Iron girl-shirt, peperdure Balenciaga-hakken en jeans gestroomlijnder dan het schaatspak van Kjeld Nuis. Zakenvrouw en Wie is de mol?-revelatie Olcay Gulsen straalt in het SuperTrash-hoofdkwartier meer dan alle geëtaleerde bling-bling creaties bij elkaar. Oorzaak: ze wisselde haar dieet van talloze Red Bulls en sigaretten in voor theetjes en een sporadische haal uit de e-smoker. Ook mentaal heeft ze zichzelf weer op de rit na een periode vol huilbuien en burn-outgevoelens waarbij onverwerkt familiezeer om de hoek kwam kijken.
Schizofrenie
Gulsen had 'een kutjeugd' door haar schizofrene agressieve vader die zijn vier dochters en zoon regelmatig de volle laag gaf. Jaren weigerde ze elk contact met hem, bang voor de emoties en stress die een weerzien met zich mee zou brengen.
Lees ook: Het mode-imperium van Wie is de Mol deelnemer Olcay Gulsen
Overwerkt
,,Maar toen ik zo in de knoop zat, had ik begin 2017 ineens de behoefte om die relatie te fiksen en te lijmen. Puur om mezelf beter te voelen. Egoïstisch, maar ja. Ik was compleet overwerkt en al twee jaar zo over mijn eigen grenzen heen gegaan dat ik steeds verder weg gleed. Alleen maar kon janken als ik 's avonds thuis op de bank zat. Ik was uitgeblust, had nergens zin in. Ik wist dat het anders moest, dat ik mijn leven opnieuw moest inrichten. Het kostte me alleen enorm veel moeite dat te aanvaarden.''
CEO
Maar ze zette door. Gulsen stopte als CEO bij haar bedrijf - 'ik voel enorme opluchting' - en richt zich meer op creatieve processen van haar vak en tv-werk. Dit najaar komt zij bij de publieke omroep met een docu-serie over ondernemen. Komende week verschijnt haar boek SuperOlcay dat ze met journalist Karin Kuipers schreef.
Wat was de druppel waardoor je besloot: ik moet veranderen?
,,Ik had op een zondagochtend om 8 uur een zakelijk gesprek met een marketingdirecteur van een groot concern, terwijl ik me de hele week kapot had gewerkt. Geen idee meer waarom ik op dat tijdstip wilde vergaderen. Bizar als ik eraan terugdenk. Na vijf minuten barstte ik midden in de broodjeszaak waar we zaten keihard in huilen uit. Die man moet wel gedacht hebben: wat een freak is dit. Hij vroeg: 'Wat is er?' Ik zei: 'Ik weet het niet'. Maar hij moet iets aangevoeld hebben want hij raadde me twee zelfhulpboeken aan. Ik kocht ze meteen, maar heb ze niet eens opengeslagen. Alles stond op rood.''
Waarom liet je het zover komen?
,,Als je bedrijf groeit, doe je steeds minder waar je goed in bent en heb je steeds meer verplichte nummers. Kortom: ik had te weinig tijd voor het ontwikkelen van collecties en moest me richten op het zakelijke en financiële deel. Maar ik ben geen geboren CEO die op een sinaasappelkistje gaat staan en zegt: 'Jongens, dit is mijn visie'. Ik stak te veel energie in iets waar ik nooit goed in zou worden en had op een gegeven moment het idee dat ik op alle fronten tekortschoot. Dat wilde ik verbloemen en daardoor ging ik nog harder werken terwijl ik de zaken niet onder controle had. De nieuwe lijn St. studio sloeg niet aan en ik kocht twaalf verliesgevende winkels terug van franchisers. Het bedrijf had daardoor een heel slecht jaar, we moesten reorganiseren.''
Lees ook: Olcay Gulsen begint aan nieuw zakelijk avontuur
Waarschuwden je vriend of zussen: Olcay zo kan dit niet langer?
,,Nee. Ik ben heel goed in mezelf isoleren en camoufleren hoe ik me voel. Ik had hulp moeten zoeken: een shrink met alles erop en eraan. Maar dat deed ik niet omdat ik al mijn hele leven de instelling heb: ik fiks het zelf, ik ben sterk. Nu ik mijn eigen zwaktes ken, wil ik meer delen met anderen. Maar ik zou liegen als ik zeg dat ik hele weekeinden met mijn zussen op Vlieland ga doorbrengen. En mijn vriend hoeft niet te denken dat ik nu om zes uur 's avonds thuiskom. Ik heb nog steeds ambitie. Misschien moet ik wel aan de kinderen. Want dat besluit kan ik niet heel lang meer uitstellen. Maar ik voel die wens niet van binnenuit. Als ik vriendinnen met kinderen zie denk ik niet: wauw. Maar: mwaohhh.''
Krijg je weleens kritiek van je zussen?
,,Nooit. We zijn heel harmonieus, hebben geen woordenwisselingen. Misschien wel vanwege onze heftige tijd thuis. De enige die kritiek op mij heeft, is mijn vriend. Dat ik rommelig ben en de handdoeken verkeerd opvouw en meer van die onzindingen die in mijn wereld niet bestaan. Dan denk ik: ja ja, je hebt je punt nu wel gemaakt.''
Zie je je vader nog?
,,Een keer per maand. Hij zit niet langer in een inrichting, is uitbehandeld. En dat terwijl hij schizofreen en zwaar verslaafd is. De helft van zijn leven was hij geïnstitutionaliseerd. Kreeg hij medicijnen, was er ritme en regelmaat. Nu niet meer. Ik vind het zwaar hem te zien, maar heb geaccepteerd dat hij ziek is en dat de agressie erbij hoort. Ik heb hem vergeven. Dat kon ik als kind niet, maar begrip komt met de jaren.''
Je bent de verrassing van Wie is de Mol? Wat voor reacties krijg je?
,,Vaak: je bent zo anders dan ik dacht. Maar ik ben altijd mezelf. Ik heb een grote mond naar anderen toe, tegelijkertijd schuw ik niet mezelf snoeihard af te maken. En dat kunnen mensen nu zien in die uitzendingen. Tot nog toe had ik te maken met beeldvorming en vooroordelen: een vrouw op hakjes, mooi gekleed, runt een modebedrijf. Bats: diva. Of: hersenloos. Ik krijg regelmatig het label 'dom' opgeplakt. Dat vind ik oprecht raar, ik heb een internationaal bedrijf opgebouwd, stuur 150 mensen aan. Het zijn bijna altijd vrouwen die mij dom noemen. Misschien omdat het hen irriteert dat ik als vrouw ben gaan ondernemen. Maar nu vul ik in voor anderen, ik heb eigenlijk geen idee.''
Is het ingewikkelder voor vrouwen dan voor mannen om te ondernemen?
,,Tot een bepaald niveau maakt het weinig uit. Maar in de top en op corporate niveau merk ik dat vrouwen minder serieus worden genomen. Daar heerst een traditioneel mannencultuurtje. Zeker in landen als India waar ze duidelijk laten merken: wie komt er nu aankakken om met ons te onderhandelen? Je probeert je dan intelligenter voor te doen, gaat je kleding aanpassen. Maar dat voelde voor mij onecht. Ik ben zaken die mij irriteren gaan benoemen, recht voor zijn raap. Ik heb meegemaakt dat ik met een adviseur ergens kwam en dat het woord tot hem en niet tot mij werd gericht. Toen zei ik: 'Sorry, je vraagt dit toch echt aan de verkeerde persoon. Ik ben de eigenaar'. Daardoor vinden sommigen mij brutaal, maar ik geef mijn eigen grenzen duidelijk aan. Veel vrouwen durven dat niet.''
Heb je in die mannenwereld met #metoo te maken gehad?
,,Op mijn 26ste had ik krediet nodig en ging naar de bank. De directeur begon over mijn been te strelen en vroeg: hoeveel heb je nodig? Ik ben acuut opgestaan, zei 'dit accepteer ik niet' en liep de deur uit. Je moet jezelf beschermen en ervoor waken dat je in een kwetsbare positie belandt. Ik begrijp oprecht niet dat vrouwen naar hotelkamers gaan voor zakelijke afspraken. Ik zeg niet dat ze dan zelf vragen om ellende, ik vind dat je moet voorkomen dat je in bepaalde situaties terechtkomt. Als je daardoor je volgende stap in je loopbaan niet of nooit meer kan maken, dan is dat maar zo. Het is heftig wat ik zeg, maar mannen en vrouwen verschillen nu eenmaal. Dat was 700 jaar terug zo en dat zal over 700 jaar nog zo zijn. Bovendien: waar macht is, is misbruik. Die twee zullen altijd hand in hand gaan. De discussies erover zijn belangrijk, maar de wereld steekt nu eenmaal zo in elkaar.''
Ik krijg regelmatig het label 'dom' opgeplakt. Dat vind ik oprecht raar, ik heb een internationaal bedrijf opgebouwd, stuur 150 mensen aan
Olcay Gulsen
