Nieuws Actueel
Hij raadt zijn dochter niet aan in zijn voetsporen te treden
Hij staat bij de Sint Jacobskerk in Vlissingen. Simon Job Kleinman. De melkboer. Het centrum van de Scheldestad is zijn vaste wijk. En hij doet aan scheepsbevoorrading. Al veertig jaar zit hij in het vak. Op zijn veertiende begonnen als zaterdaghulpje in de winkel van Goedhart.
Sinds 22 jaar heeft hij een eigen zaak. Kleinman heeft de tijd nog gekend dat het wemelde van de collega’s. Melkboeren, en ook groenteboeren, bakkers, schilleboeren, scharesliepen - het was een drukte van belang. Inmiddels is het stil geworden op straat. Simon Job Kleinman is op Walcheren de enige melkboer, die nog twee tot drie keer per week aan de deur komt. Als u dat wilt, want de klant is koning. Nog tien jaar moet hij het volhouden. Met dank aan de nieuwe pensioenregels. Niet dat hij daar moeite mee heeft. "Het is leuk en afwisselend werk", zegt hij in de PZC. Om eraan toe te voegen dat er wel sprake is van wat slijtage. Veel tillen en sjouwen, vaak trappen lopen, dat gaat je allemaal niet in je koude kleren zitten. "Nee, het is geen vetpot. Mijn werk is kostendekkend", klinkt het diplomatiek. Inderdaad, hij zal zijn dochter niet aanraden om in zijn voetsporen te treden. Kleinman: "De maatschappij is harder geworden. Mensen zijn er minder voor elkaar. Toch wordt me soms wel gevraagd, of ik de familie wil bellen als het nodig is. Dat doe ik dan, daar ben je mee opgegroeid."
