Bar van twintiger is 'booming business'

“Als ik heel eerlijk ben, wilde ik vroeger tuinder worden. Dat leek me wel wat, die vrijheid en ruimte om me heen.” Linda Franke lacht. Het is woensdagmiddag en Plein1959 is nog niet open. Aan het plafond hangen planten, aan de muren hippe posters en wandkleden en achter de bar staat een hoop glaswerk. Geen tuin, maar wel allemaal haar eigendom. En ze is 'pas' 25 jaar oud.

De 's-Gravenzandse begon vier jaar geleden met het opzetten van haar eigen bar: Plein1959. De naam is een eerbetoon aan haar vader, die overleed aan kanker toen ze zestien was. “1959 is zijn geboortejaar, maar niet veel mensen weten dat. Hoeft ook niet, het is vooral voor mij belangrijk. Van hem heb ik geleerd dat je altijd hard moet werken. Toen ik dit begon, had ik niemand om iets aan te vragen. Ik moest alles zelf doen.”

Verlegen

Ze is bij toeval in de horeca terechtgekomen. “Ik heb er heel veel geleerd, was een stil, verlegen meisje, maar heb me ontwikkeld. Ik had meer ambitie dan voor een baas te blijven werken, zie mogelijkheden en kansen in bepaalde situaties. Dat heb ik altijd gehad. Zo ging ik vroeger, als heel de Maasdijk vol stond met mensen die naar het strand wilden, al met limonade de dijk op.”

Droom

Dus toen ze in ijssalon Il Bianco werkte en het pand van haar bar leeg kwam, gingen de raderen al snel draaien. “Zo werd een stoute droom geboren. Ik dacht: 'Ik zie wel hoever ik kan komen'. Ik vond dat 's-Gravenzande nog wel een bar kon gebruiken. Een plek voor mensen van 25 jaar en ouder. Geen standaard kroeg.”

Voor ze het wist zat Franke middenin de nacht op de vloer van haar nieuwe bar, met uitgesneden kartonnen platen uit te meten hoeveel tafels ze kwijt kon. Over elk stopcontact moest worden nagedacht en ze ging met een meetlint op zak langs andere uitgaansgelegenheden om te kijken hoe hun bar was ingericht.

Gek

De reacties op haar plan, destijds was ze 21, waren wisselend. “'Je bent gek en veel te jong', zeiden sommigen. Maar mensen die me beter kenden, zeiden: 'Komt goed, dit is echt iets voor jou'.” Ze haalt haar schouders op. “Of het me stoorde dat ze me te jong vonden? Nee, dan maar gek.”

“Het is echt wel eens voorgekomen dat ik een afspraak had en ze vroegen of mijn vader nog zou komen. Een meisje en dan ook nog zo jong, dat vertrouwden ze niet. Dat vond ik niet leuk. Het maakt toch niet uit of er een man van vijftig voor je staat of een vrouw van 21? Het is niet eerlijk dat je dan niet serieus genomen wordt, terwijl je je droom wil najagen. Daar heb ik heus wel eens wat van gezegd. 'Ik ga hier wel mijn geld uitgeven, dus zorg maar dat je me serieus neemt'.”

Volhouden

In 2013 ging de bar open. “In het begin was ik jonger dan de meeste gasten.” Plein1959 is 'booming business', aldus Franke. “Een bar neerzetten is geen kunst. Het volhouden, dat is het moeilijke.” Het is, zeker de eerste maanden, non-stop werken, een beetje slapen en dan weer hard werken.

Leren

Inmiddels is ze vier jaar op weg. “We gaan ons steeds meer specialiseren in borrelmomenten, met het aanbieden van high-wine, high-beer, high-whisky. Zo zit er de ene keer een groep meiden van 25 jaar en dan weer een club mannen van zeventig. Het is heel breed en dat vind ik zo leuk.” Leren doet ze nog steeds. Zo heeft ze net de European Bartending School afgerond.

Onzeker

“Natuurlijk heb ik ook momenten van onzekerheid. Als het twee weekenden rustig is, denk ik: wat doe ik fout? Maar dan is het het derde weekeinde meestal weer vol. Je weet het toch nooit, maar zorgen houd je altijd een beetje.” Die kan ze niet delen met haar vader en dat doet pijn. “Hij is de belangrijkste persoon die ooit over die drempel zou kunnen stappen. De koningin? Nee ik had echt gewild dat mijn vader dit had gezien.”