Won Yip voorziet mager horeca-najaar: 'Ik zit met mijn kont op de kassa'

Het EK voetbal is er, maar het leeft vooralsnog niet. Normaal gesproken is het feest in alle grote steden in Europa. Mensen kijken op terrassen en in restaurants voetbal op grote schermen, ze eten en drinken. Zelfs een wedstrijd als Wales tegen Zwitserland zou goed zijn voor de omzet. Ik merk echter nog maar weinig van de EK-koorts. Op de Dam zie ik vier zielige vlaggen hangen en er lopen wat verdwaalde toeristen rond. Normaal gesproken was het veel uitbundiger geweest, zeker omdat er juist ook wedstrijden in Amsterdam worden gespeeld. Dan hadden we dit weekend alweer volop in het voetbal gezeten.

Geen grote tv-schermen in horeca

Maar nu mag er bijna niets, geen entertainment binnen of buiten op het terras, dus: geen grote tv-schermen. Voor de eerste twee wedstrijden van Oranje maakt dat overigens niet uit, die beginnen om 21.00 uur en zijn pas om 23.00 uur afgelopen, terwijl de horeca om 22.00 uur moet sluiten. Ik denk wel dat minister Grapperhaus ‘m knijpt voor de laatste poulewedstrijd op maandag 21 juni, want die begint om 18.00 uur.

Code geel voor toeristen

Met onze zaken in het centrum van Amsterdam zijn we afhankelijk van toeristen en dagjesmensen. En het is heel leuk dat pak ‘m beet Noorwegen van code oranje naar code geel gaat, maar ik heb er pas wat aan als Nederland naar geel gaat en de toeristen hier weer kunnen en durven komen. Dat geldt ook voor de zaak in Scheveningen, daar moeten wij het vooral hebben van toeristen uit België en Duitsland. Maar de mensen die er nu komen blijven hangen in de strandtenten, de boulevard waar wij zitten leeft nog niet.

Ik doe dit al dertig jaar en met vier zaken op de Dam, vlakbij een klantentrekker als de Bijenkorf, zit ik normaal gesproken goed. Natuurlijk heb ik in al die jaren wel eens gedacht aan het openen van zaken buiten het centrum, zaken die meer gericht zijn op de lokale omgeving, op de Amsterdammers. Maar dat vereist een andere aanpak: veel meer klantenbinding en promotie dan ik nu doe. Je moet er dan ook zelf veel vaker zijn. Dat lukt me nu wel met die vier zaken op de Dam, maar dat is een vrij unieke situatie.

Toch valt het me op dit moment niet tegen en dat heeft te maken met een bijzonder fenomeen: het geld brandt bij mijn klanten in de zakken; het kan niet op, lijkt het wel. Sinds de heropening merk ik het al. Er wordt meer besteld, meer geconsumeerd. Ze doen waar ze zin in hebben, wat natuurlijk ook te maken heeft met het feit dat het zo lang niet kon. Het is een inhaalslag met al dat geld dat ze zo lang niet of nauwelijks konden uitgeven.

Omzet Engelse horeca loopt alweer terug

Het geld moet op en dat gaat ook gebeuren. En dat moment baart mij zorgen. Je ziet het nu al in Engeland gebeuren. Daar lopen ze op ons voor en zijn pubs en restaurants alweer wat langer open. De omzet loopt daar nu al weer terug, vaak met tientallen procenten. Ik denk dat wij in juni, juli en augustus echt wel gaan scoren en dat we daarna allemaal rekening moeten houden met een terugslag. Zeker als de steunpakketten per 1 oktober stoppen. Veel ondernemers zullen het nog wel even kunnen uithouden na een succesvolle zomer, maar begin volgend jaar komt dan de klap.

Overige schuldeisers in actie

Want niet alleen hebben veel ondernemers schulden bij de Belastingdienst, vroeg of laat komen ook de andere schuldeisers: verhuurders, leveranciers, investeerders, banken. Er valt nu misschien nog niets te halen, maar ze gaan dan beginnen met het opeisen van de achtergestelde vorderingen. Er moet voor een hoop bedrijven echt nog wel wat gebeuren op het gebied van steun en uitstel van betaling, eind dit jaar. Want met al die schulden is het voorlopig niet genoeg als klanten weer ‘normaal’ gaan doen en besteden zoals ze dat voor de crisis deden.

'Kont op de kassa'

Wij hopen dat tegen die tijd het toerisme weer echt op gang komt. Tot die tijd zit ik met mijn 'kont op de kassa'. Het voelt dubbel: aan de ene kant wil je alle remmen loslaten, maar elk voorstel voor een investering of een verbetering wordt heel kritisch bekeken. Wij gaan juist nu heel voorzichtig en zuinig met de cashflow om. Een kok die een kleine verbouwing wil, een terras nog verder optimaliseren, ik bekijk het allemaal heel kritisch. We doen alleen wat echt nodig is.

Niet investeren, even doorbijten

Hetzelfde geldt voor het personeel. Iedereen heeft momenteel mensen nodig. Normaal ben ik dan geneigd om de beste condities te bieden, maar dat doe ik nu niet. Dan maar even doorbijten en een tandje harder werken. Het is heel dubbel dat je juist na versoepeling de euforie een beetje moet temperen. Maar het afgelopen jaar hebben we één ding geleerd: alles wat niet kan, kan. En daar kun je maar beter op voorbereid zijn.