'Ik wil een sportschool openen waar je wél graag komt'

Barbara den Bak (36) pakt graag een beetje door. Geen getut, geen getreuzel. Ze heeft meer te doen. Trainingsprogramma's samenstellen bijvoorbeeld, voor haar sportschool High45 die ze volgende maand in de Weesperstraat opent. Of beter: sportclúb. Pompende beats, gedimde lichten, en een op en neer springende spierbundel voor in de zaal die opgewekt aanwijzingen geeft. "Ik wil een clubgevoel creëren," zegt Den Bak. Met die bijbehorende muziek en lichten dus, tijdens haar high intensity-trainingen van 45 minuten.

Daarvoor kun je je per les online opgeven. Geen fitnessabonnementen bij Den Bak. Die zucht en rolt met haar ogen. Hopeloos achterhaald. Nog wat hoofdschudden om de boel te benadrukken. "Nederland wordt gedomineerd door grote budgetclubs. Verschrikkelijk. Ik ga dwars tegen die gevestigde orde van sportscholen in."

Wat is er mis met de Nederlandse sportschool?"De meeste zijn totaal niet inspirerend. Grauw, met van die systeemplafonds en rijen toestellen. Geen wonder dat niemand gaat. Maar daar zijn ze ook op ingericht: slapende leden. Sommigen hebben een capaciteit van achtduizend, maar verkopen tienduizend abonnementen. Die tweeduizend komen gewoon niet - dat weten ze. Ik wil een beleving maken van mijn gym zodat je er wel graag komt. Het wordt een sfeervolle boutiquefitness, zo noem je dat. En wij hebben een juicebar."

Klinkt hip. Mijn moeder is sportief. Mag die ook komen?"Tuurlijk. Het is voor iedereen met behoefte aan een nieuw sportconcept. Onze hoofddoelgroep is 24 tot 44 jaar, maar wie ouder is, is ook welkom. Ik stond laatst in Londen bij Barry's Bootcamp te trainen naast een gast van zeventig zonder shirt. Die zag er nog goed uit. Ik dacht: nou, nou."

Den Bak richtte in 2009 outdoorsportbedrijf The Bootcamp Club op. Ideetje uit Los Angeles. "Ik was daar met vakantie en zag overal sportclubjes buiten. In Nederland had je alleen hardloopgroepen." Tijd voor een experiment, vond ze. Ze stelde testgroepen samen, bestaande uit haar vrienden die ze een parcours liet afleggen door het Amsterdamse Bos, het Vondelpark en over de hei.

"Uiteindelijk kon ik aparte lessen organiseren: voor beginners, marathonlopers, en een training voor gevorderden. Er kwamen steeds meer mensen bij." Zoveel dat ze een franchiseformule kon maken van The Bootcamp Club, en er een zakenpartner bij haalde. In 2014 had ze veertigduizend leden - en nauwelijks meer plezier in haar werk. "Ik was manager geworden. Dat was funest voor mijn creativiteit. Ik hield me vooral bezig met liquiditeitsbegrotingen en facturen."

Ze verkocht haar aandelen en stak het geld in haar sportdroomplan: High45, en in de luchtbehandelingskast. "Kost een vermogen, dat ding. Maar die is nodig zodat de lucht op tijd wordt ververst, anders gaat het stinken. Daar heb ik vandaag alles over geleerd."

Ze lacht en legt uit dat ze zich met elk aspect bezighoudt. Dat ze dagen heeft waarop ze spreekt met de architect, interieurbouwer, websiteontwerper, fotograaf en copywriter. Best vermoeiend. Maar ze móet. Van zichzelf. "Ik wil dat dit een keten wordt. Ik ben echt een ondernemer. Ik wil knallen."

Waar komt dat vandaan?"Mijn ouders hadden 25 jaar een restaurant in de Kerkstraat, mijn oma was de eigenaar van het café waar nu De Ooievaar zit in de Utrechtsestraat. Ik kom uit een horecafamilie waar iedereen hard werkte. Maar ik snap eigenlijk niet waarom je dat niet zou doen."

Hard werken?"Ja. Ik kan niet tegen mensen die niet hard werken. Soms geef ik die dan ook een schop onder hun kont. Het meisje van 23 bijvoorbeeld, dat ik net heb aangenomen. Die wil maar 32 uur werken. Halló, je bent 23! Hoezo werk je geen 40 uur?"

Waarom vindt u dat dan zo erg?"Omdat er zoveel meer kan. Ik vind het zonde als mensen niet alles uit hun leven halen. Ik heb vriendinnen die klagen over hun baan, maar intussen al jaren vastzitten bij dezelfde werkgever. Dan neem je toch ontslag, en ga je doen wat je wél leuk vindt? Het is eng om je zekerheden op te geven, maar zo'n bedrijf kan ook failliet gaan."

"Ik dacht dat ik voor altijd bij The Bootcamp Club zou blijven. Maar ik wilde toch iets anders. Dat gebeurt. Alles verandert, continu."

Bent u erg veranderd?"Ik ben harder geworden. Als je je eigen bedrijf hebt, leer je efficiënt te werken. Ik heb geen tijd meer voor vaag gebrainstorm, neem liever snel een beslissing op basis van een goed plan. Ik word vaak benaderd door partijen die willen samenwerken. Die zeggen: 'Ik denk dat wij iets voor elkaar kunnen betekenen, want wij hebben dezelfde doelgroep.' Ja, dat zie ik ook wel. Maar wat wil je? Wat is je plan? Hoe gaan we dat uitvoeren? Van mijn personeel verwacht ik ook dat ze zelf ergens mee komen. Als ze iets vragen, zeg ik: 'Heb je dat al gegoogeld? Wat zou je doen als dit jouw bedrijf was? Doe maar gewoon, verras me.' Gáán. Er zitten maar vierentwintig uren in een dag."

Daarin moeten tegenwoordig ook flesjes worden gegeven, en luiers verschoond. Den Bak en haar vriend hebben een baby van tien maanden, James. "Dóódvermoeiend. Ik slaap niet meer. En ik ben nog altijd even chaotisch", zegt ze lachend. Een korte pauze. "Maar wel iets verantwoordelijker. Ik wil dat alles goed voor hem geregeld is later. En ik hoop dat ik straks ook een hypotheek kan afsluiten, net als mijn vrienden. Nu zit al mijn geld in mijn bedrijf."

Sport u zelf eigenlijk nog?"Jawel. Op kantoor. Dat noem ik nu 'het testosteronhok' omdat mijn stagiairs daar zitten: allemaal gasten tussen de 22 en 27 jaar. Hilarisch. Samen testen we de programmering. Binnen drie kwartier moeten we drie stations hebben afgewerkt: een warming-up, een dynamische stretch, dertig seconden sprinten, rennen, push-ups, diepe squats met gewichten."

"Doordat ik sport, vind ik rust. Drie weken na mijn bevalling begon ik al met hardlopen, en ook tijdens de zwangerschap bewoog ik veel. Ik word edgy als ik niet train."

Hoe zorgt u ervoor dat u niet doorslaat?"Ik heb fases gehad waarin ik veel krachttraining deed en alleen kip en broccoli at. Maar dat houd je niet vol. Ik heb weleens meisjes op mijn trainingen gehad die alleen maar wilden afvallen. Die leefden op zakken sla. Dan vroeg ik wat ze voor de training hadden gegeten. Niks, dus. Wat doe je hier dan in godsnaam? Dat vind ik afschuwelijk."

"Ik ben nu bezig met een deal met een burgertent. Het lijkt me leuk om kortingsbonnen uit te kunnen delen voor een hamburger. Je moet wel leven. En jezelf niet te serieus nemen. Het eerste wat je verliest als je bezig bent met afvallen, is je gevoel voor humor."