Van financial controller bij een multinational als Nestlé naar slager in Voorschoten. Een opmerkelijke carrièreswitch, maar niet voor Carla. Als klein meisje droomde ze er al van om slager te worden. ,,Ik mocht vaak met mijn vader mee naar de slagerij, geweldig vond ik dat. Thuis speelde ik winkeltje.’’
Maar naar de slagersvakschool mocht ze niet. ,,Dat vond mijn vader maar niks. Ik was de oudste en hij had nog twee zoons, die zouden de zaak wel overnemen. Ik kon goed leren, dus ik moest gaan studeren. Als ik na tien jaar nog steeds slager wilde worden, dan zouden we er over praten.’’
Lees ook: Viaanse slager (21) is jongste meester worstenmaker van Nederland
Ondernemerschap
Carla behaalde een master Economie aan de Erasmus Universiteit en werd financial controller. Ze werkte voor Unilever en daarna voor Nestlé. Toch bleef na acht jaar het slagersvak trekken. ,,Ik had het prima naar mijn zin in het bedrijfsleven, maar het ondernemerschap sprak me aan. Zelf de strategie uitzetten en beslissen. Op zaterdagen hielp ik nog mee in de zaak, en ik merkte dat ik op die dagen met het meeste plezier werkte.’’
,,Toen mijn vader 65 werd en met pensioen kon, maakte hij er grapje over, ‘Je wilde toch slager worden, nu kan het’, maar hij wist niet dat ik er al serieus over nadacht. Samen met mijn broer besloot ik de zaak over te nemen.’’
Een grote stap. ,,Ik zegde mijn goede baan op. En omdat ik in onze zaak ook leerlingen wilde opleiden, moest ik zelf alsnog de slagersvakschool doen. Mensen verklaarden me voor gek. Ik was al afgestudeerd aan de universiteit, waarom ging ik nog een mbo-opleiding doen en daarna achter de toonbank staan. Ik heb daardoor wel een split second getwijfeld. Doe ik er wel goed aan? Maar ik wilde het zo graag. Als ik het niet zou proberen, zou ik me altijd afvragen hoe het geweest was. En als het mislukte, kwam ik met mijn diploma vast wel weer ergens aan de bak.’’
Grijze tegeltjes
Carla en haar broer gooiden het roer om in de oude slagerij. ,,De zaak van mijn vader was een echte ambachtelijke slagerij – grijze tegeltjes, worsten aan de muur. Daar is niets mis mee, maar wij zijn een nieuwe generatie en wilden het anders. De slagerij moest een plek worden waar klanten graag verblijven. Waar ze aan de bar een broodje eten terwijl ze een praatje met ons maken. Met horeca-stylisten en een timmerman zijn we aan de slag gegaan. Inmiddels zijn we verhuisd en nog groter geworden. We hebben nu echt onze droomslagerij.’’
Ook al is Carla geen financial controller meer, de kennis die ze opgedaan heeft in het bedrijfsleven komt goed van pas. ,,Mijn vader was vroeger afhankelijk van wat de boekhouder zei over hoe het ging met de zaak. Ik heb zelf modellen gemaakt om bijvoorbeeld de marges te berekenen. Met een druk op de knop weten we hoe we ervoor staan en waar we bij moeten sturen.’’
Het beroep is in de laatste jaren veranderd, zo merkt ze. ,,Klanten zijn zich veel meer bewust van wat ze eten. De leefomstandigheden en de herkomst van het dier moeten goed zijn. We hebben de slagerij zo ingericht dat klanten alles kunnen zien wat wij doen. We hebben niets te verbergen. Ook hebben we een workshopruimte, waar mensen zelf kunnen meemaken hoe wij onze producten maken. Voor de Dag van de Slager komt er een basisschoolklas voor een les hamburgers maken. Het is belangrijk dat kinderen weten waar hun eten vandaan komt. Het groeit niet in het supermarktschap.’’
Trots
,,Voor de Dag van de Slager hebben we onze vader gevraagd een Black Angus koe van eigen vee uit te benen in de winkel. Dan is hij echt in zijn element. Maar verder werkt hij niet meer, hij is echt met pensioen. Als hij langskomt, is het voor een kop koffie. Zelf zal hij het niet snel zeggen, maar van onze moeder horen we dat hij trots op ons is.’’
Is het slagersvak echt zo leuk als ze als klein meisje dacht? ,,Ja, nog leuker zelfs. Het is niet zo dat ik dat andere niet had willen doen – ik heb daar ook een onwijs mooie tijd gehad – maar het ondernemerschap is iets anders. Er is altijd iets leuks waar je aan werkt. Het is als verliefd zijn, ik heb continu vlinders in mijn buik.’’
Ondernemerschap is als verliefd zijn, ik heb continu vlinders in mijn buik
Carla van Eijk, slager
