Waarom ik zoveel bedrijven had? Omdat ik kansen zag. Overal. En omdat ik dacht dat ik ze allemaal moest grijpen. Een tijdlang leek dat ook te werken. We groeiden snel en hadden in korte tijd een team van zeventien mensen. Maar op een gegeven moment kregen we als partners van het team iets te horen wat ik niet snel vergeet: „Jullie nemen geen beslissingen. Jullie hakken geen knopen door.”
Die opmerking raakte me, want ze hadden gelijk. We waren zó druk met álles, dat we nergens echt de focus op konden leggen. We stagneerden. En toen werd het echt serieus: in een van de webshops werd voor een ton aan fraude gepleegd. Geld dat we simpelweg niet hadden. Ineens stonden alle drie de bedrijven op het spel. En daar zat ik dan, met m'n goede ideeën en kansen.
Keuzes maken: 10-10-10
Vanaf dat moment wist ik dat ik anders met keuzes om moest gaan. Ik ontdekte het 10-10-10-framework van Suzy Welch. Simpel gezegd stel je jezelf drie vragen bij een dilemma:
- 1
Hoe voel ik me over 10 minuten over deze keuze?
- 2
Hoe denk ik erover over 10 maanden?
- 3
En wat betekent het over 10 jaar?
Ik las het ergens online en wat me meteen aantrok, was de eenvoud. Geen lange strategieën, geen modellen, gewoon even afstand nemen.
Inmiddels heb ik in m'n telefoon een simpele notitie waarin ik dit opschrijf bij grote beslissingen. Ik zet daar ook bij hoe ik me erbij voel. Dat alleen al is vaak genoeg om te relativeren.
Wat ik leerde is dat op het moment zelf (die 10 minuten) de emotie het grootst is: Alles voelt urgent, alles lijkt belangrijk. Maar als je jezelf forceert om 10 maanden en zelfs 10 jaar vooruit te kijken, komt er ruimte. Dan zie je dat de meeste dingen op de lange termijn helemaal niet zo belangrijk zijn. Of ze zijn juist wél belangrijk, maar op een andere manier dan je dacht.
Mentale ruimte
Die mentale ruimte is misschien wel het grootste voordeel. In plaats van vast te lopen in je hoofd, breng je structuur aan in je gedachten. Het helpt om te vertragen, terwijl je eigenlijk sneller beslist. Je komt uit het piekeren en voorkomt dat je blijft hangen in scenario’s die je energie kosten, maar niets opleveren.
10-10-10: een voorbeeld
Een voorbeeld: we besloten onlangs afscheid te nemen van een klant. Niet omdat we een slechte relatie hadden, maar omdat zij simpelweg niet meer binnen onze focus pasten. En ja, dat is lastig, afscheid nemen is nooit makkelijk. Maar ik stelde mezelf de 10/10/10-vragen:
10 minuten: au, de omzet bij deze klant kunnen we goed gebruiken
10 maanden: we hebben deze klant vervangen door een klant die ons op meerdere vlakken meer oplevert
10 jaar: we werken toe naar een bedrijf met focus en richting
De beslissing gaf ons uiteindelijk meer rust en richting.
Het framework in de dagelijkse praktijk
Het framework gebruik ik niet meer voor elk idee, want ik heb gemerkt dat dat niet werkt. Ik pas het nu automatisch toe bij grotere beslissingen, want het zorgt ervoor dat ik sneller kan handelen. Ik blijf niet hangen in eindeloos wikken en wegen, omdat ik weet dat niet elke beslissing op de lange termijn zwaar weegt.
Dat gezegd hebbende: het framework is niet zaligmakend. Het werkt vooral goed bij strategische of persoonlijke keuzes waarbij je het grotere plaatje moet overzien. Voor snelle, operationele beslissingen of acute situaties werkt het minder: daar heb je snelheid en instinct nodig, niet reflectie.
Ruis filteren om echte kansen te zien
Mijn belangrijkste les? Niet elke kans is een echte kans. Soms is het gewoon afleiding. En door het 10-10-10-framework kan ik die ruis beter filteren.
Dus, medeondernemer: schrijf het van je af met 10-10-10. Neem afstand. En wees eerlijk tegenover jezelf: wat betekent deze keuze nu, binnenkort en veel later? Grote kans dat je dan sneller én beter beslist.
