘Ferd’ genoemd. De grote vriendelijke reus leeft als een 'prins in een glazen huisje’ waarin hij een feestje gaf dat hij beter had kunnen verzetten, zoals vele mensen dat doen. Al zijn emoties leidend bij ons mensen en als je het geluk gevonden hebt blaas je een bruiloft niet zomaar af. Toch had hij - zeg ik van een afstandje en achteraf - beter over zijn beslissing na moeten denken. Al zien we allemaal vaak achteraf pas de consequenties van ons handelen in. Heel menselijk.

Minister Grapperhaus, je weet wel, die ook gewoon ‘Ferd’ is, houdt zich net als de overige tachtig procent keurig aan minimaal tachtig procent van de regels. Maar ook deze pasgetrouwde politicus betrapt zichzelf weleens op een overtreding. Of ernstiger: hij werd betrapt op een overtreding, werd prompt onder een vergrootglas gelegd en is nu slachtoffer van uitvergrote foto’s, stemmingmakerij, roddelpers en foute media. Hadden we minister Grapperhaus tijdens die hele persoonlijke gelegenheid niet de rust moeten gunnen die Ferd het mens verdiende? Of moet minister Grapperhaus die ons land uit deze ellende leidt; wat hij tot dusver volgens mij prima doet, boeten voor een menselijke fout van ‘Ferd’?

Laat die tachtig-twintig-regel nou net overeenkomen met het beleid van de overheid. In de Nederlandse aanpak kan er veel, maar er zijn wel regels. De overheid lijkt hiermee te anticiperen op het feit dat niemand zich voor honderd procent aan de regels kan houden. Als tachtig procent zich voor tachtig procent aan de regels houdt, dan zijn we goed bezig met dat waar het beleid op is gericht: een gecontroleerde verspreiding.

Conclusie: op basis van het Pareto-principe houden we ons met tachtig procent voor tachtig procent aan de regels. Fair enough? We zijn allemaal mensen en maken allemaal wel eens een overtreding, ook met betrekking tot de corona-regels. Niet waar?

Moet de minister dan aan de hoogste boom worden gehangen? Nee, zeg ik. Ferd werkt namelijk keihard, in dienst van ons allemaal, als minister Grapperhaus. Ferd verdient dit niet, de ministers verdienen dit niet, de overheid verdient dit niet.

Wie moet het land leiden in deze crisis?

Het zal twintig procent van de maatschappij zijn die weer eens een enorm lawaai laat horen tegen de overheid: ‘Grapperhaus moet aftreden’, ‘Rutte moet aftreden’ en erger. Maar wie moet het land dan wel leiden in deze crisis. Niemand heeft het vaccin, niemand heeft het medicijn, niemand heeft 100 procent kennis en kent het beste beleid.

De overheid steunt ons, zeker ook de ondernemers, enorm. Wie had zich kunnen bedenken dat er zulke grote bedragen vrijgemaakt zouden worden om de boel draaiende te houden en bedrijven en banen te redden? De mensen in de politiek werken zich een slag in de rondte, voor ons allemaal. Geef ze verdorie de welverdiende pluim. Laten we ook klappen voor ambtenaren en politici, net als voor de zorg, omdat er van deze mensen onverwachts het onmogelijke gevraagd wordt!

Bedrijven en ondernemers hebben de tijd gekregen zich met veel creativiteit aan te passen aan ‘het nieuwe normaal’, gesteund door de overheid. Nu komt het aan op ondernemerschap en de juiste skills, organisatiestructuur en reorganisatie. De meeste bedrijven zijn inmiddels heringericht en toch zorgt nog twintig procent van de ondernemers voor lawaai. Onterecht lawaai.

Vooropgesteld, ik reken hiertoe zeker niet de ondernemers in cultuur, evenementen en horeca. De groep verdient wat mij betreft grotere steun de komende tijden. Deze bedrijven worden verder in het nauw gedreven en kunnen niet allemaal reorganiseren.

Begin bij jezelf

Goed, mijn oproep: houd alsjeblieft op met vingers te wijzen naar elkaar en spreek mensen die dat wel doen daar op aan. De overheid is niet de schuldige, dat is het virus.

Kijk altijd eerst naar jezelf. Willen we het virus stoppen en de economie opnieuw opbouwen, dan moeten we bij onszelf beginnen. Ondernemen is niet alleen maar glorie en succes. Ondernemen is overwinnen waar anderen opgeven; doorgaan waar anderen afhaken. Dit is het levenspad waar je voor hebt gekozen en het virus is een onverwachte barrière waar je dan doorheen moet.

Samen verantwoordelijkheid nemen

De oplossing is er nog niet, een weg naar de oplossing wel: samen dit virus klein houden, samen voor elkaar zorgen en samen verantwoordelijkheid nemen. Gun elkaar de ruimte eens een foutje te maken, ook de leiders, en help elkaar de crisis door. Juist nu hebben we een winning team nodig. Ook de mensen die samen ‘de overheid’ vormen, zoals ‘Ferd’.