Rotterdam: De Ondernemer-redacteur Bart Remmers vertelt.
'Op de kaart ziet de 'rode zone' van het Rotterdamse centrum waar de mondkapjesplicht geldt er als striphond Scooby Doo uit. Loop je in levende lijve op de eerste dag van de plicht die het winkelende publiek en ondernemers moet beschermen tegen corona door de Koopgoot, over de Lijnbaan en in de Markthal, dan zijn er weinig honden te bekennen.
Het aantal flanerende, winkelende, pimpelende of zich naar kantoor haastende mensen is overigens ook niet enorm te noemen op deze zomerse dag. Maar Rotterdam zou Rotterdam niet zijn wanneer er ondanks de relatieve rust niets te beleven en te zien valt. Burgemeester Aboutaleb wordt midden op het Binnenwegplein door een handvol gemondkapte journalisten ondervraagd over ‘zijn’ nieuwe regels. Enkele boa’s kijken wat onwennig om zich heen: ‘gaan we de bellende jongeman nu wel of niet aanspreken op zijn zichtbare lippen en neus?’. Een viertal hevig getatoeëerde hardcore Feyenoord-fans voert met 010-vlag actie tegen de mondkapjesmaatregelen.
Foto's: De Ondernemer-redacteur Bart Remmers met mondkapje, daaronder de Meent in Rotterdam.
Verlaat het warme – want amper schaduw – stadsplein, ga twee hoekjes om en je bevindt je op de Meent. De hoeveelheid mensen voorzien van een mondkapje lijkt in de wat meer upscale winkelstraat voorzien van vele terrasjes hoger dan in de meer volkse en winkelketenrijke Koopgoot. Hier gaat het stukje gezichtstextiel pas omlaag wanneer er aan een ijsje gelikt dient te worden of een glas Sauvignon koud uit de koelkast op het cafétafeltje klaarstaat.
Boekhandelaar: 'De Meent weer spookstraat'
Op dezelfde Meent bevindt zich sinds jaar en dag boekhandel Snoek. En nee, eigenaar Arno Snoek is er niet vrolijker op geworden. ,,Inmiddels is de straat weer een spookstraat, zoals die al maanden was in het voorjaar. We zijn terug bij af. Zo gaat de winkelier wel ten onder in Rotterdam. Een heel trieste zaak".
'Waar is de vergoeding?' vraagt de ondernemer zich af. ,,De straat heeft ook al zo te lijden onder al die projecten, denk aan het inmiddels jarenlange herinrichting van de Coolsingel. De bouw van de metro ging sneller. Bovendien is het een overbodig en kostenverslindend project. Of de continue afzettingen en opbrekingen: geen auto kan je hier nog bezoeken. Ik ben geloof ik zeventig parkeerplekken kwijtgeraakt. En dan de hoge huren - en geen aanloop - dat kan toch gewoon niet? Is er hier alleen opportunisme?’’
Snoek heeft naar eigen zeggen ook nog eens structurele overlast van de huisbaas. ,,Dat duurt al meer dan vijf jaar. Met als hoogtepunt de plaatsing van ‘doodskisten’ (enorme kisten die werden gebruikt voor verbouwing van de verdiepingen boven winkelruimte, red.) voor mijn deur afgelopen oktober, toen de belangrijkste tijd van het jaar voor de middenstand begon. Mensen dachten dat de winkels tijdelijk gesloten waren. Gruwelijk zoals die huisbaas is. Erger dan onderwereld. Ik heb ook nog een zaak bij het Hof tegen hem. Dat gaat je niet in je koude kleren zitten.’’
,,Wat is het heerlijk om iedere maand je salaris gestort te krijgen op je rekening, wat geeft dat een rust in je kop. Maar dat geldt niet voor de winkelier. Van de mensen in Nederland wordt een eenvoudige discipline gevraagd: houd afstand! Redelijk toch? Als laatste: voer de mondkapjesplicht dan ook landelijk in. Gelijke monniken, gelijke mondkappen!'', besluit de Rotterdamse ondernemer.
Toeristen en dagjesmensen komen niet meer, Rotterdammers wijken uit naar Delft, Dordrecht of ergens anders
Martin Grotendorst, De Koffiebar in Rotterdam
'Mondkapjes. Toeristen en dagjesmensen komen niet meer'
Loop westelijk richting het Centraal Station en je belandt op de Karel Doormanstraat. Op één hoek huist sinds de jaren vijftig de in Rotterdam legendarische ijssalon Capri, op de andere hoek het veel recentere Dekoffiebar. Aan Martin Grotendorst, één van de twee eigenaars de vraag of hij het eens is met de zojuist ingevoerde mondkapjesplicht. De horecaondernemer zegt het dragen van een mondkapje op zich geen probleem te vinden. ,,Het probleem zit hem voor mij echter in de lokale verplichting’’, aldus Grotendorst.
,,Mijn verwachting is dat winkeliers en horeca in de rode zones wederom een klap gaan krijgen omdat onze klanten de voorkeur zullen geven aan een stad waar geen verplichting voor het dragen van een mondkapje is. Of Dekoffiebar er last van heeft? Zeker. Toeristen en dagjesmensen komen niet meer, Rotterdammers wijken uit naar Delft, Dordrecht of ergens anders.’’
Anti-mondkapjesplicht
Het rondje Rotterdam centrum wordt afgesloten met koffie aan de voet van het Schouwburgplein. Een stuk of vijf politievoertuigen en tweemaal zoveel agenten staan er rond een groepje mensen. Nog meer anti-mondkapjesactivisten? Jazeker. Een restje boze mensen van een toch al vrij bescheiden groep demonstranten. Het voorbij wandelend publiek kijkt er eventjes semi-geïnteresseerd naar en loopt weer nonchalant voorbij. Meestal met en soms zonder mondbedekking. Het lijkt de gewoonste zaak van de wereld.'
Foto onder: De Ondernemer-redacteur Ezra Hakze in Amsterdam, mét mondkapje.
Amsterdam: De Ondernemer-redacteur Ezra Hakze vertelt.
'Zit ik wel in de goede straat? Dat vraag ik me af zodra ik de Nieuwendijk oploop, een van de straten in Amsterdam waar sinds 5 augustus een mondkapjesplicht geldt. De mondkapjes zijn hier nog ver te zoeken. Ik kijk nog eens naar de straatnaam om te kijken of ik goed zit, want al vaker is gebleken dat ik na acht jaar wonen in deze stad nog prima in staat ben om de weg kwijt te raken. Toch zit ik goed.
Als ik verder de Nieuwendijk oploop verandert het beeld en ergens halverwege loopt een meerderheid van de mensen wél met een mondkapje. Misschien komt het doordat Amsterdam alleen in specifieke straten een plicht heeft ingesteld en niet in het hele centrum, waardoor mensen geneigd zijn om het kapje aan het einde van de straat weer af te doen. Sla een willekeurige steeg in en de gezichten zijn weer vrij, alsof je een landsgrens overschrijdt.
Mondkapjesplicht op 'dode hoek' tussen Kalverstraat en Spui
Een van mijn favoriete boekhandels (foto) zit precies in zo’n niemandsland, op een hoek tussen de Kalverstraat en het Spui in. Een medewerker van de Engelse boekwinkel Waterstones vertelt me dan ook dat hij liever een verplichting voor het hele centrum had gezien, want nu roepen de nieuwe regels verwarring op en lopen er af en toe nog klanten zonder binnen.
Overigens krijgt hij nauwelijks negatieve reacties als hij aan klanten uitlegt dat ze voortaan een mondkapje moeten dragen. Het lijkt ook niet minder druk in de winkel, mensen lopen rustig met hun mandje door de zaak en leggen er boeken in alsof het dagelijkse boodschappen zijn. De ochtend was wel wat rustiger, zegt hij, maar dat is eigenlijk al de hele coronacrisis zo.
Foto onder: Boekhandel Waterstones in Amsterdam.
Niet alleen klanten vinden de nieuwe maatregel soms verwarrend, maar ook winkeliers lijken er soms mee in hun maag te zitten blijkt in de Kalverstraat. In sommige winkels draagt al het personeel een mondkapje, in anderen maar een deel en in sommigen geen. En op de vraag of je ook een mondkapje op moet in de paskamer lijkt niemand een antwoord te hebben.
Halverwege de Kalverstraat zit een croissanterie waar ik altijd ging lunchen als student. Sindsdien is het niet veranderd, nog steeds dezelfde gele tegels, pizzabroodjes met extra kaas en vrolijke medewerkers met een Amsterdamse tongval. In horecagelegenheden zoals deze hoef je geen mondkapje op, maar ik vraag me af of er toch mensen zijn die het allemaal maar gedoe vinden en de broodjeszaak links laten liggen. De eigenares klinkt nuchter. Deze straat is altijd druk, dus de klanten blijven wel komen. Liever zo dan de tent weer moeten sluiten.
Weinig naleving op de wallen
Dan de wallen (foto). De laatste keer dat ik daar rondliep zaten we midden in de lockdown en was het er ongekend stil, met af en toe een buurtbewoner die zijn hond uitliet. De lege ramen met de gesloten rode gordijnen erachter gaven de buurt iets spookachtigs. Nu lijkt de wallen alweer als vanouds, vol met melige toeristen, die dus ook geen mondkapje dragen. Ik kan me voorstellen dat dit de plek wordt waar uiteindelijk het meest gehandhaafd moet worden. Terwijl ik me dat bedenk, realiseer ik dat ik de hele middag nog geen enkele boa heb gezien en in de Kalverstraat toch tachtig procent van de mensen een mondkapje droeg. Geen slechte score voor een eerste dag.'
Foto onder: De wallen in Amsterdam, op de eerste dag van de mondkapjesplicht.
