Wouter wilde geld verdienen en vroeg met pensioen, tot zijn leven voorgoed veranderde

,,Het ging niet meer. Op school liep mijn zoon helemaal vast. Al zagen wij dat totaal niet aankomen. Zijn cijfers waren toch uitstekend? Ook op het voetbalveld - eerst bij Feyenoord, nu bij Excelsior - is hij altijd in zijn element", vertelt hij aan het AD.

,,De kinderpsycholoog zag echter een autismespectrumstoornis. Een rotwoord, want het zegt niets over die jongen, op wie ik zo trots ben. Wel kwam de diagnose binnen als een mokerslag. Het veranderde ons leven. Mijn vrouw stopte met werken om hem thuis te ondersteunen. Ook veel van mijn zakelijke ambities konden in de kast. Mijn gezin had me nodig.

Hoe anders had ik mijn leven van tevoren bedacht. Het ondernemen zat er van jongs af aan in. Als kind maakte ik in onze schuur in Krimpen aan den IJssel, waar ik opgroeide, toastjes met kaas. Die verkocht ik huis-aan-huis voor een kwartje. Niets stond het ondernemerschap mij in de weg.

Reisde als handelaar in gedroogd fruit de hele wereld over

Wel heb ik na mijn bedrijfskundestudie tijdelijk, 20 jaar geleden, voor een baas gewerkt. Als handelaar in gedroogd fruit reisde ik de wereld rond. Dan kocht ik voor een Russische zakenpartner 200 containers rozijnen, om die voor miljoenen door te verkopen. Na discussie over de hoogte van mijn bonus, nam ik ontslag. Mij naai je maar één keer.

Naast mijn werk bouwde ik websites. Daar had ik niet voor geleerd. Maar in het land der blinden is de eenoog koning. Al snel wist ik daar een zakcentje aan te verdienen en goede mensen om mij heen te verzamelen. Daar heb ik een mooi internetbureau aan overgehouden, nu gerund door mijn compagnon.

Via een eigen reclamebureau, een internetbureau en tal van andere bedrijven, ben ik gegroeid tot de ondernemer die ik nu ben. Ik heb me altijd gericht op internet, reclame en Rotterdam.

Veel geld verdienen en vroeg met pensioen

Veel geld binnen harken, zodat ik vervroegd met pensioen kan: dat was altijd het idee. Maar na de dood van mijn zwager, die een half jaar na de diagnose kanker stierf, en de situatie met mijn zoon, sta ik daar nu anders in. Nú moet je leven. Niet later. Misschien loop ik morgen wel onder een tram.

Toch zit ik als eigenaar van Het Rotterdams Warenhuis natuurlijk nooit stil, behalve in juli. Dan gaan we vier weken op vakantie naar Zuid-Frankrijk. De eerste week mag echt niemand mij bellen. Alleen als de toko in de fik vliegt. De andere weken ben ik weer bereikbaar.

Maar in de zomer van 2016 werd ik wél in week één gebeld. We stonden op het punt om met vakantie te gaan, toen we een leus bedachten op zeshonderd draagtassen. Dat werd ‘Pleurt ‘t in me tassie’. Ik vond de tekst op het randje, maar stemde er toch mee in. De koffers waren gepakt. We moesten gaan.

Nog maar net de grens gepasseerd, ging de telefoon. ‘Alle tassen zijn verkocht. Wat nu?’ Bijbestellen natuurlijk! In totaal hebben we nu bijna 50.000 linnen tassen verkocht. Veel in Amsterdam. Daar sturen wij opvallend veel Rotterdamse spullen naartoe. Alleen met Ajax doe ik geen zaken.

Veel bedrijfsideeën komen voort uit een geintje. Neem het magazine Gers!, waar ik medeaandeelhouder van ben. In mijn jeugd vond ik alles altijd gers. Als in: vet. Toen we een optimistisch blad over Rotterdam wilden uitgeven, moest het wel Gers! gaan heten.

Failliet gaan voelde als enorm falen

Mijn leven is ook gers. Mijn ouders zijn er nog, ik heb een lieve vrouw en drie schatten van kinderen. Ik zit weleens te zeiken op dit land, maar het is allemaal best goed geregeld. Als ik zie hoe mijn zoon geholpen wordt door professionals met het geld vanuit de overheid; dat is waanzinnig. Via het steunen van goede doelen probeer ik wat terug te doen. Acties voor het Sophia Kinderziekenhuis of de Roparun.

Als ondernemer blik ik tot nu toe terug op een succesvolle loopbaan. Het ging echt niet allemaal vanzelf. Ook is een van mijn bedrijven failliet gegaan. Dat voelde enorm als falen, meer dan ik had verwacht. Toch ben ik doorgegaan, met een mooi Rotterdams warenhuis en andere goedlopende bedrijven als gevolg.

Gezondheid kun je niet afdwingen

Want succes kun je afdwingen. Daar ben ik van overtuigd. Ik ben ook niet van de ene op de andere dag succesvol ondernemer geworden. Als veertienjarige werkte ik in een tuincentrum. Later bij een groenteboer en in een bejaardentehuis. Daarbij heb ik mijn vaste baan opgegeven en ben ik in het diepe gesprongen. Wie doet dat?

Maar gezondheid kun je niet afdwingen. Daar kom je achter als het op dat vlak tegenzit. Er is niks belangrijkers dan het welzijn van je kinderen. Alles wat ik als ondernemer heb bereikt, zou ik wegdoen en inruilen voor de mentale gezondheid van mijn zoon.”