Adrienne Oomen (35) had het afgelopen jaar al weinig lol van haar werk als Tupperware-consulente. Door corona vielen er nauwelijks party’s en kookworkshops te organiseren. En voor coronatijd had ze al het gevoel dat Nederlanders ‘party- en Tupperware-moe’ waren. In het AD zegt ze: ,,Veel mensen hebben al Tupperware in huis of denken ‘oh jee, daar heb je weer iemand die je spullen wil aansmeren’.”
Bijna drie jaar geleden begon ze als consulente. Voor haar verjaardag had ze om Tupperware gevraagd, maar niemand deed het haar cadeau. ,,Ik dacht dan meld ik mij wel aan bij Tupperware. Het is nooit mijn lust of leven geworden, maar ik heb het werk wel met veel plezier gedaan en veel leuke collega’s en klanten leren kennen. En het leverde een leuk extraatje op.”
Zelf heeft ze inmiddels meer dan genoeg Tupperware in huis. En haar voorraad gaat er sinds de bekendmaking dat Tupperware stopt, hard doorheen. ,,Het lijkt wel een run op Tupperware.” Dat het werk stopt, daar is ze niet rouwig om. ,,Ik heb een partner die werkt”, reageert ze. ,,En bovendien vond ik het een piramidespel. We hadden van die jaarlijkse bijeenkomsten, heel Amerikaans, waar dan geklapt moest worden voor goede resultaten. En de producten zijn relatief duur maar dat is omdat ook de consulente, de manager, distributeur, Tupperware Nederland en Tupperware Amerika er allemaal aan moeten verdienen.”
‘Einde van een tijdperk’
Voor Jeanet van ‘t Land (50) voelt het vertrek van Tupperware uit Nederland als het einde van een tijdperk. Haar Tupperware-avontuur begon toen ze begin twintig was en aan de slag ging als assistent productmanager op het hoofdkantoor. Samen met een collega was ze jaren verantwoordelijk voor de voorraad, aanbiedingen, mocht ze spullen uitproberen, en bedacht ze allerlei lollige Nederlandse namen voor producten. ,,Zoals frisdoosjes en wonderkommen.”
Omdat ik op de productafdeling heb gewerkt, hebben we dingen in huis die nooit op de Nederlandse markt terecht zijn gekomen, zoals pannen en een messenblok. Die spullen gaan tot in de eeuwigheid mee
Jeanet van ‘t Land
Ze werkt nu als docent Nederlands, maar kijkt met veel plezier terug op die tijd. ,,Als kantoorpersoneel traden we bijvoorbeeld elk jaar op tijdens Jubilee, een groot evenement voor de topverkopers in de zomer. We hebben veel lol gehad.”
En via Tupperware heeft ze de liefde van haar leven gevonden: haar man Wim. Hij werkte destijds op de financiële afdeling. Toen ze in 2000 een relatie kregen, besloten ze allebei te vertrekken. Van ‘t Land vindt het jammer dat Tupperware vertrekt uit Nederland, maar haar keukenkastjes zijn zo goed gevuld dat ze er weinig van zal merken. ,,Mijn man en ik zijn een echt Tupperware-stel. Omdat ik op de productafdeling heb gewerkt, hebben we dingen in huis die nooit op de Nederlandse markt terecht zijn gekomen, zoals pannen en een messenblok. Die spullen gaan tot in de eeuwigheid mee.”
Tekst gaat onder foto - Tupperware-stel Jeanet en Wim van 't Land - verder.
‘Het bood een ticket naar financiële zelfstandigheid’
,,Oh, nee hè”, was de eerste reactie van Lenny Kwetter (58) toen ze hoorde dat Tupperware hier stopt. Kwetter heeft een hele carrière achter de rug bij Tupperware: ze begon als demonstratrice, maakte razendsnel carrière als manager en schopte het uiteindelijk tot distributeur. ,,Ik heb er elf jaar gewerkt en heb er gouden tijd beleefd met fijne ontmoetingen en mooie vriendschappen, leuke cadeaus en reizen. Ik werd bijvoorbeeld uitgenodigd voor lunches en organiseerde kookworkshops voor de ambassades. Hoewel de beloningsstructuur erg goed was, draaide het voor mij niet zozeer om verkoopcijfers. Ik deed het vooral voor de gezelligheid.”
Volgens Kwetters bood Tupperware haar en veel andere vrouwen een ticket naar financiële zelfstandigheid. ,,Ik heb een gezin met vier kinderen en wilde niet de hele tijd thuiszitten. Tijdens de zwemlessen van de kinderen vertelde een vrouw dat ze dat werk deed en ik raakte enthousiast.”
Met het goedkope aanbod van winkels als Action snapt ze dat het bedrijf in Nederland stopt. Zelf vond ze de spullen altijd al erg prijzig. ,,Ik zei altijd al tegen mensen vraag je af of je deze spullen echt nodig hebt. Ik heb daar zelf ook heel secuur naar gekeken en mijn keukenkastjes staan er dus niet vol mee. Ik heb mij wel even afgevraagd: ‘als iets kapot gaat waar moet ik dan heen?’”
