Wierdense horeca-ondernemers sluiten na 48 jaar noodgedwongen de deuren

De regen tikt gestaag op de terrasoverkapping. Eef Nieuwlaar staart strak voor zich uit. De Almeloër en zijn vrouw moeten hun tranen meerdere keren bedwingen. Het stel is niet te benijden. Hun levenswerk gaat op slot. Definitief. En bepaald niet op de manier zoals ze dat zelf graag hadden gezien. Integendeel.

„Had ik de tent maar aan het begin van de coronacrisis dichtgegooid, dan hadden we ons een hoop ellende kunnen besparen”, verzucht de restauranteigenaar met de kenmerkende snor. „Maar vanuit meerdere kanten hoorden we op dat moment dat het allemaal wel mee zou vallen. We moesten er maar volgens de adviseurs gewoon even doorheen bijten. Het zou wel goed komen. Nou niet dus.” Meerdere verkooppogingen slaagden niet. Onder meer door corona.

Hij kijkt door het raam naar binnen, waar één van de spaarzame serveersters net een lunch opdient. „Alles waar we voor gewerkt hebben, onze oude dag? Weg. Verdampt in die moeilijke jaren. En veel beter is het er nu niet op geworden.”

De gedwongen coronasluitingen, fors gestegen prijzen, een schrijnend personeelstekort en de energiecrisis vormen de bittere cocktail die De IJzeren Pot nu de das omdoet. Het horecapaar is moe gestreden. De puf is er niet meer.

Steunbetuigingen van klanten

Uit de talloze steunbetuigingen, bloemen en kaartjes voor Eef en Elly blijkt wel dat vele liefhebbers van goed eten dat ontzettend jammer vinden. Vrijwel heel Twente kent het restaurant dat als uitstekend bekendstaat. Dat is niet vreemd, want het tweetal sleept immers een flinke lading culinaire ervaring mee.

Het restaurant bestaat al 48 jaar. De ouders van Elly begonnen het restaurant aan de Bornsestraat in Almelo. In 2003 verkaste de horecagelegenheid naar de Rijssensestraat in hartje Wierden.

„We hebben in al die jaren mooie tijden gehad. Een fijn team. Een goed draaiende zaak. Natuurlijk hebben we ontzettend genoten”, herinnert Eef zich. „Het is en blijft een prachtig vak. Dat is nu niet opeens veranderd.”

De niet aflatende inzet van Elly in de keuken van het restaurant zegt wat dat betreft genoeg. Ze is 71, maar van ophouden wil ze niet weten. Als het restaurant geopend is, trekt ze elke ochtend trouw haar schort aan en gaat ze aan de slag in de keuken.

Planning niet rond door personeelsgebrek

„Het wrange is dat ik op dit moment ook niet kan ophouden als ik dat zou willen.” Door het personeelsgebrek is het alle hens aan dek. Had De IJzeren Pot vóór corona nog een team van negen vaste medewerkers, nu zijn dat er, als het meezit, vijf. De meerderheid van dat clubje lijkt de zaak tot het einde trouw te blijven „Maar als we zelf niet volop meedraaien, krijgen we de planning niet rond.”

Noodgedwongen werd daarom al een doordeweekse openingsdag geschrapt. „En afgelopen zomer moesten we drie weken dicht omdat je je personeel toch vakantie gunt.” De ervaren horecaman weet dat zijn restaurant zeker niet de enige is met zulke problemen. „Ik ben bang dat er nog veel meer vergelijkbare ondernemingen omvallen, als er niet snel iets verbetert.”

'Tegenslagen breken je op'

Hoe mooi het werk ook is en hoe graag het paar met hun zaak bezig is, op een gegeven moment breken al die tegenslagen je op. „Misschien was het wel gelukt als we wat jonger waren geweest. Nu kunnen we de moed eigenlijk niet meer opbrengen. Dan moet je durven zeggen dat het mooi geweest is”, zegt Eef.

„Als je merkt dat de motivatie daalt, is dat wel het beste. Ik merk dat de zin er soms niet is. Vroeger kon ik na een partij of cateringklus nog fluitend de aanhanger uitpakken. Nu laat ik die soms weken staan, omdat ik er even geen zin in heb. Verschrikkelijk, maar het is zoals het is.”

Tijd van bezinning en verwerking breekt aan

De IJzeren Pot is voor het laatst open op zondag 28 november. Daarna breekt voor Elly en Eef een tijd van bezinning aan. Een tijd van verwerking. Tegelijkertijd is het een periode waarin ze zich eens niet druk hoeven te maken over de kerstplanning voor het restaurant. „Al waren dat natuurlijk altijd mooie dagen waarop het restaurant bomvol zat.”

De komende tijd biedt de twee wel de kans om hun volgende stap vorm te geven. Want het paar runt nog een eetgelegenheid op Het Lageveld. Met Het Paviljoen stoppen ze niet. Daar organiseren ze vooral bruiloften en andere feesten, terwijl in de zomer het zwempubliek van het recreatieterrein bediend wordt.

„We kunnen er ook niet mee stoppen, want er zal toch brood op de plank moeten komen”, meldt Eef, een tikje grimmig. „Hoe we dat precies gaan doen, moeten we maar eens rustig bekijken.”

Nieuwe horeca in de toekomst

In de tussentijd wordt het pand van De IJzeren Pot leeggehaald en verkocht. Aan wie, kan het stel nog niet vertellen. Wel lijkt er in de toekomst horeca te blijven in het gebouw. „Maar de naam De IJzeren Pot? Die zal verdwijnen.”