Speciaalzaak: poppenhuizenminiaturenwinkel in Goes

'Hier staan we bekend als de dames Pronk", zegt Anke, die samen met zus Prina een winkel runt in poppenhuizenminiaturen. Zelfs de buitenkant van hun winkelpand annex woonhuis aan de Keizersdijk in Goes ziet er uit als een poppenhuis.

Bij het betreden van De Kleine Wereld vergeet je bijna de eigenaresse te groeten; de duizenden kleine poppenhuisminiatuurtjes eisen alle aandacht op en doen je even de realiteit vergeten. Je kunt het zo gek niet bedenken of de dames Pronk hebben het liggen in hun glazen vitrines. Van pollepeltje tot porseleinen serviesje, van afwasteiltje tot wc-potje en van stethoscoopje tot mini-reageerbuis.

Zelfs een bijbeltje ligt te wachten op de juiste eigenaar. Anke: ,,Staat zelfs tekst in, maar je moet er wel een loepje bij pakken om het te kunnen lezen."Na een moeilijke periode in Amsterdam besloot Anke zeventien jaar geleden terug te verhuizen naar Goes. Bovendien zat haar moeder in een verzorgingstehuis en die kon wel wat hulp gebruiken. ,,Prina en ik wilden iets leuks gaan doen naast het verzorgen van onze moeder." Ze overwoog zelfs een winkel met Australische spullen, maar de plannen wijzigden plots toen ze samen met haar zus meeging naar een beurs voor poppenhuisspullen. ,,Ik wist niet wat ik zag. Al die kleine spulletjes. Zó schattig. Toen wist ik het. Wij gaan poppenhuisspullen verkopen in Zeeland, want dat was er toen niet en nu eigenlijk nog steeds niet.

"Hooguit vijf jaar gaven ze het. Inmiddels zitten ze zeventien jaar in hun pandje tussen de poppenhuisspullen. ,,Alles schaal 1 op 12, dat is de meest voor de hand liggende maat", legt Anke uit. ,,Dan komen de spullen het mooist uit in een poppenhuis."De klantenkring van Anke en Prina is heel divers. ,,We hebben klantjes van 12, maar ook van tegen de 90."

Hun eerste klant was een buurtbewoonster. ,,Die wilde haar leven lang al een poppenhuis. Ze moest haar eigen poppenhuis als klein meisje achterlaten in Indonesië. Toen wij onze winkel opende, heeft ze een poppenhuis voor zichzelf gekocht. Ze was toen al in de tachtig denk ik." Uiteindelijk liep haar liefde voor poppenhuizen ietsiepietsie uit de hand. Het werd een hele rij poppenhuizen, met winkeltjes en schooltjes. ,,Ze maakte onder andere het kantoor van haar man na, waar ze hem achter zijn bureau zette. Dan zei ze: 'kijk daar zit ie op zijn stoel en daar komt hij nooit meer van af'."De man was altijd nogal buitenhuizig geweest.

Prina was als kind al dol op poppenhuizen. ,,Ik maakte mijn meubeltjes met karton van schoenendozen en luciferdoosjes. En poppetjes maakte ik met luciferhoutjes." Zelf spullen maken doet ze niet meer, maar inrichten en schuiven met meubeltjes doet ze nog steeds.En Anke? Oh nee, Anke doet dat allemaal niet, dat gefriemel met die poppenhuizen. Is ze veel te nuchter voor. ,,Ik vind het gewoon leuk om hier winkeltje te spelen."