'Als onze overheid een ondernemer was: die zou het nog geen maand uithouden’

Het zijn ondernemers, die gewend zijn risico’s te nemen. En die gewend zijn te experimenteren, nieuwe dingen te proberen, creatief te zijn. Het zijn eigenschappen die ze heeft gebracht waar ze nu zijn. Of beter gezegd, waar ze waren voordat het land dit najaar opnieuw keihard op slot werd gegooid. Veel harder dan in het voorjaar en voor sommigen zelfs sinds die tijd, omdat het nodig was. De besmettingscijfers liepen vanaf oktober vorig jaar hard op, dus er moest iets extra gebeuren.

Dat snappen ondernemers, omdat ze ook heel goed weten dat iets soms niet werkt. Bijvoorbeeld als ze gerechten keihard van de menukaart moeten schrappen. En dan kan het op papier nog zo geweldig zijn, als de gast in je restaurant het niet kiest werkt het niet. Restauranteigenaren, chefs en andere horecaondernemers analyseren wat er gebeurt, en grijpen in zodra dat nodig is.

Het grote verschil is dat die ondernemer het er niet bij laat zitten als een optie van de kaart moet verdwijnen. Ze zoeken naar mogelijkheden om te vernieuwen, om de klantbehoefte deze keer beter te begrijpen. Er volgt een experiment met een nieuwe optie, die hopelijk beter aanslaat bij de doelgroep.

Ondernemers handelen altijd op basis van 50 procent van de kennis. Met 100 procent zou het lekker makkelijk zijn geweest, en had iedereen het wel gedaan. Maar ondernemers gooien de handdoek niet in de ring als gasten wegblijven of de verkopen in de winkel ineens dalen. Ze proberen te achterhalen wat klanten dan wel willen, dus wat er wel werkt.

De overheid zou daarom geen beste ondernemer zijn. Natuurlijk moet het land op slot als de besmettingen omhoog schieten. En natuurlijk neem je dan geen halve maatregelen. Maar je redt het alleen als je vervolgens op zoek gaat naar alternatieven. Door meteen te proberen wat er wel werkt, specifiek en op zeer kleine schaal.

Het is goed nieuws voor de winkels dat er mag worden afgehaald. Maar wat houdt het kabinet tegen om lokaal experimenteel horeca te heropenen, al was het maar om de lunch aan tafel aan te kunnen bieden. Er is zoveel meer mogelijk dan meteen helemaal open en dat in het hele land zoals we dat van voor de crisis gewend zijn.

Er lijkt vooral aandacht voor wat er niet kan. Het virus blijft een bedreiging en zo’n Britse variant gooit dan extra roet in het eten. Maar hoe de besmettingen daadwerkelijk plaatsvinden blijkt niet uit cijfers en papieren alleen. Dat blijkt uit de praktijk, door te experimenteren en na te gaan wat er gebeurt. Lopen de besmettingen inderdaad op als je een gemeente kleinschalig toestaat om de horeca weer te openen? Of vinden de besmettingen die anders in de horeca zouden plaatsvinden nu gewoon thuis plaats? En zouden er per saldo dus helemaal niet zoveel besmettingen bij komen? Óf het zo werkt weten we niet, maar dat het níet zo werkt is in ieder geval ook niet bewezen.

De overheid zou het als ondernemer waarschijnlijk niet lang uithouden. Door de handdoek meteen in de ring te gooien en nauwelijks creatieve alternatieven te willen onderzoeken wordt er heel veel pijn gedaan waarvan niemand weet of het wel echt nodig is. Natuurlijk moet je voorzichtig zijn, maar dat geldt voor ondernemers ook. Een klein beetje ondernemersbloed en -creativiteit zou zoveel ergs hebben kunnen voorkomen. Of nog kunnen voorkomen misschien, nu we weten dat de lockdown in ieder geval nog een maand langer duurt.