Jongeren lopen weg met 125 jaar oude Deventer Borstelwinkel: 'Betalen liever voor ouderwetse kwaliteit'

Mirjam Nijbroek (56) woont boven de borstelwinkel in de Menstraat in Deventer. Ze is geboren en getogen tussen de bezems, plumeaus, nagelborstels, scheerkwasten, natuursponzen en – gek genoeg – 8mm-films. Waarover later meer.

Een opmerkelijke winkel, ook in die tijden al. Maar daar stond ze als kind nooit bij stil. ,,Het was er gewoon. Als er weer een lading sponzen binnenkwam, dan sprong ik vanaf de trap in de zachte bult sponzen”, vertelt Mirjam aan het AD. Dat is de trap die achter haar in de winkel steil omhoog loopt, naar de bovenwoning waar ze opgroeide en waar de ondernemer sinds 2018 weer woont. En van waaruit ze de borstelwinkel bestiert.

Vierde generatie borstelwinkelier

De winkel zelf is een tijdcapsule uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Houten toonbanken met vitrines, hoog opgetaste goederen tegen de muren. Oude posters van zeepmerken, licht vergeeld. ,,Ik laat alles zoals het is. Het wordt eigenlijk alleen maar mooier door de tijd. Hoef je niets voor te doen.”

Haar vader, Dolf Nijbroek, was een bekende Deventenaar. Hij was het gezicht van de winkel tot zijn overlijden in 2002. Kwam je de winkel binnen en was er niemand, dan hoorde je boven wat gestommel. Dan kwam Dolf de steile trap af. ,,Mijn vader was de borstelwinkel en de winkel was mijn vader”, zegt Mirjam. ,,Ik ben de vierde generatie. Deze maand zitten we precies 125 jaar op dit adres in de Menstraat.”

Jongeren willen ouderwetse kwaliteit

,,Mijn vader zou apetrots zijn geweest als hij zou zien dat zijn kinderen de winkel toch hebben voortgezet”, vertelt Mirjam. ,,In het begin met beperkte openingstijden, maar we zijn nu zo populair dat ik steeds ruimere openingstijden hanteer.”

,,Het is geen vetpot, maar ik merk dat de belangstelling toeneemt. Er komen steeds meer jongeren. Als ze hun huis gaan inrichten, besteden ze liever wat meer euro’s aan borstels en schoonmaakspullen, als het maar ouderwetse en duurzame kwaliteit is.” Haar vader maakte tot eind jaren 50 zelf nog borstels en bezems. Tot een brand de werkplaats aan de Bergstraat 51 in de as legde. Toen loonde het niet meer om zelf producten te maken. ,,Toen zocht mijn vader drie betrouwbare leveranciers, die ik nu ook nog steeds heb. Twee Nederlandse en één Duitse.”

Lange zwijgende stoet over de Brink

To Nijbroek, haar moeder, overleed in 2011. Ze werd door de buurt op indrukwekkende wijze weggebracht. Een lange zwijgende stoet ging over de Brink naar haar laatste rustplaats. ,,Toen was de winkel ook al een bezienswaardigheid”, zegt haar dochter. ,,Maar mijn broer en ik sloten de winkel wel enige tijd. Om alles te inventariseren, om zaken op een rij te zetten. Gaan we door of niet?”

Ze besloot al snel dat de winkel door zou gaan. ,,Eerst alleen op de zaterdag open, kijken hoe het gaat. De belangstelling bleef en is alleen maar groter geworden. Nu ben ik vanaf april op vrijdag en zaterdag beperkt open, in mei en juni donderdag, vrijdag en zaterdag. In juli en augustus dinsdag tot en met zaterdag. Nu ik boven de winkel woon is dat ook wat makkelijker.”

Eerste videotheek van Deventer

Haar vader Dolf was naast connaisseur van bezem en borstel ook een enthousiast filmer. Hij legde zelf belangrijke gebeurtenissen in Deventer vast op 8mm-film. Het opendraaien van de Schipbrug bijvoorbeeld.

Zijn privécollectie is naar het Historisch Centrum Overijssel gegaan. In de jaren 60 rook hij handel. ,,Hij begon als eerste met de verhuur van filmpjes. Tom en Jerry, de Dikke en de Dunne, Donald Duck. Kon je hier huren, met een projector erbij. Eigenlijk waren we de eerste videotheek van Deventer”, zegt Mirjam Nijbroek.

Ze had nooit gedacht dat ze in de voetsporen van haar ouders zou treden. ,,Maar het loopt zoals het loopt. Ik ben er blij mee. Ik woon boven de winkel en er is altijd wel aanloop. Het blijft leuk te zien hoe verbaasd mensen zijn als ze de tijdcapsule van de winkel binnenstappen. Ik heb nu nog een andere baan naast de winkel, in de ochtenden. Misschien wordt dat in de toekomst anders, we zien wel.”

Stilletjes dromen van ‘Hofleverancier’

De winkel is eigenlijk een minimuseum in de stad. Dat raakt een gevoelige snaar bij Nijbroek. ,,Het zou mooi zijn als de gemeente daar wat meer oog voor heeft. Het zijn vooral het Koekwinkeltje op de Brink en de Walstraat als bijzondere winkelstraat die worden gepromoot.”

,,Weet je wat ik mooi zou vinden? Dat de Borstelwinkel het predicaat Hofleverancier zou krijgen. Vier generaties Nijbroek, 125 jaar op dezelfde plek. Ik weet niet hoe dat werkt om zo’n predicaat te krijgen. Stel je voor, zo’n schild boven de deur. Dolf en To zouden dat zó prachtig vinden. Dat weet ik zeker.”