Horecavoorman Willemsen droomt na loodzwaar jaar van knuffelende kroegbezoekers

Het was een ontmoedigend jaar voor hem. Willemsen (49) schoof samen met KHN-directeur Dirk Beljaarts aan bij overleggen met het kabinet. Daar liep de spanning hoog op, de belangenbehartigers van de vaderlandse horeca staakten zelfs enige tijd de gesprekken. Ook een kort geding tegen de staat mocht niet baten.

,,Laten we eerlijk zijn: onze resultaten in Den Haag vallen tegen. In het beleid is geen lijn te vinden. Vanuit het kabinet wordt heel erg geredeneerd dat als ondernemer A stuk gaat, er wel weer een nieuwe ondernemer voor in de plaats komt. Vanuit die optiek zou het voor de werkgelegenheid niet zo veel uitmaken. Zeker een minister als Wopke Hoekstra zit er zo in. Daar zit weinig empathisch vermogen, dat is heel veel macro-denken”, zegt Willemsen in het AD.

'Samen de crisis door is het echt niet geweest en dat is jammer'

Hij zegt meermaals boos te zijn geworden op de ministers Grapperhaus en Koolmees, staatssecretaris Keijzer en een aantal burgemeesters. Vanwege de stroperigheid van de besluitvorming en de draaien die soms worden gemaakt onder druk van partijpolitiek. ,,Ik weet nog dat het ministerie van Volksgezondheid aangaf dat alle glazen met een alcoholdoekje moesten worden afgedaan. Die mensen hebben geen benul van wat wij doen als ze met dat soort waanideeën komen. Wij zorgen áltijd al voor hygiëne.’’

Zijn rechtvaardigheidsgevoel kreeg een knauw. ,,Mijn allergrootste frustratie is dat eigenlijk iedereen zegt dat de horeca er niks aan kan doen dat ze op slot zit. Maar dat ook erg veel mensen het normaal vinden dat wij er bergen eigen geld in moeten stoppen en dat je, als dat niet meer lukt, failliet gaat. Hou ons dicht als je vindt dat dat nodig is, maar compenseer dan gewoon ruimhartig. En dat doet men niet… Dat voelt oneerlijk. Samen de crisis door is het echt niet geweest en dat is jammer.’’

Op de foto hierboven voorzitter Robèr Willemsen en algemeen directeur Dirk Beljaarts (l) van KHN tijdens het kort geding van de horecabranche tegen de staat. De brancheorganisatie eiste afgelopen zomer tevergeefs dat de coronamaatregelen in de horeca zouden worden versoepeld. Foto: ANP.

Radeloosheid

Vanaf de tweede lockdown, half oktober, ziet hij de grimmigheid toenemen. ,,In de achterban wordt de radeloosheid steeds groter, maar ook elders in de maatschappij slaat de agressiviteit toe.’’ Willemsen krijgt daarbij zijn portie. ,,KHN wordt nu gezien als zondebok. De negatieve reacties nemen toe. Steeds harder en bedreigender.’’ Maar aangifte doen heeft hij vooralsnog nimmer overwogen. ,,Ik voel me niet onveilig. Mensen die vanachter een computer schrijven dat ze dit en dat met je gaan doen, dat geloof ik allemaal wel.’’

In horecakringen moet de ‘big bang’ nog komen, zo voorspelt KHN. Uit ledenenquêtes blijkt dat op dit moment meer dan de helft van de 50.000 horecabedrijven technisch failliet is.

,,Die ondernemers bouwen elke dag meer en meer schuld op zonder dat ze dat ze nog eigen vermogen hebben. Onze minister Wiebes zegt telkens heel naïef dat het aantal faillissementen hem zo meevalt. Ja, dat klopt omdat de schuldeisers - huurbazen, leveranciers en zeker ook de overheid zelf - nog coulant zijn met het inlopen van achterstanden. Maar ergens zal het terugbetaald moeten worden. Dat je dat als minister niet wil zien, snap ik niet. De klap komt in het eerste en tweede kwartaal van 2021. Dat hebben wij constant gezegd.’’

Aanpakken

Zelf houdt hij al maanden vele ballen in de lucht. Zijn Rotterdamse cafés Melief Bender, de Pui en Pol en ook brasserie Muller & Co in Berkel en Rodenrijs slokken naast het KHN-voorzitterschap de nodige energie op. Hij begon de coronacrisis met negentig medewerkers. De nul-urencontracten zijn opgezegd, maar over de circa vijftig fulltimers die overbleven, zit hij dagelijks in. ,,Een deel kwijnt weg. Horecamensen zijn doeners. Het is niet alleen de pijn over het werk dat er nu niet is voor hen. Ze willen aanpakken, willen contact.’’

In Muller & Co, waar het gesprek plaatsheeft, wijst hij naar een handjevol jonge mensen dat daar feestpakketten inpakt. Eerder werden zijn zaken in kerstsfeer omgetoverd. Ook al wisten ze toen al dat ze zeer waarschijnlijk de deuren niet mochten openen.

,,Het lijkt bezigheidstherapie, maar ik zie hoe belangrijk het is om samen iets om handen te hebben. Zeker bij hen die geen gezin hebben. En dat zijn er veel in onze branche.’’ Behoorlijk wat collega’s hingen eveneens tegen beter weten in de kerstversiering op. De horecavoorman begrijpt dat goed. ,,We zijn trots op onze zaken en we willen onze gasten laten zien dat we niet dood zijn.’’

,,Als wij in het eerste kwartaal weer redelijk normaal kunnen gaan ondernemen, dan kunnen we vooruit kijken"

,,De batterij is leeg, maar ik hou het nog wel vol’’, zegt Willemsen over zijn eigen gemoedstoestand. Hij heeft de afgelopen maanden ‘een paar ton aan eigen vermogen verbrand’. Zijn portemonnee is hard geraakt, maar ondanks het krankzinnige jaar en het geregeld ’s nachts wakker liggen, verschijnt er een milde glimlach op zijn gezicht als de toekomst ter sprake komt.

,,Als wij in het eerste kwartaal weer redelijk normaal kunnen gaan ondernemen, dan kunnen we vooruit kijken. Grote landen als Engeland, Duitsland en Spanje heb ik al horen roepen dat rond Pasen de wereld weer normaal kan zijn op basis van een vaccinatieplan. Ik houd me vast aan de combinatie van testen, vaccineren en dat de zon in april weer gaat schijnen. Al hoop ik dat we in dit land het vaccineren beter op orde hebben dan het testen. Anders wordt het een hel.’’

April als lichtpunt, de horecabaas mijmert graag over de dag dat we er weer zonder gedoe op uit kunnen. ,,Ik weet zeker dat mensen massaal knuffelend in het café te vinden zullen zijn. Dat worden heel emotionele dagen, men heeft het vreselijk gemist.’’

Hij gruwt ervan als mensen als burgemeester Aboutaleb roepen dat stappen nooit meer wordt zoals het was. ,,Waar halen ze dat vandaan?’’ Bij vriendin Joyce heeft Willemsen al aangekondigd minimaal een maand op stap te gaan. ,,Op de eerste dag ga ik meteen bij Bertmans ontbijten en sowieso borrelen bij Verschoor. En omdat ik mijn lief verwaarloosd heb, verwen ik haar en mezelf bij Fred met een diner.’’